Του Κώστα Δαλακιουρίδη
-Γιατί σου επιτρέπουν να μας βασανίζεις;
-Τι σου έκανα πάλι;
-Βλέπεις αυτά τα καρούμπαλα;
-Χτύπησες το κεφάλι;
-Μου το χτύπησε με τσάντα η γυναίκα μου.
-Γιατί τι της έκανες;
-Τίποτε, διάβασε το άρθρο σου και αναγνώρισε σε εμένα τον τύραννο και σ΄αυτήν το θύμα και μου είπε «Δεν θα με ξεκάνεις τύραννε θα σε προλάβω!»
-Μα δεν το έγραψα για σένα.
-Άντε τώρα να της εξηγήσεις…
-Καλά θα κάνω μια δήλωση: «Ο κ. Ισίδωρος Πεπονοροδάκινος δεν έχει σχέση με το πρόσωπο του άρθρου και κακώς τον έκανε μαύρο από το ξύλο η γυναίκα του!»
-Τρελός είσαι θα με κάνεις ρεζίλι;
– Ε τι να κάνω;
– Να σταματήσεις να γράφεις για ανθρώπινες σχέσεις για να μη δημιουργείς προβλήματα
-Και τι να γράφω: Περί άνεμων και υδάτων ή αρνάκι άσπρο και παχύ;
-Προτιμότερο!
-Άκου φίλε. Κάτι δεν πάει καλά με εσένα. Μπορεί να μην είσαι τύραννος αλλά κρυφοδυνάστης που είναι χειρότερο. Αργά ή γρήγορα θα σε καταλάβαινε. Σου βγήκε η μάσκα.
-Και σένα θα σου βγει το μάτι!
-Ε τότε είναι σαν να ομολογείς την ενοχή σου και δεν σε βλέπω να γυρνάς σπίτι!
-Άτιμε φωτιά που μου άναψες.
-Ίσα –ίσα. Θα της πάρεις μερικά δωράκια και θα της φέρνεσαι σαν άνθρωπο. Σου έσωσα το γάμο!
-Έστω, αλλά τα δωράκια θα τα πληρώσεις εσύ, για να μη σου πω ότι θα κάνεις και τις δουλειές που θα μου βάλει να κάνω!
-Έχει πιο έξυπνο η μάννα σου;
-Έχω ένα καρντάσι αλλά βγήκε πηλός στα χέρια της μέγαιρας!
-Διακρίνω μια ανασφάλεια στις σχέσεις σου με τις γυναίκες.
-Εγώ ρε είμαι αφέντης στο σπίτι μου!
-Αυτή είναι μια μάσκα για να μην καταλάβουν τη ανασφάλεια και σε πάρουν με τα λεμόνια. Άντε πάρε μια κότα και πολύ σου είναι!
Κώστας Δαλακιουρίδης