Σφήνες του Αφεντούλη
Τώρα, όταν ουκ ολίγοι ειδήμονες αποφαίνονται πως η επανεκκίνηση βυθισμένης σε ύφεση οικονομίας δεν συνεπάγεται κατ’ ανάγκη βελτίωση των εισοδημάτων όλων των μελών της κοινωνίας και η ανακοίνωση της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για την ανάπτυξη τού δευτέρου τριμήνου τρέχοντος έτους τόνωσε το ηθικό τού χαμηλοσυνταξιούχου, «Μήτσου», έως σημείου να ξαναφορέσει τα προ κρίσης χαμόγελα, ο καιρός θα κρίνει το βάσιμο ή αβάσιμο των προσδοκιών, συμφωνείς αναγνώστη μου;
Αν όχι, με τους μεσοπρόθεσμους «κόφτες» μπροστά και το ποσοστό αύξησης του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος μικρότερο της μονάδας, ένα δίκιο να παραμένεις κουμπωμένος το έχεις, παραδεχόμαστε.
Όμως, επειδή ανάλογο ποσοστό είχαμε και το πρώτο τρίμηνο, μικρότερο αλλά εξίσου σημαντικό, όταν τα δυο μαζί δείχνουν πως η ανάπτυξη ήρθε για να μείνει, κι ο «Μήτσος» πώς να μην επιμείνει να μας φτιάξει τη διάθεση, τεκμηριώνοντας καλύτερα τις εκτιμήσεις.
Αποτέλεσμα; Στύψαμε το φτωχό μυαλό μας, μήπως κατεβάσει κανένα υποστηρικτικό απόφθεγμα, αλλά μη έχοντας γερό μνημονικό αναγκαστήκαμε να καταφύγουμε στον εμπειροτέχνη πολιτικό αναλυτή, θείου Αφεντούλη.
Που «παλιά καραβάνα» σε κάτι τέτοια υπενθύμισε: «Η απόσταση από το “τίποτε” στο “ελάχιστο” είναι πολύ μεγαλύτερη παρ’ ό,τι από το “ελάχιστο” στο “πολύ”. Ελύτης, Μουστάκια!» κι αν ούτε διά σοφίας κοτζάμ νομπελίστα πείστηκες να διώξεις τον πεσιμισμό, αναγνώστη μου, ακολουθεί Πολέμης, με τον «Μήτσο» διερωτώμενο:
Αυταπάτη, το άγγιγμα του μπάτη;
Μην κλαις, μη λες ελπίδα δεν απόμειν’ εδώ πέρα.
Ελπίδα, στα ψηλά βουνά, το πέρασμα της μπόρας,
απαντοχή, η χαραυγή μακριά στο πέλαγο, κι η μέρα:
δουλειές στον κάμπο που έφερε η ανάπτυξη της χώρας.
Στήριγμα ακόμα το φτωχό, απάνεμο ακρογιάλι,
που, σα βραδιάζει, μέσα του πέφτουν τα βράχια, οι μόλοι,
να δένει ο γέρος ο ψαράς τη βάρκα, αγάλι-αγάλι.
Μην κλαις! Ελπίδα εκεί – για δες! – όλη η ζωή μας. Όλη!
Ελπίδα εκεί με τη βουβή και άδολη γαλήνη,
με την πολλά υποσχόμενη ανέμελη ομορφιά της,
με τη σκιά, φιγούρα που σαν βραδιάσει σβήνει
γλυκά το λιόγερμα και νανουρίζει ο μπάτης,
η ελπίδα πάει για ύπνο, αναγνώστη μου, που έπιασες τα χασμουρητά, η ελπίδα.
Τέλος πάντων. Προσπερνάμε τα λόγω υπνάκου ενδεχόμενα κενά της απαγγελίας, καθόσον ύστερα από τόσο νανούρισμα, ο «Μήτσος» περιμένει το ξύπνημα να συνοδευτεί με άλλη, θετικότερη, ματιά της ανάπτυξης, αλλά πού;
Νέοι αναστεναγμοί ντύσανε μελωδικά την απάντησή μας, οπότε σειρά της κυρίας «Μήτσαινας» να παραλάβει την ενημερωτική σκυτάλη, άδουσα ως άλλη Σωτηρία Μπέλλου:
Μην κλαις και μη σε τρώει το μαράζι,
εμείς που γίναμε φτωχοί,
το μεσοπρόθεσμο κουτσούρεμα δε μας ταράζει,
όταν υπάρχει απαντοχή.
Μην κλαις και μη σε τρώει το μαράζι,
εμείς που γίναμε φτωχοί,
των πιστωτών η απονιά δε μας τρομάζει,
θ’ αλλάξει και για μας η εποχή.
Τα νυν μηνιάτικα μικρά
να δίνουμε αγώνα,
θα γίνουνε πιο ανθηρά,
διώχνοντας τον χειμώνα,
κι αν παρά ταύτα δεν αισιοδόξησες, αναγνώστη μου, τι να πούμε:
Σε φιλελεύθερο, αντιπολιτευόμενο τους «συριζανέλ» πέσαμε, αλλά με το χαρτί να τελειώνει η από 2014 ανάπτυξη των «σαμαροβενιζέλ» θα μας απασχολήσει σε εύθετο χρόνο κι ως τότε;
Μην κλαις μόνο. Σκούξε(!), με κοντά τρία χρόνια εκτός εξουσίας, λογικό να ολοφύρεσαι, αμ πώς!…
-Ω-