Στο Σιδηροδρομικό Σταθμό
Ρίγη συγκίνησης στην εκδήλωση για τους 40 εκτελεσθέντες στο Σιδηροδρομικό Σταθμό στις 23 Φεβρουαρίου του 1943, ως αντίποινα για την ανατίναξη του Λατομείου Χρωμίου του Αγίου Δημητρίου και τη σύλληψη (και εκτέλεση) δύο Γερμανών διαχειριστών. Δυστυχώς όμως αρκετά υποβαθμισμένη, τελευταία!
Παρόντες, όπως πάντα, οι Δημοτικοί άρχοντες και οι επιζώντες συγγενείς των εκτελεσθέντων. Ο εισαγγελέας κ. Κώστας Κίτσης, η Δήμητρα Χρυσικού, πολλοί Αϊδημητρινοί, οι συγγενείς του Δημάρχου Αιμιλίου Ξανθοπούλου και πολλοί άλλοι, που δεν θέλουν να ξεχνούν…
Μεστότατος σε περιεχόμενο (αλλά λίγο μακρύς στο κρύο) ήταν ο επετειακός λόγος της δασκάλας κ. Τζημαγιώργη που ανέστησε στιγμή προς στιγμή τα μαύρα εκείνα γεγονότα, με γλαφυρότατες αναφορές στους μεγάλους μας ποιητές της γενιάς του ’40, όπως μεστότατο και γλαφυρότατο ήταν το σχετικό με την εκτέλεση ποίημα συμπολίτισσας μας, που δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα.
Ήταν πράγματι όλοι τους μέσα στο πνεύμα εκείνων των θλιβερών στιγμών.
Κι ο Δήμαρχος, ευαίσθητος περί τα Ιστορικά, ας σκεφτεί να φιλοτεχνήσει και εκεί ένα Μνημείο αντάξιο της θυσίας των αθώων θυμάτων του χιτλερισμού, τιμώντας συνάμα τον αυτοδιοικητικό άνδρα.
Γιατί το μνημείο είναι πολύ φτωχό και τα ονόματα των θυμάτων άναρχα (ούτε καν με αλφαβητική σειρά) και από τον τόπο καταγωγής.