Του Αδάμου Ευαγγέλου*
Ύστερα από έξι χρόνια ύφεση, με εκρηκτική άνοδο της ανεργίας, πάρα πολλοί θα συμφωνούσαμε ότι η πρωταρχική εθνική επιδίωξη είναι η χώρα να μπει ξανά σε διαδικασία οικονομικής ανάπτυξης, ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, να μπει ένα τέλος στον κατήφορο των εισοδημάτων και ν’ αρχίσουν και πάλι να δίδονται οι δημόσιες κοινωνικές παροχές, οι οποίες είναι σήμερα πιο αναγκαίες από ποτέ.
Στο θέμα της ανάπτυξης αναφέρθηκε και ο κος Τσίπρας στη Βουλή κατά τη συζήτηση του Ασφαλιστικού – Φορολογικού νόμου. Μια λύση, είπε, υπάρχει για να μπει η χώρα σε αναπτυξιακή τροχιά. Πρέπει να παραχθεί πλούτος, που θα μειώνει την ανεργία και θα κάνει εφικτή την επίτευξη των στόχων, για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Στην επισήμανση αυτή του Πρωθυπουργού κανείς νομίζω δεν φέρει κάποια αντίρρηση. Η Ελλάδα θα πρέπει κάθε χρόνο να αυξάνει το πρωτογενές πλεόνασμα, μέχρι να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό. Αυτός ο στόχος όμως δεν είναι εύκολος αν δεν οικοδομηθεί ένα βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης.
Και για να οικοδομηθεί ένα βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης, θα πρέπει να προωθηθούν με γοργούς ρυθμούς οι ιδιωτικοποιήσεις, που θα φέρουν χρήμα στη χώρα και θα εκσυγχρονίσουν τις καταρρέουσες υποδομές, δημιουργώντας χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Ακόμη θα πρέπει να γίνουν παραγωγικές επενδύσεις, από την ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα, ώστε να επιστρέψει η χώρα στα προ της κρίσης επίπεδα.
Για να πειστούν οι ξένοι επενδυτές να επιλέξουν την Ελλάδα, ανάμεσα σε δεκάδες επενδυτικούς προορισμούς σε όλον τον πλανήτη, θα πρέπει οι κυβερνώντες να εξαλείψουν την υπονομευτική και εκβιαστική γραφειοκρατία, να βάλουν ένα τέλος στη μεθοδευμένη ηθική απαξίωση της επιχειρηματικότητας.
Δεν είναι δυνατόν το ξένο κεφάλαιο να αντιμετωπίζεται συνεχώς με υποκρισία, ταλαιπωρίες και έχθρα, επειδή ο κάθε Σκουρλέτης, Δρίτσας και Σπρίρτζης δεν θέλουν να αποβάλλουν τις παρωχημένες απόψεις τους, ώστε να επιστρέψει η χώρα στην κανονικότητα. Δείτε τι γίνεται στις επενδύσεις για την εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές, στα περιφερειακά αεροδρόμια, στα λιμάνια. Οι υπουργοί προσπαθούν με κάθε τρόπο να φράξουν κάθε διέξοδο της Ελλάδας από την κρίση. Αυτό και μόνο δείχνει, ότι οι άνθρωποι λειτουργούν χωρίς γνώση και συνείδηση, για το τι ακριβώς έχει χαθεί αμετακλήτως από την οικονομία και κατά συνέπεια από την ελληνική κοινωνία, για το τι απαιτείται επειγόντως, για να αναπαραχθεί εθνικό εισόδημα και νέες θέσεις απασχόλησης, για το τι έχει ανάγκη για να επιβιώσει ο τόπος.
Ο τόπος έχει ανάγκη από επενδύσεις, μικρές και μεγάλες, για να βγει από το τέλμα. Έχει ανάγκη από ένα ισορροπημένο και ανταγωνιστικό φορολογικό σύστημα, που θα προάγει την παραγωγικότητα εργαζομένων και επιχειρήσεων. Αντ’ αυτού έρχεται η σημερινή κυβέρνηση με την υπερφορολόγηση και την αύξηση των εισφορών να συρρικνώσει, ακόμη περισσότερο το παραγωγικό κομμάτι της οικονομίας, με τον φοροεισπρακτικό νόμο που ψήφισε στη Βουλή. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα φέρουν σε ισορροπία τα έσοδα με τα έξοδα, αλλά τους διαφεύγει ότι μέσω της υψηλής φορολογίας, πνίγουν την εγχώρια επιχειρηματικότητα αφού στερούν πόρους από τους ιδιώτες, που θα ήθελαν να χρηματοδοτήσουν τη δουλειά τους.
