Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Εδώ και χρόνια πολεμάμε να βρούμε πού πιστεύει ο Αλέξης και αποτέλεσμα δεν βγάλαμε. Πιστεύει στα πάντα και σε τίποτε. Όταν του αρέσει κάτι αλλά δεν ταιριάζει στο προφίλ που καλλιεργεί, του αλλάζει όνομα. Όταν δεν του αρέσει το δυσφημεί. Έχει μια μεγάλη βούρτσα και μπόλικα χρώματα κι αλλάζει την επιφάνεια των πραγμάτων αλλά όχι τον πυρήνα τους. Όσοι στέκονται στην επιφάνεια και δεν εμβαθύνουν ξαφνιάζονται με την πολιτική του μαεστρία. Όλο του το ταλέντο είναι η αφηρημένη ζωγραφική που απευθύνεται σε όσους δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα αλλά ουρανοβατούν στον κόσμο των πολιτικών ιδεών. Αριστερά-δεξιά- πρόοδος- συντήρηση –δημοκρατία – λαϊκή κυριαρχία, λέξεις, λέξεις, λέξεις.
Μπορεί να κάνει ότι πολιτική λοβιτούρα θέλει και να την αλλάξει το νόημα με λέξεις όπως ο μπογιατζής ένα τοίχο με χρώμα. Για ένα αδαή ένας τοίχος είναι άσπρος ανεξάρτητα αν είναι από μπετόν, τούβλα, ξύλα ή γυψοσανίδα. Όταν πάει να μπήξει το πρώτο καρφί θα καταλάβει ότι το άσπρο δεν είναι η βασική ιδιότητα.
Στη συνέντευξη που έδωσε τις προάλλες στον Σκάϊ χρησιμοποιούσε συχνά μια έκφραση. Δεν την θυμόμαστε ακριβώς αλλά αναφερόταν στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες. Τις έλεγε με ένα τέτοιο τρόπο σαν να ήταν κάτι έξω από αυτόν, έξω από το είναι του, όποιο κι αν είναι αυτό. Ή μήπως το διευκρίνιζε για τους μυημένους στην πραγματική γι’ αυτούς δημοκρατία;
Το ότι δεν πάει την δημοκρατία που επικρατεί στη Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θέλει ρώτημα. Η ψυχή του είναι την Κούβα, τη Βενεζουέλα όπου οι «δημοκρατίες» έχουν ισόβιο πρόεδρο. Αυτό τον εκφράζει κι αυτό επεχείρησε να φέρει στην Ελλάδα προσπαθώντας να ελέγξει τύπο, τηλεόραση και δικαιοσύνη (την παιδεία την έχει αλώσει προ πολλού). Στην προσπάθειά του αυτή βρήκε ένα σωρό «ταξικούς αποστάτες» κατά τον κ. Κατρούγκαλο αλλά κυρίως πολιτικούς εκπροσώπους τους που πούλησαν την ψυχή τους για ένα υπουργείο. Κι ενώ ο Αλέξης στο ρίξιμο είναι μανούλα, πήγαιναν σαν χάνοι να πέσουν στο στόμα του.
Η προσπάθεια του Αλέξη που προς το παρόν απέτυχε δεν θα είχε καμιά ελπίδα αν οι εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού τύπου δημοκρατίας είχαν λίγο φιλότιμο. Δυστυχώς πουλήθηκαν. Κι αυτοί και ορισμένοι υψηλά ιστάμενοι. Φαίνεται ότι έχουν πεισθεί ότι εκεί είναι το μέλλον κι έπιασαν στασίδι.
Όσοι όμως εξακολουθούν σε πείσμα των κατεδαφιστών να έχουν αξίες και όνειρα για τα παιδιά τους δεν θα τους ακολουθήσουν.
Τα αποτελέσματα των εκλογών θα δείξουν πολλά και κυρίως αν έχουν δίκαιο όσοι ισχυρίζονται ότι αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτε. Όμως τόσες φορές το κατόρθωσε. Γιατί όχι τώρα…
Κώστας Δαλακιουρίδης.