Σφήνες του Αφεντούλη
Τι πήγα και θυμήθηκα, σήμερα, ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, αναγνώστες μου.
Την από Οκτωβρίου 2014 και διά στόματος Πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά «λίστα γάμου» για το αριστερό μοντέλο διακυβέρνησης, που μέρες πριν είχε παρουσιάσει στη Διεθνή Έκθεση της συμπρωτεύουσας, ο τότε αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, θυμήθηκα, αλλά κάτι ευχές του τύπου: «να ευτυχήσει το ζεύγος ή άλλα ανθόσπαρτα» που ετοιμαστήκατε βαθυσεβάστως να υποβάλετε δεν τις δεχόμαστε.
Κάλλιο να λείπουν, όταν εξ όλων όσα ακολούθησαν κρίνοντας, εύκολα κανείς συμπεραίνει πως είναι:
Μεγάλο μανίκι να μιλάς Θεσσαλονίκη…
Όχι εσείς, βρε θηρία! Φωνή λαού θα βάζαμε τίτλο, όταν κατόπιν ανεκπλήρωτων υποσχέσεων ετών, όλες και όλοι οι «δικαίωμα του εκλέγειν» έχουσες και έχοντες γνωρίζουμε πολύ καλά πως ό,τι να πούμε, όσα και να σούρνουμε, οι εκλεγμένοι δεν αλλάζουν γνώμη.
Περί αυτών ο λόγος, λοιπόν, κι αφού ζητήσουμε την κατανόησή σας για την επανεμφάνιση στην επικαιρότητα του όλου ζητήματος ένα μήνα και βάλε μετά τη φετινή, οικονομικού περιεχομένου, για να μην ξεχνιόμαστε, διοργάνωση, φύγαμε να δούμε τι κρύβουν τα μανίκια.
Σηκωμένα, κατά τις προτροπές του Γιώργου στους «κηπουρούς» του, συγγνώμη, υπουργούς, αναγνώστες μου, υπουργούς, μην πιάσουμε στο στόμα τα ανασκουμπώματα(!), ή κατεβασμένα το ίδιο κάνει, όταν οι περιστάσεις απαιτούν να εξερευνήσουμε:
Παντρειές αναμένουσες (ακόμα) τις δωρεές.
Ναι, για! Βλέπετε, ο εκ κατηχήσεως της συντρόφισσας συζύγου παρασυρμένος να ψηφίσει «πρώτη φορά αριστερά» φιλελεύθερος χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», στο άκουσμα των πεσκεσιών άλλο που δεν ήθελε να μοστράρει την «άδεια μπουκάλα», άδων σε παράφραση πεπαλαιωμένης γαμήλιας επιτυχίας:
Τα κεριά, τα σπαρματσέτα, / «Μήτσαινά μου» άναψε τα, / ψήφο σού ‘δωσα με νεύμα / να μας κόψουνε το ρεύμα.
Και… δίχως γκάζι, δίχως λάδι, / πώς να ανάψει το λυχνάρι, / κάψε αριστερή ευφράδεια / να βλεπόμαστε τα βράδια.
Πριν τις παντρειές δεν είχα / στα μαλλιά μου άσπρη τρίχα / και οι αποκαταστάσεις, / δώρο φέρανε λευκάνσεις,
αχ κι οι αποκαταστάσεις, / δώρο φέρανε λευκάνσεις,
διαμηνύσαμε αρμοδίως, το λοιπόν, αλλά όταν η εξουσία έχει μάθει να κάνει τα δικά της, όπως προαναφέραμε, η κυρία «Μήτσαινα» θα υποχωρούσε;
Δεν νομίζω(!), μάρτυς μας και η δικαιολογία που προσπάθησε να μας πασάρει, αποφαινόμενη: «Αν οι (νεο)φιλελεύθεροι φίλοι σου δεν έβαζαν την Τρόικα να αντιστρατευθεί το υπέρ αδυνάτων “πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης” και ρεύμα θα είχαμε κι όλα τα καλά θα είχαμε, συνεννοηθήκαμε;».
Όμως, παλιές καραβάνες κι εμείς σε κάτι τέτοια, ολίγου χρόνου διελθόντος, απέναντι στην Τρόικα της μανδάμ βρέθηκε:
Η περεστρόικα που δεν έγινε.
Θυσίες κάνουμε πολλές, τα παίξαμε μαθές,
κι όλο και περισσότερες θα θέλουν δανειστές,
όσο καθόμαστε, άπραγοι, προσμένοντας τα δώρα,
χωρίς να τους ζορίζουμε να μας τα δώσουν τώρα,
με πρώτη την Αριστερά που έχει το κουβέρνο,
στις απαιτήσεις των Θεσμών να βάζει ένα φρένο.
Αδύναμος σκεπτόμενος ν’ ανάψει φως τα βράδια,
θα αγριέψει, ο άνθρωπος, εάν δε δει και χάδια,
κι Αλέξη υποχρέωση είναι να μεριμνήσει
η Τρόικα στον μπεζαχτά υπόλοιπο ν’ αφήσει,
να ‘χουν οι βιοπαλαιστές να παίρνουν τα χρειώδη,
νιώθοντας μια ανάπτυξη έστω υποτυπώδη.
Στα βάρη τα αβάσταχτα που έφερε η τρόικα,
ελάτε ν’ απαντήσουμε με μία περεστρόικα,
από τη φτωχομάνα Θεσσαλονίκη, άντε και με τη νίκη, αναγνώστες μου, με τη νίκη!…
-Ω-