Με την υπερβολική φορολογία οι ιθύνοντες περιορίζουν τα διαθέσιμα στην αγορά εισοδήματα, λιγοστεύουν τις επενδύσεις, δημιουργούν λιγότερο χρήμα στις τράπεζες, συρρικνώνουν την οικονομική δραστηριότητα και έτσι το εθνικό προϊόν μπαίνει σε ύφεση. Επομένως ο συγκεκριμένος ασφαλιστικός – φορολογικός νόμος δεν θα φέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα, αφού επιβαρύνει όλους τους φορολογούμενους και περισσότερο τους φτωχότερους. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό, φορολογείται ολόκληρη η κοινωνία μέσω μιας πρωτοφανών διαστάσεων καταιγίδα έμμεσων φόρων, που θα εκτινάξουν τις τιμές στα super markets, στα βενζινάδικα και σε πολλά άλλα είδη.
Οι πολίτες θα αντιληφθούν πολύ σύντομα τον λογαριασμό της περήφανης διαπραγμάτευσης, που διπλασιάστηκε και θα έχει οδυνηρές συνέπειες στην καθημερινότητα τους. Κυρίως όμως, θα νιώσουν για τα καλά οι μισθωτοί και συνταξιούχοι τον διαβόητο κόφτη, ο οποίος θα ενεργοποιείται όταν δεν θα επιτυγχάνονται οι στόχοι. Θα ενεργοποιείται στις περιπτώσεις δημοσιονομικής εκτροπής και αυτόματα θα περικόπτει μισθούς και συντάξεις και μάλιστα στα γρήγορα, χωρίς μακρόσυρτες και επίμονες διαπραγματεύσεις, χωρίς συζήτηση στη Βουλή, παρά μόνο με Προεδρικά Διατάγματα.
Με αυτά τα δεδομένα είναι φύσει αδύνατο να μιλάμε για ανάπτυξη. Είναι φύσει αδύνατο, η χώρα να κάνει ένα βήμα μπροστά, με μια συμφωνία που έχει πολλούς και άδικους φόρους, που διαλύουν κάθε πιθανότητα ανάκαμψης και δίνουν τη βάση για μόνιμη λιτότητα.
Καταλήγοντας θα ήθελα να επισημάνω, ότι με την υπερφορολόγηση και την αύξηση των εισφορών, η κυβέρνηση συρρικνώνει το παραγωγικό κομμάτι της οικονομίας, πνίγει μέσω της φορολογίας τον ιδιωτικό τομέα και δεν δίνει κανένα περιθώριο ώστε να βγει η χώρα από στο ξέφωτο. Συνεπώς είναι φύσει αδύνατο να επέλθει η οικονομική ανάκαμψη του τόπου, όταν οι κυβερνώντες αντιστρατεύονται και πολεμούν με κάθε τρόπο την επιχειρηματική δημιουργία.
Υ.Γ. Με τις επιλογές του ξάφνιασε ο κ. Τσίπρας. Ανακάλυψε ότι ο δρόμος για την έξοδο από την κρίση είναι η τόνωση της ενεργού ζήτησης και όχι οι περικοπές στις δαπάνες. Λανθασμένη η όψιμη ανακάλυψή του. Γιατί όταν υποστηρίζουμε την αύξηση της ζήτησης αγαθών και μέσω αυτής την αύξηση της κατανάλωσης, με δανεικά τότε πάμε ολοταχώς προς τον γκρεμό. Εύκολη και ανόητη επιλογή του παρελθόντος η οποία μας κατέστρεψε. Όταν όμως υποστηρίζουμε τον συνδυασμό διεύρυνσης της παραγωγικής βάσης και αύξηση της ζήτησης, τότε επιλέγουμε σωστά.
Έχοντας η χώρα ισχυρή παραγωγική βάση, η ζήτηση θα μετατραπεί σε εγχώρια παραγωγή, ή θα δημιουργηθούν εισοδήματα που με τη σειρά τους θα μετατραπούν σε ζήτηση και ούτω καθεξής…
* Ο Αδάμος Ευαγγέλου είναι πρώην καθηγητής εφαρμογών στο ΑΤΕΙ.Θ και μέλος του Ειδικού Διδακτικού Προσωπικού του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Α.Π.Θ.