Σφήνες του Αφεντούλη
Εντάξει, αναγνώστες μου. Όταν ούτε ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, καλοκατάλαβε πώς η πένα σκάρωσε τα ανωτέρω «ψι- ψι- ψιμύθια, φτιασιδώματα καλλωπισμού της μίζερης καθημερινότητας, ντε!», λογικό να μείνετε ενεοί, ελληνιστί «κάγκελο»(!), στο αντίκρισμά τους.
Έτσι, μισό να καλέσουμε τον χαμηλοσυνταξιούχο, «Μήτσο», γνωστό «Καζανόβα», άμα λάχει – στα νιάτα, ε(!), τώρα αν κάνει πως λοξοκοιτάξει πιάνει δουλειά η παντούφλα της μανδάμ «Μήτσαινας» και «χορταίνει μπούφλα», ο «σαρδανάπαλος» που θα ‘λεγε και μια Σαπφώ Νοταρά, ένα το κρατούμενο! – μήπως αποσαφηνίσει τις «ψι-ψι, συγγνώμη, ψε-ψε-ψευδαισθήσεις» μας, άδων σε παράφραση Μάριου Ποντίκα:
Σκάρλετ, θέλεις κοκτέιλ;
Από ελληνικής Βουλής / Τσακαλώτος, ω(!) τι στέλνει, / πρόσκληση να κεραστείς, / δέξου, Σκάρλετ, επιμένει.
Γοητεία του Ευκλείδη / είναι ακαδημαϊκή, / πες το «ναι», εν κατακλείδι, / η Ελλάς να ευγνωμονεί.
Σκάρλετ το κοκτέιλ επείγει / να καμφθούν οι πιστωτές, / τι μας πιάνουνε τα ρίγη / μέτρα έρχονται μαθές.
Στις Βρυξέλλες τεχνοκράτες / μάς πουλάνε νταϊλίκι, / έχουν ΔουΝουΤου τις πλάτες, / actress, βόηθα τον Ευκλείδη.
Κάντε μας, λοιπόν, τη χάρη, / πιείτε ένα κοκτέιλ μις, / ν’ αποφύγουμε τα βάρη, / do you love, μαμαζέλ, the Greece;
Διάλειμμα ολίγων λεπτών, να λάβει το μήνυμα η προσκληθείσα σταρ της μεγάλης οθόνης, Γιόχανσον ή Γιοχάνσεν, κατά τον αγγλομαθή «τσάρο», θα σας γελάσουμε, κι άμα απαντήσει το Χόλιγουντ, αγωνιούντες μου, μπείτε στον κόπο να ενημερώσετε και τον αοιδό, θα τον υποχρεώσετε.
Ναι, για(!), κι αντί άλλης αποδείξεως των φιλοφρονήσεών μας, ιδού κυρία «Μήτσαινα» αγρίως διερωτώμενη:
Θα μας το παίξεις και Ζορμπάς, τερψιλαρύγγια να κερνάς;…
Κακά τα ψέματα, αναγνώστες μου. Η μις, μόλις έλαβε γνώση των εν Αθήνησι διαμειφθέντων από δημοσιογράφο, κατά τη διάρκεια ιντερβιού, μπορεί να έστειλε ουκ ολίγα χαμόγελα προς απάντησή μας, εργαζόμενη υπέρ φιλοθεάμονος κοινού γαρ, οπότε φύσει αδύνατον να προσπερνούσε την ευγενική πρόσκληση ενός τζέντλεμαν, μάρτυς μας περί της αλήθειας των εικασιών κι ο μπερμπάντης, αλλά το κοκτέιλ ακόμα να βρει καταδεκτικό στόμα.
Κι όσο παραμένει αδιάθετο, άλλο τόσο θα τύχουν της αποδοχής των Θεσμών οι προσδοκίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης για ελάττωση των ανέφικτων μεσοπρόθεσμων πλεονασμάτων του 3,5%, εξ ου τα τραταρίσματα του Ευκλείδη, υπενθυμίζουμε, εννοήσατε τα βαθύτερα νοήματα τού «κοκτέιλ», πενόμενοι χρεοφειλέτες μου;
Αν όχι, κανένα πρόβλημα. Διότι, αρκεί να κατεβάσουμε το κρατούμενο και τα «αρώματα» αυτού θα αναδυθούν μονομιάς ενώπιόν μας, με τη μανδάμ, άδουσα:
Πάλι φλερτάρεις
και με σνομπάρεις,
να μου ματώνεις την καρδιά.
Γόης το παίζεις
να με εμπαίζεις,
άρπα, την πρώτη παντοφλιά.
Και έχεις τύχη, βρε Καζανόβα,
που δεν διαθέτω πρόχειρη γόβα.
Τσαγκάρη πήγε να τη μπαλώσει
κι άφησε πίσω για να σε στρώσει,
το πασουμάκι,
ξέρεις συρτάκι;
Απόψε, είπα, για κοκτέιλ θα με πας,
κι αφού ξεσκάσουμε και σβήσει ο νταλκάς,
τσίφτικα άσματα θα πω στου Κουαρτέτου τον σκοπό,
να μάθεις να πληρώνεις τον λογαριασμό,
που θα το παίξεις και Ζορμπάς,
μόνο διάσημες να κερνάς,
αναγνώστες μου, κατόπιν τούτων, όλο και θα αποκωδικοποιήσατε τα «ψιμύθια», ώστε να προετοιμαστείτε για το «πού σε πονεί και πού σε σφάζει» των εταίρων – δανειστών, υποψιάζομαι. Υποψιάζομαι και θυσιάζομαι, εσείς;…
-Ω-