Ο πατέρας Αχίλλειος ηγούμενος της μονής Αναλήψεως στο Ιεροσόλυμα, έρχεται συχνά στην Κατερίνη, όπου διατηρεί φιλικές σχέσεις με άτομα που επισκέπτονται την Ιερή πόλη. Έρχεται ακόμη και για ένα προσκύνημα στην πατρώα γη, αφού η μητέρα του κατάγεται από τον Κολινδρό.
Τον συναντήσαμε το βράδυ της Κυριακής στο Ξενοδοχείο Δίον της Παραλίας, σε μικρή συγκέντρωση φίλων που τον αγαπούν και με προσήλωση άκουγαν το λόγο του.
Σε ένα σύντομο διάλειμμα μιλήσαμε μαζί του, για την πανδημία, την κατάσταση που επικρατεί την εποχή αυτή στους Αγίους Τόπους και φυσικά για το έργο της ζωής του την εκκλησία της Αναλήψεως στην αποπεράτωση της οποίας έχει αφιερωθεί.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ποια θα μπορούσε να είναι η θεολογική ερμηνεία της πανδημίας. Μήπως είναι ένα μήνυμα στην ανθρωπότητα για να συνετιστεί;
Καταρχάς ο Θεός επέτρεψε την πανδημία. Το θέμα της πανδημίας είναι κάτι το οποίο παρουσιάζεται όπως παρουσιάζεται και σίγουρα η όλη παρουσίαση είναι διάτρητη, δηλαδή όλα αυτά που παρουσιάζονται είναι διάτρητα. Δεν ξέρει κανένας που σταματάει η αλήθεια και που συνεχίζει κάτι φτιαχτό. Εγώ προσωπικά θα σας πω ότι το άριστο το οποίο θα έπρεπε να κάνει η εκκλησία είναι να σταθεί μακριά. Ούτε θα έπρεπε να ήταν θιασώτης της χρήσεως του εμβολίου, της υπερβολικής χρήσεως των μέτρων, της μη ισόρροπης χρήσεως των μέτρων (να είναι ανοιχτές οι τράπεζες και κλειστές οι εκκλησίες, να μπορεί να κάνει διαδήλωση το ΠΑΜΕ, να γίνεται η παρέλαση των Gay, αλλά να μη γίνονται λιτανείες), είναι πράγματα τα οποία τα βλέπει κανείς και βάζει κάποια ερωτηματικά, σίγουρα όμως η εκκλησία έπρεπε να μην έπαιρνε θέση.
Η πανδημία είναι κάτι που επέτρεψε ο Θεός. Ο Θεός το επέτρεψε και για τις αμαρτίες μας. Η ανθρωπότητα αισθανόμαστε ότι περιμένει ίσως ένα ισχυρό ταρακούνημα. Άλλωστε από το 1945 που πέσανε οι ατομικές βόμβες μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει πόλεμος και ίσως οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει την αξία του ψωμιού, την αξία των αγροτικών- γεωργικών προϊόντων. Η πανδημία είναι και αυτό το μήνυμα, ίσως όμως είναι ένα προ- μήνυμα για κάποια δεινά τα οποία ίσως είναι πολλαπλά ισχυρότερα.
Πάντως με την προηγούμενη πανδημία του ’18 που σχεδόν η μισή ανθρωπότητα είχε πεθάνει, δεν συνετίστηκαν οι άνθρωποι -σε πολύ λίγα χρόνια έγινε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος- δεν σημαίνει ότι θα συνετιστούμε επειδή πήραμε το μήνυμα.
Ο Θεός δίνει πάντα τη δυνατότητα σε ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. Αν ο Θεός δημιουργεί κάποιες ευκαιρίες για να σωθούν κάποιοι ή να αυξηθεί ο αριθμός των σεσωσμένων δεν μπορεί αυτό να έρθει σε αντιπαράθεση με τα λόγια του αψευδούς Θεού: ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το φώς· Πολλοί οι κλιτοί, λίγοι και οι εκλεκτοί. Στενή η πύλη τετεθειμένη η οδός και ολίγοι οι συνακούοντες.
