Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Όταν είδαμε τη φωτογραφία του πρύτανη με την ταμπέλα υπέρ των καταλήψεων που την κρατούσαν κάτι νεαροί πάγωσε το αίμα μας. «Όχι, δεν είναι δυνατόν» σκεφθήκαμε. «Δεν μπορεί να γυρίσαμε στον εμφύλιο»! Γιατί τότε κάποιοι αποφάσιζαν και εκτελούσαν στο όνομα κάποιας ιδεολογίας. Γιατί φασισμός αυτό είναι: «αποφασίζουμε, διατάσουμε και εκτελούμε χωρίς απολογία». Και κάτι ακόμα θεοποίηση της βίας και συγχρόνως δειλία. Δειλία γιατί τα βάζουν με τον σωματικά (και αριθμητικά) πιο αδύνατο.
Ποιό ήταν το έγκλημα του πρύτανη; Το λένε οι ίδιοι στην ανακοίνωσή τους: «Επιλέξαμε να στοχοποιήσουμε τον νυν πρύτανη της ΑΣΟΕΕ γιατί μέσα από τον τότε θεσμικό του ρόλο ήταν συνυπεύθυνος στην εκκένωση της κατάληψης Βανκβούβερ Απαρτμάν και του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού ΑΣΟΕΕ». Δηλαδή τον τιμωρούμε γιατί έκανε τη δουλειά του. Γιατί διάλεξε να υπακούσει στην πολιτεία και όχι σε εμάς! Γιατί είναι πιο εύκολο να τρομοκρατήσουμε τους πανεπιστημιακούς παρά τα ΜΑΤ!
Ο υπουργός τους επικήρυξε για 100.000 ευρώ (φαίνεται να ξέρει τι κουμάσια έχει ο χώρος). Το ΚΚΕ μίλησε για προβοκάτσια και ο κ. Ηλιόπουλος του Σύριζα αφού βέβαια καταδίκασε το γεγονός θυμήθηκε ότι «τέτοιες πρακτικές εντάσσονται μόνο στο οπλοστάσιο της ακροδεξιάς»
Την ακροδεξιά την είδαμε και την καταδικάσαμε χάρη στην «επάρατη» δεξιά. Δεν είναι καιρός να πάψει και η άκρα αριστερά να έχει ασυλία; Δηλαδή αυτοί οι υπάνθρωποι είναι λαϊκοί αγωνιστές; Άσπρο φίδι μαύρο φίδι, όλα φίδια είναι.
Ας βάλουμε στην άκρη αυτό το καραφασισταριό κι ας δούμε ποιος είναι στο βάθος ο ένοχος. Μα ποιος άλλος; Το δημόσιο με την κτηματική του υπηρεσία που δεν ξέρει τι έχει και το ίδιο καθώς και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Δεν γνωρίζουμε το θέμα της αρμοδιότητας. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι πανεπιστήμια και ιδρύματα έχουν ένα σωρό κενά κτίρια και η φύση απεχθάνεται το κενό. Την ίδια ώρα νοικιάζουν από ιδιώτες. Παράνοια!
Το θέμα είναι είτε μας χρειάζονται, τα συντηρούμε και τα αξιοποιούμε ή τα πουλούμε και ησυχάζουμε. Αλλά σου λένε χρησικτησία σε κτήματα του δημοσίου δεν νοείται, άστα να κάθονται. Κι ας απαξιώνονται. Δικά μας είναι;
Παλιότερα μερικά γραφεία διαχειρίζονταν αυτή την περιουσία με το να τη νοικιάζουν, να παίρνουν τα ενοίκια και να τα «δίνουν» στο δημόσιο. Δηλαδή δέκα έπαιρναν πέντε έδιναν. Φίφτυ- φίφτυ και όλα ωραία. Γουίν-γουίν που λένε οι αμερικάνοι ή καζάν-καζάν που λένε οι Τούρκοι.
Όλα αυτά δεν δικαιολογούν στο παραμικρό αυτή την ειδεχθή πράξη. Θα μπορούσαν να διαλέξουν κάποια άλλη μορφή πάλης αλλά έπρεπε να βάλουν την υπογραφή τους στην εικόνα. Και η εικόνα ανεξάρτητα από το τι γράφει και ποιος τη φοράει λέει: «είμαστε θρασύδειλοι φασίστες».
Κώστας Δαλακιουρίδης