του Κων/νου Τζέκη
” ………Από τα γεγονότα της Πόλης και μετά οι Τούρκοι μας ανάγκασαν να φύγουμε. Έκλεισαν τα Σχολεία μας, απαλλοτρίωσαν τα κτήματά μας για μια δεκάρα στην κυριολεξία κι έτσι ο κόσμος αναγκάσθηκε να φεύγει και να κλείνει τα σπίτια του, αφού δεν μπορούσε να ζήσει. Οι Τούρκοι εφάρμοσαν σχέδιο πρόστυχο και πέτυχαν να γράψουν στα παλαιά παπούτσια τις Διεθνείς Συμβάσεις που είχαν υπογράψει για την Ελληνική μειονότητα.
Η κατάσταση στο νησί της Ίμβρου γινότανε αφόρητη για τους Έλληνες γιατί οι Τούρκοι έφεραν εκεί βαρυποινίτες που τους άφησαν ελεύθερους. Άδειασαν τις φυλακές της Τουρκίας κι έτσι οι φονιάδες και εγκληματίες που βρήκαν στην Ίμβρο την ελευθερία τους στην ουσία, άρχισαν να τρομοκρατούν τον Ελληνικό κόσμο, πότε κλέβοντας , πότε βιάζοντας γυναίκες και πότε βαρώντας όποιον Έλληνα έβρισκαν μπροστά τους. Το σχέδιο της Τουρκίας ήταν σατανικό και πρόστυχο, δεν άφηναν τους Έλληνες όχι σε χλωρό κλαρί, αλλά ούτε σε ξερό κλαρί ήσυχους. Τραβούσαμε τα ελέη. Την κόρη της Αρετής Ταλιαδούρου που ήταν παντρεμένη με τον Παναγιώτη Ζούνη, τη βίασαν και τη σκότωσαν, όπως κι άλλες κι άλλες γυναίκες.
Με αυτά και με αυτά, έτσι πήρα και εγώ τη μεγάλη απόφαση το 1966. Πούλησα το καΐκι, πήρα την οικογένειά μου και έφυγα για την Ελλάδα.
Το νεόκτιστο σπίτι μας, που δεν το χαρήκαμε αρκετά, το ενοικίασα στον Εισαγγελέα του νησιού με δύο συμφωνίες. Να μετακομίσει στο σπίτι μου αφού φύγω για να μην τον δω να μπαίνει μέσα, γιατί η καδιά μου δεν θα άντεχε και να αφήσει για πάντα στο δωμάτιο της κόρης μου ένα μικρό καδράκι όπου ήταν το αγαπημένο της κουκλάκι!!!
Επί τρία χρόνια περίπου κάθονταν στο σπίτι μου ο Εισαγγελέας που σεβάσθηκε τις επιθυμίες μου. Ύστερα μπήκε άλλος ενοικιαστής και αργότερα περίπου 1973-1974 τάχα για να ανοίξει ο δρόμος έγινε απαλλοτρίωση αναγκαστική του σπιτιού μου. Με το έτσι θέλω οι Τούρκοι εκτίμησαν την περιουσία μου για σαράντα τρία (43) δολάρια Αμερικής. (ΣΣ. Οι Τούρκοι πλήρωναν με σκληρό νόμισμα, Όχι παίζουμε!!!!)
Τα χρήματα μου τα έφερε ο φίλος μου Κοτζίνης Παναγιώτης. Μέχρι το 1987 ο δρόμος δεν άνοιξε, το διώροφο σπίτι μου υπάρχει όπως το άφησα και στεγάζεται τώρα η Εταιρία Υδάτων…….:”
Αυτά είναι σταχυολογημένα από έναν ποταμό βασάνων, κακουχίας, βασανισμών, ξυλοδαρμών και ανέχειας ενός υπερήφανου και εργατικού λαού των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
Τώρα γιατί οι Τούρκοι συνεχώς μας θυμίζουν την επεκτατικότητα μας και δεν τους μιλάμε για το 1955, για τα Τάγματα Εργασίας, για την αρπαγή περιουσιών τζάμπα, είναι μια άλλη ιστορία. Τη λένε οι γραμματιζούμενοι ‘ Άψογη στάση”
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Την αυτοβιογραφία του Καπετάν Βασίλη κατέγραψε ο Διευθυντής της Ασφάλειας του Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, Αστυνομικός Διευθυντής , αείμνηστος Γεώργιος Σκρέκας και αλησμόνητος φίλος και μου την εμπιστεύθηκε και την φιλάω σαν πολύτιμο πετράδι. Το πλήρες όνομα του Καπετάν Βασίλη τηρείται στο αρχείο μου.