Έπειτα ο Χριστός πήγε στην Καπερναούμ, έκανε όλα τα θαύματα εκεί και τα ίδια θαύματα έκανε και αλλού, αλλά όλων των ειδών τα θαύματα τα έκανε στην Καπερναούμ. Δεν τον πίστεψαν οι άνθρωποι εκεί. Ποιος είναι ισχυρότερος να τον πιστέψουν, αφού ο ίδιος ο Χριστός δεν έγινε πιστευτός στην Καπερναούμ; Απλά ο Θεός δίνει ευκαιρίες και κάποιοι άνθρωποι λόγω αυτών των ευκαιριών – έστω πολύ λίγοι- εκμεταλλεύονται αυτές τις ευκαιρίες, αλλά και κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι είναι θύματα αυτών των καταστάσεων και αυτοί οι άνθρωποι σώζονται, λόγω της αρρώστιας, των κακουχιών, κλπ., δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι που σώζονται εκουσίως και άλλοι ακουσίως. Αυτά είναι στο χέρι του Θεού. Μην πιστέψουμε ότι λόγω μιας πανδημίας καθολικώς η ανθρωπότητα θα ακολουθήσει τον Χριστό.
Έτσι λίγο για να θυμηθούμε την αποκάλυψη, ανοίξαμε καμία σφραγίδα τώρα; Μας ήρθε κάποιος από τους 4 ιππότες;
Οι Άγιοι Πατέρες δεν έχουν ερμηνεύσει την αποκάλυψη. Οι προφητείες πρώτα πραγματοποιούνται και μετά ερμηνεύονται. Ή για να το πούμε λαϊκά πρώτα θα εκπληρωθεί η προφητεία και μετά θα τοποθετηθούν τα πάζλ της προφητείας. Αυτό το οποίο μπορεί να πει κανείς είναι ότι ευρυτέρως είμαστε στην περίοδο της αποκάλυψης, είμαστε στην προτελευταία μεγάλη απόσταση και περιμένουμε κάποια δεινά, την αναλαμπή της Ορθοδοξίας.
Η προτελευταία όμως είναι μια καλή περίοδος, έτσι δεν είναι;
Μια μεγάλη αποστασία είναι μια κακή περίοδος, η οποία δεν είναι τόσο κακή όσο κακή θα είναι η τελευταία.
Δηλαδή την καλή περίοδο την περάσαμε; Με τον βασιλιά;
Όχι με τον Βασιλιά δεν την περάσαμε, αυτό το οποίο περάσαμε είναι η χιλιετής βασιλεία η οποία είναι η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, στην οποία οι ηγέτες ήταν άνθρωποι, αλλά δεν ήταν υποχείριοι των σκοτεινών δυνάμεων. Ήταν άνθρωποι ανεξάρτητοι, ελεύθεροι και ως ανεξάρτητοι και ελεύθεροι, κάποιοι ήταν καλοί και κάποιοι κακοί, αλλά τουλάχιστον ήταν καλοπροαίρετοι και δεν εργάζονταν για το κακό αλλά για το καλό. Αυτή ήταν η χιλιετής βασιλεία, όπου το Βυζάντιο είναι η μεγαλύτερη αυτοκρατορία που διήρκησε, ήταν το τότε ‘κέντρο’ της γης, η Κωνσταντινούπολη ήταν η τότε Παγκόσμια Πρωτεύουσα, τουλάχιστον μέχρι την πρώτη πτώση της και αυτή η χιλιετής βασιλεία είναι η περίοδος που η Ορθοδοξία θριάμβευσε με 7 Οικουμενικές Συνόδους. Σαν να λέμε περιχαράκωσε το δόγμα και διαδόθηκε.
Τώρα είμαστε στην τελευταία μεγάλη αποστασία, μετά περιμένουμε την αναλαμπή της Ορθοδοξίας (δεν ήρθε η αναλαμπή) και μετά περιμένουμε τον απόλυτο εκφαυλισμό-εκμαυλισμό των ανθρώπων όπου ο Θεός θα επιτρέψει πλέον να γίνει η Δευτέρα Παρουσία, γιατί οι άνθρωποι θα φτάσουν στο χειρότερο επίπεδο. Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη.
Ο κορονοϊός κατοικεί και στην Ιερουσαλήμ, ο Πανάγιος Τάφος είναι χωρίς επισκέπτες, περιγράψτε μας τη διετία αυτή στους Ιερούς Τόπους.
Ζούμε χωρίς προσκυνητές, ζούμε δυστυχώς χωρίς έσοδα. Βέβαια κάποιοι από αυτούς που προσκυνούσαν τους Αγίους Τόπους οικονομικώς συνδράμουν. Με δύσκολο τρόπο συντηρούμεθα. Βέβαια οι λειτουργίες γίνονται. Κάποιο διάστημα που ήταν αυξημένα τα μέτρα κάποιες εκκλησίες έκλεισαν, κάποιες δεν έκλεισαν ποτέ, η χρήση μάσκας για ένα διάστημα υπήρχε τώρα οι ακολουθίες δεν γίνονται με χρήση μάσκας, ασυζητητί το Άγιο Ποτήριο χωρίς κουταλάκια, χωρίς επινοήσεις που κατά τη γνώμη μας δεν ήταν σωστές, έβγαινε. Οι ακολουθίες γινόντουσαν για τους μοναχούς και για κάποιους Ορθοδόξους Ρουμάνους, Γεωργιανούς, οι οποίοι βρίσκονται και εργάζονται στο Ισραήλ, οι οποίοι κάθε Σάββατο και κάποιες άλλες στιγμές προσκυνούν τα Πανάγια προσκυνήματα. Τα προσκυνήματα είναι κλειστά, κάποια είναι ανοιχτά, βέβαια ο Πανάγιος Τάφος είναι ανοιχτός. Η Ιερά Μονή της Αναλήψεως είναι κλειστή και ανοίγει μόνο κάθε Σάββατο που έχουμε τους προσκυνητές, που είναι οι μόνιμοι κάτοικοι του Ισραήλ.
