Του Γιάννη Κορομήλη
Ο Πυθαγόρας, ένας από τους σημαντικότερους σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, κατά τον Ηρόδοτο, πέρασε τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του στον Κρότωνα (αχαϊκή αποικία) στην Ν. Ιταλία. Μια πόλη με αριστοκρατικό πολίτευμα. Το «Συμβούλιο των 1.000» συγκροτημένο από τις μεγαλύτερες οικογένειες, ασκούσε εκεί τη Νομοθετική Εξουσία και επέβλεπε την Εκτελεστική. Έμοιαζε δηλαδή κατά πολύ με το δικό μας σημερινό πολίτευμα. Αφού και τώρα η Νομοθετική Εξουσία ασκείται από τους 153 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, οι οποίοι τα τελευταία τρεισήμισι χρόνια τουλάχιστον ψηφίζουν ό,τι τους φέρει στη Βουλή ο αρμόδιος (κατά περίπτωση) υπουργός και φυσικά ο κ. Τσίπρας.
Συνεπώς ο κ. Τσίπρας ελέγχει πλήρως την Νομοθετική Εξουσία. Έχει κάποιο ασήμαντο ρόλο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μπορεί να αναπέμψει (να στείλει πίσω) στη Βουλή κάποιο νομοσχέδιο που η πλειοψηφία έχει ψηφίσει, να γίνει νέα ψηφοφορία και εφόσον ξαναψηφισθεί ο Πρόεδρος τ. Δ. είναι υποχρεωμένος να το υπογράψει. Ασήμαντο δικαίωμα, γι αυτό και ο κ. Παυλόπουλος ουδέποτε έκανε χρήση αυτού του «δικαιώματος».
Κατά συνέπεια ο κ. Τσίπρας ασκεί την Νομοθετική λειτουργία. Φυσικά ο ίδιος ελέγχει και την Εκτελεστική (το υπουργικό Συμβούλιο) δεδομένου ότι – κατά τα Σύνταγμα- αυτός ως πρωθυπουργός «διορίζει» και παύει τους υπουργούς. Η μόνη συνεπώς εξουσία που δεν ελέγχεται από τον πρωθυπουργό είναι η Δικαστική. Ίσως αυτή να εννοούσε, ο ίδιος αλλά και η κα Περιστέρα, όταν παλιότερα σε συνέντευξη της έλεγε: «Ο Αλέξης πήρε την Κυβέρνηση αλλά δε πήρε την εξουσία».
Κάποιος βέβαια θα έπρεπε να τους θυμίσει ότι έτσι προβλέπει το Σύνταγμα (Άρθρο 26). Δεν τον φτάνουν άραγε οι δυο πρώτες εξουσίες, θέλει και την Τρίτη (τη δικαστική) που είναι και το κύριο όργανο ελέγχου των αποφάσεων της κυβέρνησης;
Στον Κρότωνα επί Πυθαγόρα (τέλη 6ου π.Χ αιώνα, αρχές 5ου) συνέβαινε ότι σήμερα σ΄εμάς: ο έλεγχος του» Συμβουλίου των 1.000» ήταν, (όπως και τώρα), σχεδόν ανύπαρκτος. Ποιος ελέγχει σήμερα τον κ.Τσίπρα και τις αποφάσεις της Κυβέρνησης; Μόνο το Συμβούλιο της Επικρατείας και για όσους μπορούν και προσφεύγουν σ΄ αυτό, το Ελεγκτικό Συνέδριο (αρθ.98 του Σ.) και βέβαια το Κοινοβούλιο (69,70 παρ.6). Στο Κοινοβούλιο διαθέτει την πλειοψηφία και άρα περιορίζεται ο έλεγχος. Εκείνο που πραγματικά ελέγχει τις αποφάσεις της Κυβέρνησης, είναι το ΣτΕ. Γνωστές σε όλους μας οι αποφάσεις (οικονομικές κυρίως) που ανέτρεψε το ΣτΕ. Κι ο κ. Τσίπρας στη πρόταση του για αναθεώρηση του Συντάγματος συμπεριλαμβάνει και τον περιορισμό, σ΄αυτό ακριβώς το σημείο, των αρμοδιοτήτων του Συμβουλίου της Επικρατείας! Επιδιώκει μ΄άλλα λόγια να το «φιμώσει». Προφανώς, για να μην τον ενοχλούν. Εξάλλου Συνταγματικό Δικαστήριο (όπως σε άλλες πολιτισμένες και δημοκρατικές χώρες της Ευρώπης κ.α. λειτουργεί), δεν υπάρχει στην Ελλάδα.
Το ότι προσέλαβε ο κ. Τσίπρας – αμισθί όπως είπε- ως σύμβουλο του για θέματα δικαιοσύνης την τ. Πρόεδρο του Αρείου Πάγου κα Θάνου μόλις αυτή πήρε σύνταξη δημιουργεί κάποια ερωτηματικά. Γιατί π.χ πήρε αυτή κι όχι κάποιον/α άλλο/η νομικό, είναι ένα από αυτά. Στο θέμα του ΣτΕ θα επανέλθουμε, σύντομα.
Ως προς τον Κρότωνα: Ο Πυθαγόρας – που δεν αγαπούσε περισσότερο την ολιγαρχική καταπίεση από το χάος της δημαγωγίας (του λαϊκισμού όπως λέμε τώρα) έκανε μια τολμηρή σκέψη: Παραδέχθηκε το δωρικό πολίτευμα, όπως το βρήκε, αλλά εισήγαγε μέσα σε αυτό ένα καινούργιο μηχανισμό ελέγχου. Δημιούργησε πάνω από το Συμβούλιο των 1.000, πάνω δηλ. από τη πολιτική εξουσία μια επιστημονική εξουσία, που να έχει βουλευτική, και γνωμοδοτική στα σοβαρά ζωτικά ζητήματα, ψήφο. Η εξουσία αυτή κατέστη το θεμελιώδες στήριγμα και ο υπέρτατος ρυθμιστής του κράτους. Πάνω απ το Συμβούλιο των 1.000 το Συμβούλιο των 300. Οι οποίοι εκλέγονταν από το πρώτο αλλά μεταξύ των εχόντων κάποια επιπλέον προσόντα.
Συνεχίζεται