Του Γιάννη Κορομήλη
Διάβασα με προσοχή τις προχθεσινές εξαγγελίες του Πρωθυπουργού από το υπουργείο Εργασίας. Αναφερόταν προφανώς στα εργασιακά. Διάβασα πως τα δυο και πλέον χρόνια της διακυβέρνησης τους: «επιτεύχθηκαν αυξήσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα, μειώθηκε η ανεργία, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ» κ.α. Διαπίστωσα ότι ο Πρωθυπουργός με τις δηλώσεις του επιχειρούσε να συνθέσει μια εικονική πραγματικότητα για την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας. Ενώ παράλληλα προσπάθησε να παρουσιάσει ένα success story μιας… «αισθητής ανάκαμψης».(!)
Σύγκρινα τα όσα έλεγε ο Πρωθυπουργός με τα επίσημα στοιχεία του ΕΦΚΑ (βασισμένα στις αναλυτικές περιοδικές δηλώσεις και του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ) και ιδού τα αποτελέσματα της σύγκρισης:
Πρωθυπουργός: Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το τελευταίο διάστημα υπήρξε αύξηση του μέσου μηνιαίου μισθού στον ιδιωτικό τομέα κατά 9,34%.
ΕΦΚΑ: Κατά τη διετία 2015-2017 στον ιδιωτικό τομέα: α) οι μισθοί μειώθηκαν μέχρι 18,9%. β) οι εργαζόμενοι με συμβάσεις μερικής απασχόλησης διπλασιάστηκαν και, ως εκ τούτου, οι πραγματικές «ασφαλίσιμες» ημέρες εργασίας μειώθηκαν γ) Στα τέλη του 2014 (Κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου) ο μισθός των εργαζομένων με πλήρη απασχόληση έφτανε στα 1.364 ευρώ, ενώ ο μέσος μισθός για τους εργαζόμενους μερικής απασχόλησης στα 470 ευρώ. Και ο μέσος γενικός μισθός για το σύνολο των εργαζομένων ήταν 1154 ευρώ. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν προχθές και αφορούν στον Οκτώβριο του 2016, ο μισθός για πλήρη απασχόληση μειώθηκε (από τα 1363) στα 1167 ευρώ και η αμοιβή μερικής απασχόλησης (από τα 470 ευρώ) στα 388 ευρώ. Ο δε μέσος όρος στο σύνολο των εργαζομένων (πλέον των 2.000.000 ατόμων) από τα 1154 ευρώ λίγο πριν αναλάβει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΕΛ, έπεσε στα 936 ευρώ. Πού είδε την αύξηση ο Πρωθυπουργός;
Από τα επίσημα και αδιαμφισβήτητα στοιχεία που προαναφέρθηκαν προκύπτει ότι ο πρωθυπουργός έλεγε ανακρίβειες ωραιοποιώντας την κατάσταση. Κάτι που ασφαλώς το ξέρουν πρώτοι απ΄όλους οι εργαζόμενοι και οι οικογένειες τους. Εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Ο Πρωθυπουργός έλεγε εν γνώσει του ψέματα και γιατί; Το να δεχθεί κανείς ότι έτρεφε «αυταπάτες» όταν έλεγε τα προαναφερθέντα, και άλλα παρόμοια ανακριβή, δεν στέκεται λογικά. Δυο και πλέον χρόνια Πρωθυπουργός, είναι λογικά αδύνατο να μην συμβουλεύεται πρώτα τα σχετικά επίσημα γραφεία και έγγραφα και μετά να λέει, όσα λέει. Εξάλλου στο υπουργείο Εργασίας βρισκόταν και για εργατικά θέματα μιλούσε Είχε δίπλα του την υπουργό Εργασίας και φυσικά τις κεντρικές υπηρεσίες του υπουργείου. Κι αν ακόμα του διέφευγε κάτι μπορούσε τάχιστα να ενημερωθεί.
Συνεπώς εν γνώσει του έλεγε ψέματα. Μένει να προβληματισθούμε στο γιατί τα έλεγε, ενώ ήξερε ότι θα ακούσει τα εξ αμάξης από την αντιπολίτευση. Και φυσικά τα άκουσε. Γιατί λοιπόν τα είπε; Δεν μπορούμε βέβαια να διαβάσουμε τις σκέψεις κανενός. Μπορούμε ωστόσο να καταλήξουμε σε κάποιο λογικό και πειστικό συμπέρασμα, μελετώντας το παρελθόν- τον πρότερο βίο και ως Πρωθυπουργού-, την εκπεφρασμένη και κατατιθέμενη ιδεολογία του, τις πολιτικές του πεποιθήσεις, το ποιόν του ανθρώπου. Ας τα δούμε με τη σειρά.
Το παρελθόν του κ. Τσίπρα, κυρίως των τελευταίων πέντε- έξι ετών μας λέει ότι δεν έχει καμία δυσκολία να λέει ψέματα. Ο ίδιος βέβαια στη Βουλή είπε: «δεν είμαι ψεύτης, είχα αυταπάτες», αναφερόμενος στην εξόφθαλμη αντίφαση προεκλογικών υποσχέσεων και κυβερνητικών πράξεων. Αλλά έχοντας κανείς αυταπάτες λέει αλήθειες; Το αντίθετο. Ψέματα λέει με μόνη τη διαφορά ότι κι ο ίδιος πιστεύει τα ψέματα που λέει. Ούτως ή άλλως πάντως τα ψέματα δεν παύουν να είναι ψέματα.
Συνεχίζεται