Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Μάλλον πρέπει να είσαι αρκετά παρανοϊκός για να μπορέσεις να καταλάβεις τι συμβαίνει!
– Άρχισες πάλι!
– Ρε, τι δεν καταλαβαίνεις; Είτε φωτιά, είτε νερό τα ίδια κακά! Δεν έμαθες τι έγινε στην Αθήνα; Έβρεξε, έβρεξε πνίγηκαν αυτοκίνητα..
– Μόνο αυτοκίνητα;
– Ναι!
– Πάλι καλά που δεν είχαμε και ανθρώπινες ζωές να θρηνούμε! Τελικά το πυρ γυνή και θάλασσα από κάπου βγήκε!
– Ναι, μας έμεινε τώρα το …γυνή!
– Για να δούμε το τέλος του έργου!
– Ρε, μήπως μας χρειάζεται μια καλή ξεματιάστρα! Δεν μπορεί, κάποιος μας έχει φτύσει, κάποιος μας μούτζωσε, κάποιος μας μάτιασε! Ξέρεις εσύ καμιά καλή;
– Ε, άμα ήταν δεν θα μας ξεμάτιαζε από μόνη της; Θα περίμενε να της το πούμε; Τόσος χαμός έγινε! Σε όλη τη γη το έμαθαν! Κουράγια και παρηγορίες από παντού μας έρχονται!
– Οι παρηγορίες και τα κουράγια είναι παρηγοριά στον άρρωστο! Δεν βοηθούν αυτά! Αν είναι να περιμένουμε να φτιάξουμε με ευχές και παρακλήσεις με γεια που την πατήσαμε! Θα πάμε από το κακό στο χειρότερο!
– Και το ωραίο ξέρεις ποιο είναι; Ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει ποιος φταίει! Μόνο κάτι πηγαινοέρχεται υπόγεια και μάλλον ρίχνει ο ένας το φταίξιμο στον άλλον! Άντε βγάλε άκρη για την επόμενη φορά!
– Κάθε φορά, τα ίδια λέμε, άντε την επόμενη φορά… μέχρι να ξεκληριστούμε! Και περιμένουμε την εξ ύψους βοήθεια να μας σώσει την ύστατη στιγμή! Καλά κρασά! Άμα δεν κουνήσουμε κι εμείς το δαχτυλάκι μας, δεν γίνεται τίποτα! Άμα περάσει λίγος καιρός θα ξεχαστούν όλα και θα αρχίσουμε πάλι από την αρχή! Πάλι θα νοιαζόμαστε για το δικό μας καλό, άντε και μερικά μέτρα παραπέρα! Μακρύτερα δεν μας ενδιαφέρει! Σιγά τώρα που θα ασχοληθούμε και για τους άλλους. Εμ, δεν είναι έτσι! Δεν είναι έτσι!
– Και πώς είναι;
– Αλλιώς!
– Πως αλλιώς;
– Συν Αθηνά και χείρα κίνει!