Σχόλιο του κ.Ράπτη
Ο Γεωργάκης Ολύμπιος, ήρωας της Θεσσαλομακεδονίας στην εθνεγερσία του 1821, τιμήθηκε με το βαθμό του Συνταγματάρχη από τον Τσάρο Αλέξανδρο τον Α΄ και με το μεγαλόσταυρο της Αγίας Αννης για πλήθος ανδραγαθημάτων στα Βαλκάνια, στις μάχες του Στούβικ, της Οστροβας, του Βελιγραδίου, του Βιδινίου, του Δραγατσανίου, διορισμένος από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και τη Φιλική Εταιρία αρχιστράτηγος των δυνάμεων στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες.
Έκανε αδελφοποιτούς και πρόσδεσε στο άρμα της Φιλικής Εταιρείας τον Καραγιώργη Σερβίας, τον Βέλκο Πέτροβιτς, τον Μίλαν Ομπρένοβιτς, το Βλαδιμηρέσκου, το Μακεδόνσκυ κ.α. και υλοποίησε το όραμα του Ρήγα Φεραίου για ένα παμβαλκανικό ξεσηκωμό εναντίον της οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Διέσωσε τον Αλ. Υψηλάντη, φυγαδεύοντας τον στην Αυστρία, μετά τη συντριβή του Ιερού Λόχου στο Δραγατσάνι, αλλά επέστρεψε στον Αγώνα παρά τις εκκλήσεις του Υψηλάντη να τον ακολουθήσει στην Ελλάδα, που τους είχε απόλυτη ανάγκη.
Αντιτάχθηκε ύστερα στη Μονή του Σέκου, κυκλωμένος από πλήθος Τούρκων στρατιωτών και προδομένος! «Αν δεν επέλεγε την αυτοθυσία, θα ήταν ηγετική φυσιογνωμία στην ελεύθερη Ελλάδα», σημειώνει ο τότε πρωθυπουργός και ιστορικός του 1821 Σπυρίδων Τρικούπης.
Ένας Γιωργάκης Ολύμπιος με παρόμοιο όραμα για τα Βαλκάνια χρειάζεται στην ευρύτερη περιοχή μας και σήμερα για να βροντοφωνάξουμε όλοι: «Έξω οι Μεγάλοι από τα Βαλκάνια. Ώσπου τα Βαλκάνια θα είναι καζάνι που βράζει. Τα Βαλκάνια ανήκουν στους Βαλκάνιους».