Εις ώτα μη ακουόντων
Έγινε το πολιτικό μας σύστημα με τις τάχα ιδεολογικές αρχές που το διέπουν. Εμείς είμαστε αριστεροί, εμείς πατριώτες της δεξιάς οι άλλοι φιλελεύθεροι το κέντρου και όλοι κάποιο ιδεολογικό δόλωμα βάζουν γι όσους αφελείς κυκλοφορούν ακόμα ανάμεσά μας. Βέβαια ο Σύριζα σαν νέο-λενινιστικό κόμμα δεν έχει ιδεολογικές αυταπάτες και μέχρι τώρα έπαιζε στα δάκτυλά του τα αστικά κόμματα. Όχι βέβαια ότι αυτά έχουν κάποια σταθερή ιδεολογία αλλά ενδιαφέρονται πρωτίστως για να διατηρηθεί το αστικό καθεστώς.
Έτσι όταν η πλατφόρμα του Λαφαζάνη καταψήφισε το νέο μνημόνιο σύσσωμη η αντιπολίτευση το στήριξε και μάλιστα χωρίς όρους ώστε να την ξανακατηγορήσουν σαν μνημονιακή! Η αφέλεια στα όριά της.
Μετά η κυβέρνηση έκανε το παιγνίδι που της άρεσε και μάλιστα ανέξοδα, γιατί όταν δεν ψήφιζαν οι Αν.Ελ για λόγους «ιδεολογικούς» ψήφιζαν οι άλλοι κι όλα καλά κι όλα ωραία. Μέχρι τη στιγμή που ξύπνησαν τα κορόιδα και κατέληξαν σε μια περίεργη για τα κοινοβουλευτικά ήθη απόφαση. Να μην ψηφίζουν διατάξεις που δεν ψήφιζαν οι Αν.Ελ ακόμα κι αν συμφωνούσαν με αυτές!
Αμέσως η κυβέρνηση άρχισε να τους κατηγορεί για υποκρισία και ότι το κάνουν για να ρίξουν την κυβέρνηση που ουσιαστικά θα έπεφτε μόνη της λόγω ιδεολογικών διαφορών.
Και τότε έγινε το μεγάλο θαύμα. Οι Αν.Ελ ανέβλεψαν! Τους φώτισε ο Θεός, τους φώτισε ο Μαρξ κι ο Λένιν, κανείς δεν ξέρει. Μάλλον το όραμα της απώλειας της εξουσίας. Από τη στιγμή που ο Αλέξης στήριξε με νύχια και με δόντια (και με προσωπικό πολιτικό κόστος) τον κυβερνητικό του εταίρο αυτός έγινε όλο γλύκες. Τι σορόπια, τι σερμπέτια τι ζαχαρωτά , τι ασπασμοί των αγγέλλων προς τα άστρα, το ειδύλλιο ξαναφούντωσε. Τώρα δεν μένει παρά να γίνουν μια ακόμη συνιστώσα του Σύριζα!
Πάντως η όλη υπόθεση όσο μακιαβελική κι αν φαίνεται βοήθησε να ξεκαθαρίσουν ορισμένα πράγματα. Την ώρα που μας κυβερνούν οι δανειστές οι ιδεολογίες πάνε περίπατο αφού έτσι κι αλλιώς είχαν ξεφτίσει. Οι δανειστές θέλουν διαχειριστές της εξουσίας που να τους κάνουν όλα τα χατίρια και δεν τους νοιάζει τι καπνό φουμάρουν εκείνοι. Αν δεν ήθελαν τον Αλέξη, θα τον πετούσαν από την εξουσία στο πιτς φιτίλι, αλλά ο μικρός δεν ήταν κορόιδο. Τους έδωσε ότι ήθελαν (μετά από «σκληρές» διαπραγματεύσεις) και τον άφησαν να κυβερνάει αφού τα πήραν όλα. Και μάλιστα χωρίς να ανοίξει μύτη.
Οι της αντιπολίτευσης δεν μπορούν να πουν λέξη αφού θεωρούνται γερμανοτσολιάδες. Τα συνδικάτα τα κληρονόμησε η κυβέρνηση από το Πασόκ και κάνουν την πάπια και οι κυβερνητικοί απολαμβάνουν χωρίς φουρτούνες την εξουσία.
Αν ποτέ γίνουν εκλογές (επί τέλους ο κ. Μητσοτάκης προσγειώθηκε) και αν σχηματίσει κυβέρνηση, τότε θα ξαναδούμε τι σημαίνει αντιπολίτευση. Θα ξαναβγούν στα πεζοδρόμια πιο αντιμνημονιακοί παρά ποτέ, θα ανοίξουν δουλειές τα γιαουρτοπωλεία, τα παιδιά των Εξαρχείων θα κάνουν πραγματικό πόλεμο κι όχι ασκήσεις, τα παιδιά στα σχολεία θα πεθαίνουν από την πείνα και θα δούμε πόσο θα αντέξει. Άλλωστε το λέει η παροιμία: «μάθε τέχνη κι άστηνε κι αν πεινάσεις πιάστηνε». Πόσο μάλλον αν πεινάς για εξουσία…Και η Ελλάδα;
Κώστας Δαλακιουρίδης