Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Το ανθρώπινο μυαλό είναι μαθημένο να σκέπτεται λογικά κα αναλογικά. Πράγματα που μεγαλώνουν εκθετικά δεν τα συλλαμβάνει. Ένα παράδειγμα: Μια φορά ένας σοφός σύμβουλος ενός Ινδού βασιλιά του έδωσε μια σοφή συμβουλή. Για να τον ανταμείψει τον ρώτησε τι δώρο θέλει. Αυτός πήρε μια σκακιέρα κι έβαλε στην πρώτη θέση ένα κόκκο ρυζιού στη δεύτερη δύο και ζήτησε σε κάθε επόμενη θέση να βάζουν τα διπλάσια της προηγούμενης. Αυτό έπρεπε να γίνει άλλες 62 φορές. Ο βασιλιάς απόρησε. Τόσο σοφός άνθρωπος και ζητούσε τέτοια γελοία αμοιβή. Άρχισαν λοιπόν οι παρατρεχάμενοι να βάζουν 4,8,64,128…κόκκους. Σε λίγο διαπίστωσαν ότι δεν έφτανε η παραγωγή ολόκληρη της χώρας Για την ακρίβεια αν ήθελαν να ικανοποιήσουν το σοφό θα χρειάζονταν την παγκόσμια παραγωγή ρυζιού πολλών ετών! (1 +2 +22 +…+263 = 264-1 κόκκοι= 700 δισεκατομμύρια τόνοι περίπου).
Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να σκεφθούν εκθετικά. Ο βασιλιάς σκέφτηκε αναλογικά, δηλαδή 64 φορές το 2 =128 κόκκοι
Έτσι σκέπτονται και οι άνθρωποι για τον κορονοϊό. Ενώ στην αρχή τα θύματα ήταν λίγα, απορούν πότε κιόλας έγιναν τόσα πολλά.
Αν υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος μεταδίδει τον ιό σε άλλους δέκα κάθε μήνα, χωρίς να παρθούν μέτρα. Τότε, με αυτή την προϋπόθεση, σε μερικούς μήνες (θεωρητικά σε 7), θα κολλούσε όλη η Ελλάδα. Γι’ αυτό οι επιστήμονες τρέχουν σαν τρελοί για να σπάσουν την αλυσίδα μετάδοσης. Γιατί σε ένα μήνα θα κολλήσουν 100 τον επόμενο άλλοι 1000 τον μεθεπόμενο 10.000 και πάει λέγοντας.
Φυσικά υπάρχουν ένα σωρό αβεβαιότητες αλλά αρκεί για να πάρουμε μια ιδέα. Άλλοι είναι ελάχιστα κοινωνικοί και ο ρυθμός μετάδοσης κατεβαίνει. Σκεφτείτε όμως τι μπορεί να γίνει σε ένα χορό αν κάποια ντάμα με τον κορονοϊό χορέψει με 10 καβαλιέρους.
Τα παιδιά από την Πάτρα αψήφησαν τα μαθηματικά και τώρα το ρίχνουν στις πιθανότητες. Αν το ένα, άν το άλλο, ζήτω και καήκαμε.
Οι επιστήμονες είναι της άποψης «φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά». Γι’ αυτό αναβάλλουν, μαθήματα, αγώνες, συναντήσεις για να μάθουν εν τω μεταξύ τα χούγια του εχθρού. Υπάρχει η ελπίδα οι ζέστες να τον σταματήσουν μέχρι να βρεθεί το εμβόλιο.
Τώρα επειδή η πολιτεία μπορεί να τρέξει πίσω από 10 ανθρώπους με τον ιό αλλά τα πράγματα ζορίζουν για 100 ή 1000, γι’ αυτό τονίζει την ατομική ευθύνη του καθενός. Φυσικά πολλοί σκέπτονται ότι αυτούς δεν τους πιάνει ο ιός άρα γιατί να χάνουν τον καιρό τους με μέτρα. Μερικοί όμως, σε κάθε ένα που συναντούν βλέπουν τον ιό και πανικοβάλλονται. Ψυχραιμία αδέλφια, περάσαμε και χειρότερα…
Κώστας Δαλακιουρίδης