#15DaysQuarantineChallenge
#15DaysQuarantineChallenge
Στην πρώτη καραντίνα, καθώς περνούσα αρκετό χρόνο στο σπίτι, έβαλα έναν στόχο: Να γυμναστώ. Στην πραγματικότητα, τα τελευταία εννέα χρόνια θυμάμαι να βάζω τον ίδιο ακριβώς στόχο κι όχι απαραίτητα για να διατηρώ ένα καλοσχηματισμένο, γυμνασμένο κορμί, αλλά για να αποκτήσω έναν υγιεινό τρόπο ζωής, να τρέφομαι με συστατικά που θα μου δώσουν ενέργεια και θα εμπλουτίσουν τον οργανισμό μου με βιταμίνες.
Για πολλούς περίεργους λόγους, κάθε φορά που αποφάσιζα να ξεκινήσω γυμναστική και γραφόμουν σε κάποιο γυμναστήριο, ερχόταν καλοκαίρι και είχε πολλή ζέστη, άλλαζα τόπο διαμονής και δεν έψαχνα νέο μέρος εκγύμνασης, ήθελα να πάω με παρέα επειδή δεν είχα κίνητρο και πολλά πολλά άλλα.
Στην καραντίνα λοιπόν, είπα στον εαυτό μου πως θα ακολουθήσω κάποια δεκάλεπτα προγράμματα ασκήσεων στο youtube, μιας και δεν έχω αντοχή και όπως φαίνεται δε μου αρέσει καθόλου η γυμναστική. Την πρώτη ημέρα με δυσκολία ολοκλήρωσα την προκαθορισμένη γυμναστική. Λαχάνιασα, από τις δώδεκα επαναλήψεις κατάφερα να κάνω επτά – βαριά οκτώ. Τη δεύτερη φορά, γνωρίζοντας τι με περιμένει, ξεκίνησα αποφασιστικά, έλεγα μέσα μου πως είμαι δυνατή και πως οι ασκήσεις αυτές είναι παιχνιδάκι, και πάλι όμως μέχρι οκτώ επαναλήψεις μπόρεσα να βγάλω. Περιέργως την Τρίτη ημέρα τα πήγα λίγο καλύτερα και την άσκηση «σανίδα» την έκανα κάποια δευτερόλεπτα παραπάνω! Την πέμπτη ημέρα παρατήρησα πως δεν κουραζόμουν τόσο γρήγορα όσο τις προηγούμενες φορές, αν και ακόμη δεν ολοκλήρωνα επιτυχώς το σετ. Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκα για κάποιες ημέρες ακόμη, ώσπου την δέκατη πέμπτη ημέρα μπορούσα να βγάλω όλο το ασκησιολόγιο χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Έπειτα ήρθε το καλοκαίρι και σταμάτησα κάθε είδους άσκηση έως και σήμερα.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά…
Άνθρωπος της γυμναστικής όπως αποδεικνύεται δε θα γίνω ποτέ, δεν ήμουν και ποτέ άλλωστε. Μπορεί σε αυτήν την πρόκληση που έβαλα στον εαυτό μου να μην απέκτησα ένα αθλητικό κορμί, ωστόσο απέκτησα αντοχή, κάτι που δεν είχα υπολογίσει. Επίσης, έψαξα τροφές που θα με βοηθούν στην προσπάθειά μου κι έκτοτε υιοθετώ μια λιτή διατροφή (συνήθως) έως σήμερα. Επιπλέον, τη χαρά της ευφορίας και την αίσθηση πως έκανα κάτι καλό για εμένα θα ήθελα να τη διατηρήσω και σκέφτομαι να ξεκινήσω και πάλι τα δεκάλεπτα προγράμματα. Μπορεί να μην κέρδισα τον μεγάλο στόχο, κέρδισα όμως πολλούς άλλους μικρούς.
Παρατηρώ πως πολλές φορές βάζω στόχους που ακόμη και τη στιγμή που τους ορίζω, γνωρίζω ότι δε θα τους πετύχω. Ξεκινώ να φτάσω από το μηδέν σε κάτι μεγάλο χωρίς να σκέφτομαι όλα τα βήματα που πρέπει να κάνω ώστε να μπορέσω ρεαλιστικά πια να κατακτήσω το όνειρο, παραβλέποντας όμως τη διαδρομή που έχω ήδη διανύσει… και σκέφτομαι: «Πόσες φορές μπορεί να έχουμε αδικήσει τον εαυτό μας και να τον έχουμε υποτιμήσει;». Οι στόχοι αποκλειστικά δε φέρνουν θετικές αλλαγές στη ζωή μας. Οι καθημερινές συνήθειες το κάνουν. Επί της ουσίας, κανέναν στόχο δε θα πετύχεις εάν δεν κάνεις εσύ τα καθημερινά βήματα που προαπαιτούνται για να γίνουν πραγματικότητα όσα εύχεσαι. Κι ακόμη αν δεν πραγματοποιηθεί ο απώτερος στόχος, θα έχεις ενισχύσει πτυχές του εαυτού σου, που δε σου περνούσαν από το μυαλό.
Ο Σωκράτης έχει πει: «Αυτός που δεν είναι ευχαριστημένος με αυτό που έχει, δε θα είναι ούτε και με ό,τι θα ήθελε να έχει». Βάλτε τους στόχους σας, θέστε τις προτεραιότητές σας, αλλά υποσχεθείτε στον εαυτό σας πως θα απολαμβάνετε τις μικρές αλλαγές που καραδοκούν κι έρχονται στη ζωή σας, αρκεί να είστε ανοιχτοί σε αυτές.
Τριανταφύλλου Μαριάννα
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Οικογενειακή θεραπεύτρια
marianna.triadafyllou@gmail.com