Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Τους λυπάμαι τους υπαλλήλους που δουλεύουν στα διόδια. Κάθε 15 δευτερόλεπτα πρέπει να χαμογελάνε και να λένε «Γεια σας! – ευχαριστούμε! – καλό δρόμο!». Κι αυτό γίνεται συνέχεια, χιλιάδες φορές μέσα στο 8ωρο που δουλεύουν. Οι άνθρωποι αυτοί θα έχουν συνηθίσει τόσο πολύ να λένε αυτές τις λέξεις, που και στον ύπνο τους θα βλέπουν ουρές αυτοκίνητα και θα παραμιλάνε «Γεια σας – ευχαριστούμε – καλό δρόμο».
Εάν ήμουν εγώ στη θέση τους, αντί να μαλλιάζει η γλώσσα μου κάθε 15 δευτερόλεπτα να επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, θα τα μαγνητοφωνούσα και θα έβαζα να ακούγονται background.
Κανονικά αυτοί οι υπάλληλοι θα έπρεπε να πληρώνονται επιπλέον τρία επιπλέον ηρωϊκά επιδόματα: ανθυγιεινής εργασίας, κλειστοφοβίας και καυσαερίων. Διότι οκτώ (8) ολόκληρες ώρες, με μια μικρή διακοπή για κατούρημα, είναι φυλακισμένοι μέσα σε ένα στενό κουβούκλιο-κελί διαστάσεων 1,20 Χ 0,80 και τρώνε όλο το καυσαέριο – χώρια τον καύσωνα το καλοκαίρι και το κρύο το χειμώνα.
Κι από πάνω, πρέπει και να χαμογελάνε.
Όταν τους προσλαμβάνει για δουλειά η εταιρία φαίνεται ότι τους κάνει σεμινάριο, κάπως έτσι:
«Προσέξτε πολύ, τα διόδια στη χώρα μας είναι πάρα πολλά και τα λεφτά που θα μαζεύετε είναι πολλά εκατομμύρια. Για να μην αγανακτούν και βρίζουν οι οδηγοί, θα είστε ευπαρουσίαστοι, ευγενικοί, χαμογελαστοί και συνέχεια θα λέτε «Γεια σας! – ευχαριστούμε! – καλό δρόμο!».
