Γράφει ο Κώστας Δαλακιουρίδης.
Όλη η χώρα αναρωτιέται για το ποιοι είναι αυτοί οι γνωστοί άγνωστοι κουκουλοφόροι που προστατεύονται. Όχι δεν μιλάμε για τον Ρουβίκωνα που έκανε το λάθος (ήταν όμως λάθος;) να εισβάλλει στην αίθουσα που μιλούσε ο κ. Τσακαλώτος και να τον διακόψει. Κάτι στο βλέμμα του δεν μας άρεσε. Οσμίστηκε ματσαράγκα τουτέστιν συντροφικό μαχαίρωμα. Αλλά οψόμεθα στον ανασχηματισμό.
Εδώ όμως μιλούμε για τους έρμους τους μάρτυρες της Νοβάρτις. Γιατί δεν πήγαν να κλειστούν στις φυλακές μόνοι τους αλλά έκαναν το μέγα λάθος να τα βάλουν με πολιτικούς. Αν τα έβαζαν με την μαφία πιο τυχεροί θα ήτανε.
Οι πολιτικοί δεν έχουν μπέσα. Σε πουλούν και σε αγοράζουν την ίδια στιγμή αρκεί να κερδίσουν κάτι, και γίνονται θηρία ανήμερα αν τους θίξεις. Μπορεί στη βουλή να φωνάζονται μεταξύ τους τα μύρια όσα αλλά δεν ανέχονται να βγαίνουν στα μανταλάκια για θέματα εντιμότητας. Ο Άδωνις δήλωσε μειδιώντας υποχθόνια ότι θα τους τσιγαρίσει σε σιγανή φωτιά και δεν είναι σίγουρο ότι εννοούσε τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Δεν γνωρίζουμε τίποτε για το ποιόν των μαρτύρων αλλά φαίνεται να το γνωρίζει ο κ. Πολάκης και φυσικά τα ίχνη τους δεν είναι τόσο δυσεύρετα. Μπορεί σε άλλες περιπτώσεις άλλοι να παρέμειναν μάρτυρες προστατευμένοι αλλά εδώ έχει περιέργεια όλη η χώρα.
– Μα ποιοι είναι αυτοί οι ήρωες;
– Τι ήρωες, πουλημένα τομάρια είναι.
– Το έκαναν για την πατρίδα.
– Για να κερδίσει ο Σύριζα τις εκλογές το έκαναν.
Εν τω μεταξύ οι καταθέσεις τους είναι σαν χρησμοί του μαντείου των Δελφών: «Μπορεί να τα πήραν, αλλά αυτό προκύπτει από την θεωρία των πιθανοτήτων!» Προφανώς δεν είχαν αντιληφθεί ότι οι καταθέσεις τους θα περνούσαν από χίλια κόσκινα. Ο Ρισελιέ έλεγε: φέρτε μου ένα γραφτό του πιο έντιμου ανθρώπου κι εγώ θα βρω χίλιους τρόπους να τον στείλω στην αγχόνη. Συνεπώς αν δεν υπάρχουν πιο σοβαρά στοιχεία δεν τους βλέπουμε καλά.
Εν τω μεταξύ άρχισαν να ψάχνουν οι της αντιπολίτευσης την μετά το 2014 εποχή, όπου η φαρμακευτική δαπάνη άρχισε να ξανανεβαίνει και η συμμετοχή του κοσμάκη πήρε την ανηφόρα. Όμως οι αριστεροί είναι άσοι στην προπαγάνδα.
– Όχι δεν θα στερήσουμε από τον λαό τα φάρμακά του.
– Ναι αλλά όταν το έκαναν οι άλλοι λέγατε ότι τα έπαιρναν.
– Ναι αλλά οι άλλοι ήταν διεφθαρμένοι. Εμείς είμαστε οι άμωμοι.
Δυστυχώς όμως ο λαός έβγαλε το συμπέρασμά του: «κολιός και κολιός από το ίδιο βαρέλι», δηλαδή όλοι το ίδιο είναι αφού το θέμα είναι ποιος θα κρατάει την κουτάλα. Και όποιος κρατάει την κουτάλα και μαγειρεύει φασόλια μπλουμ (λέγονται μπλουμ γιατί πρέπει να βουτήξεις στη φασολάδα για να τα βρεις), δίνει στους δικούς του τα φασόλια και στον λαό το νερό. Φυσικά οι ίδιοι δεν είναι τόσο κορόιδα να τρέφονται με τέτοια λαϊκά φαγητά όσο και να παριστάνουν τους λαϊκούς.
Κώστας Δαλακιουρίδης.