Σφήνες του Αφεντούλη
Οδοιπόρε μου, που ξεκοκαλίζεις τις «σφήνες», «βάδην, μαρς!», προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων, είν’ τα διόδια, εκ των οποίων ο εκ της συμπαθούς τάξης των νταλικέρηδων, ελληνιστί, «track drivers»(!), αφυπηρετήσας, χαμηλοσυνταξιούχος «Μήτσος», ορμώμενος, ζήτησε από τον εμπειροτέχνη πολιτικό αναλυτή, θείο Αφεντούλη, λεπτομέρειες επί του θέματος, οπότε πώς να αντιδρούσε κι η στήλη;
Αν και πέρασε καιρός από τα «ευχάριστα», σήμερα είπαμε να κάνουμε «νόμο το δίκιο του εργάτη», όχι, αυτό είναι παραγγελιά άλλου ανήσυχου, προσκείμενου στο «τιμημένο», πνεύματος, να διαβιβάσουμε τα ερωτήματα του «track driver» στο κουβέρνο, μπας κι αποτελέσουν αιτία τίποτα ελαφρύνσεων, αμήν και πού ‘ν’ τες!
Επομένως, καθώς βηματίζεις, αναγνώστη μου, άδων εξ αφορμής των νυν βαρών – Άτλαντα, προς τι το περί μεσοπρόθεσμων υποχρεώσεων ενδιαφέρον; Αν κάνουμε πως επαυξάνουμε τις λυπητερές, θα σωριαστείς, κι ως εκ τούτου περιορίσου στο παρόν να περπατάς εσύ και να γράφουμε εμείς, αμ πώς! – τη διασκευή παλαιότερης επιτυχίας του Πάριου:
Τα βάσανά μου ένα φορτίο,
που τα πηγαίνω εδώ κι εκεί,
ξέφωτο ψάχνω αλλά δε βρίσκω
το βάρος που ‘χω στη ψυχή να εκτονωθεί.
Κι οι οφειλές μου ένα βιβλίο,
κάθε σελίδα μια συμφορά,
όταν το βράδυ κάνω ταμείο
διπλό κρεβάτι δεν με χωρά.
Γιατί, Θεέ μου, η ζωή
συνέχεια με φορολογεί,
κι ανάσες όταν επαιτώ,
το έλεος δεν συναντώ(;),
κόψε φόρα, προκειμένου να ακροαστείς τον «Μήτσο», αναφωνούντα:
Αναθερμάνσεις και στις διαβάσεις; Ζήτω που καήκαμε!…
Ναι, για! Βλέπεις, αναγνώστη μου, ο «track driver» διαισθανόμενος να μη βγάζει σε «happy end» το προ διετίας «success story» κι «αρσιβαρίστας» ο ίδιος, πολύ εκτίμησε τους «αρσιμπαρίστες» των κινημάτων «Δεν Πληρώνω».
Έτσι, πήρε το βολάν Αριστερά, που τίμησε δις στην κάλπη, για να δώσει την ευκαιρία σε κάποιους εκ των ανωτέρω αγωνιστών να κυβερνήσουν, μήπως δει και δούμε άσπρη μέρα, αλλά πού;
Σαν να μη του έφταναν όλα όσα κουβαλάς στην πλάτη κι εσύ, τις προάλλες, ενέσκηψε Αλεξανδρούπολη μετά συζύγου, όπου διαμένουν θυγατέρα, γαμπρός κι εγγόνια. Όμως, με την Εγνατία να παίζει, από τηλεοράσεως, τι λες να ακούσαμε, στρατοκόπε μου;
Έλα μου ντε(!), αφού η φιλελεύθερη μανδάμ βρήκε την ώρα να διερωτηθεί με τον τρόπο του Μποστ: «Τι λες βρε θηρίον; Εγνατία των τριάντα οκτώ, αν δεν απατώμαι, διοδίων; Έλα Χριστέ και μη χειρότερα! Δεν ταξιδεύουμε αεροπορικώς να μας βγει φτηνότερα;».
Ιδού, λοιπόν, η αφεντιά μας να άδει σε κατάσταση πλήρους εξαναστάσεως:
Το αυτοκίνητο που έχουμε γίνηκε περιττό,
σ’ αριστερά διόδια, πώς ν’ ανταποκριθώ;
Το πήρα οικονομικό, μ’ ελάχιστη βενζίνα,
να έχω κατανάλωση ελάχιστη το μήνα,
κι επί Αντώνη το ΄τρεχα ημέρα παρά μέρα,
για οικονομία, «Μήτσαινα», ακόμα καλυτέρα.
Μα ήρθαν δύσκολοι καιροί, φαρμάκι η Εγνατία,
διόδια και καύσιμα θέλουν περιουσία,
που πάει να πει συνέχεια θα είν’ παρκαρισμένο
να περιμένει κουκουέ στα κόκκινα βαμμένο.
Και επειδή οι σύντροφοι ωσάν εμάς δεν έχουν,
ζητείται πλούσιος μουστερής, τα πόδια μου αντέχουν,
να περπατώ εις το εξής στους συριζαίους λέγων:
Χαρείτε τα κουμάντα σας κι άλλους θα είμ’ εκλέγων(!),
στρατοκόπε μου, εννόησες πως άμα συναντήσεις φυλλάδα του κυρίου εκδότη με νταλικέρη επ’ αυτής είναι ο «Μήτσος», κι άρα σου βρήκαμε παρέα, τυχερέ;…
-Ω-