Σφήνες του Αφεντούλη
Έλα, μου, ντε, όταν ο Πρωθυπουργός δεν έχει αφήσει ηγέτη για ηγέτη με βαρύνοντα λόγο στην έξοδό μας από τα Μνημόνια, που να μη συναντήσει τους τελευταίους μήνες, αλλά τα κανάλια εμφανίζουν «κλίμα» συνάδον με τις α λα «σερ Μπιθί» μελωδικές ανησυχίες του χαμηλοσυνταξιούχου, «Μήτσου», αποφαινόμενου:
Σόιμπλε θα λέμε και θα κλαίμε.
Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές,
μη μας ζητήσουν θυσίες σκληρές, θυσίες υπερβολικές.
Μήπως τον δόκτορα που πήγε μακριά μας,
στη «Bundestag» να προεδρεύει,
αποκρινόμενη στα δάκρυά μας
η εδώ κυβέρνηση γυρεύει.
Πως θ’ αγριέψουνε τα μέτρα,
οι φιλελεύθεροι μηνάνε,
κι όσο να μας σταθεί η Αγγέλα,
οι διακανονισμοί πονάνε,
ψάξτε να απαντήσετε το ερώτημα του τίτλου, αναγνώστες μου.
Χωρίς αυτό να σημαίνει, βέβαια, ότι ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, θα εγκαταλείψει την προσπάθεια επίλυσης του ζητήματος, μάρτυς μας και το κατ’ αναλογία του «αεικίνητου» ντα Βίντσι ή του «αειχρήματου» Μποστ, «αειδιαπραγμάτευτο» που σκεπτόμενοι έως ορίων πονοκεφάλου, καταφέραμε να δημιουργήσουμε προς υποστήριξη της αφήγησης.
Αρκετά θεωρητικολογήσαμε, όμως. Διότι, την επιτυχία κάθε μοντέλου, άρα και του δικού μας, εγγυάται η ανταπόκριση στις μεταβολές συνθηκών της πραγματικής ζωής, και επ’ αυτού, όταν βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών φέρει τη CIA πρωταγωνίστρια τής αποτραπείσης, ευτυχώς, προσπάθειας δολοφονίας του Κώστα Καραμανλή, ένεκα η από 2008 επιχειρούμενη προσέγγιση του ρωσικού παράγοντα, τι πιο «ευμετάβλητο» από τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, αναρωτιόμαστε, πριν ορίσουμε υπεύθυνο δοκιμών τον «Μήτσο».
Τον ευφάνταστο, «Μήτσο», που επηρεασμένος από τα άνωθεν ταραχώδη, επόμενο ήταν να συνδέσει την πρόσφατη, πέραν του ατλαντικού, συνάντηση κορυφής με τις πέραν πάσης προβλέψεως καταστροφικές θεομηνίες που προηγήθηκαν.
Εξ ου, λοιπόν, το μετεωρολογικό ύφος μετάδοσης των διαμειφθέντων στον Λευκό Οίκο, με τον ρεπόρτερ να απαγγέλλει ως άλλος Μποστ:
Κακοκαιρίες στις συνομιλίες.
Βάρδα μην πάρει θύελλα ή άλλη καταιγίδα / το πλήγμα της Αμερικής στη γη την Ελληνίδα / αντανακλά φαινόμενα ανέστιων στο δρόμο / ίδια η απώλεια σπιτιού με δήμευση απ’ το νόμο.
Αν όχι και χειρότερη αφού οι ισοπεδώσεις / κάπως ανακαινίζονται με αποζημιώσεις / ενώ κατασχετήριο στα χέρια υποχρέου / του δίνει την ταυτότητα αστέγου πειναλέου / ν’ αναπολεί το παρελθόν κι ο δυστυχής να κλαίει / καλώντας τον Αλέξη μας στον Ντόναλντ Τραμπ να λέει:
– Τα εν Ελλάδι προβλήματα, αγαπητέ,
δεν λύνονται μ’ αγριάδες κι «όξω από την ευρωζώνη ρε».
«Σουλτάνος» καραδοκεί στα εξ ανατολών νώτα
να μας «τρατάρει» προσφύγων γεγονότα,
κι αν δεν δώσουμε τα χέρια, κάνοντας παιχνίδι μόνοι,
η Μόσχα στέλνει τον Βοριά που τ’ αρνάκια παγώνει.
– Τον Βορέα δεν αντέχω να με βλέπουν Εσκιμώο
κανάλια του συστήματος που βρήκαν Αχελώο
εις τις οδούς της Φλόριντα μετά τις βροχοπτώσεις,
χρεώνοντας μου άδικα τού κράτους αγκυλώσεις.
Έτσι, τι να συζητάμε και να χάνουμε καιρό,
κάθισε να ανασάνεις πιες και Πίνδου το νερό,
το παρήγγειλα μαθαίνων πως κατάγεσαι απ’ την Άρτα,
κι όλα όσα μου ζητήσεις, ευχαρίστως, λέω «πάρ’ τα»,
αρκεί μπελάδες ρωσικούς ποτέ να μη γυρεύουμε
και για των ΗΠΑ πρόοδο με θέρμη να δουλεύουμε,
μήνυμα που η αποτελεσματικότητα του ««αειδιαπραγμάτευτου» επιτάσσει να θέσουμε υπόψη των εκπροσώπων της γερμανικής αδιαλλαξίας, προς αποφυγή ανεπιθύμητων παρατράγουδων, όβερ!…
-Ω-