Γ.Ρ.
Πέρασαν κάποιοι μήνες και μόλις προ ημερών πληροφορηθήκαμε ότι ο μεγάλος γλύπτης ( και συγγραφέας) της Πιερίας (με ανέκδοτα 3 σπουδαιότατα φιλοσοφικά έργα, που μας τα εμπιστεύτηκε να τα διαβάσουμε), μας άφησε χρόνους…
Πρόκειται για τον Γιάννη Κυριαζάκο, μονήρη τύπο, που ζούσε αρχικά διακριτικότατα και πάμπτωχα στην Κονταριώτισσα, όπου έκανα «αντί πινακίου φακής» το ωραιότατο σύμπλεγμα με το εκπαιδευόμενο ιππικό των Μακεδόνων για να συμμετάσχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, και ύστερα παντρεύτηκε στον Κολινδρό (παραμένοντας με επιλογή του, «μακριά από το αγριεμένο πλήθος».
Όσο ζούσε, η Πιερία δεν τον «εκμεταλλεύτηκε» με την καλή έννοια, ούτε τον τίμησε όπως του άξιζε.
Ας το κάνει η Κοντουριώτισσα και ο Κολινδρός έστω και τώρα.
Γιατί στη Γαλλία και την Ιταλία το έργο του στην Κοντουριώτισσα, +
αποτιμήθηκε ως μια τέλεια εικαστική παρέμβαση, ανάλογη με τα μεγαλύτερα ονόματα των χωρών τους, όπως με περισσή σεμνότητα μου έδειχνε δημοσιεύματα των εκεί εφημερίδων.
Ας είναι ελαφρύ το Πιερικό χώμα που τον σκεπάζει. Ο Παυσίλιπος Κολινδρού ήταν για τον αείμνηστο Γιάννη, με φυλακές και αγώνες και φτώχεια, θεόσταλτη τελευταία κατοικία.
Γ.Ρ.