Η Ιερά Μονή της Αναλήψεως που είναι έργο ζωής σας, την παραλάβατε μετά την κατεδάφιση, ως αυθαίρετο κτίσμα;
Όχι, ο Πατήρ Ιωακείμ έκανε μια εκκλησία χωρίς άδεια, ξεκίνησε να χτίζεται το ’91, κατεδαφίστηκε το ’92, θαυματουργικά σώθηκε το υπόγειο. Το 1995 σκοτώθηκε η μητέρα του και πέθανε το 2009 την παραμονή της Αναλήψεως. Μέχρι το 2009 ολοκληρώθηκε μια δόμησις του χώρου. Απλά ο ναός δεν χτίστηκε ποτέ, έμεινε μόνο το υπόγειο. Στο σημείο που γκρεμίστηκε ο Ναός αυτή τη στιγμή κάνουμε ένα μικρό Παρεκκλήσιο, το οποίο είναι μικρότερο του Ναού, το οποίο είναι μια μέση αλλά εφικτή λύση σε ανάμνηση του θαύματος, το Παρεκκλήσι του Παντοκράτωρα. Εγώ πήγα εκεί το 2009 η κατεδάφιση έγινε το 1992.
Έχετε διακονήσει σε πολλά άβατα. Πείτε μας για το άβατο του Αγίου Σάββα και τη σημασιολογία του.
Είμαι από τους λίγους ανθρώπους που μπορεί να απαντήσει σ’ αυτό. Σήμερα υπάρχουνε τα μέσα και οι επισκέψεις στα Μοναστήρια μπορούν να γίνουν ούτως ώστε να μη χρειαστεί να διανυκτερεύει κανείς.
Παλιά, για να πάει κανείς στον Άγιο Σάββα έπρεπε να ξεκινήσει απ’ την Ιερουσαλήμ και άμα ήταν καλοκαίρι θα μπορούσε να ξεκινήσει το πρωί θα προσκυνούσε και θα επέστρεφε, τις άλλες εποχές αυτό δεν μπορούσε να γίνει
Οι προσκυνητές έπρεπε να πηγαίνουν εκεί και να διανυκτέρευαν, γι’ αυτό ακριβώς και ο Άγιος Σάββας έγινε άβατο. Άβατα ήταν και τα Μετέωρα αλλά καταργήθηκαν. Αβατο είναι και το Άγιο Όρος και αυτό είναι για να μη διανυκτερεύουν οι γυναίκες εκεί.
Το άβατο δηλαδή έχει να κάνει με τα τότε δεδομένα. Πολλές φορές ο Θεός δείχνει σημάδια ότι κάποια πράγματα πρέπει να διατηρηθούν. Θα σας πω μια ιστορία. Ο Μοσέ Νταγιάν το 1967 πήγε με την κόρη του στον Αγιο Σάββα. Ήξεραν Ελληνικά, είχε τελειώσει ή τη σχολή Ικάρων ή την Ευελπίδων στην Αθήνα, και μίλησε στα Ελληνικά στον Πατέρα Σεραφείμ. Η κόρη του λέει «θα μπω μέσα». Λέει ο Σεραφείμ: «Συγνώμη εγώ δεν ανοίγω, σπάστε την πόρτα». Λέει τότε αυτή: «Αύριο θα έρθουμε για να σπάσουμε την πόρτα».
Την επόμενη μέρα ήρθε ο Νταγιάν χωρίς την κόρη του. Ο Πάτερ Σεραφείμ δεν άνοιξε την πόρτα, αν την έσπρωχναν θα σήκωνε τα χέρια ψηλά. Στα Μετέωρα έγινε κάτι άλλο, ήρθε μια Πριγκίπισσα και δεν την άφησαν να επισκεφθεί, της είπε ο Ηγούμενος: «λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να σας επιτρέψω».
Εγώ ξενάγησα τον επιτετραμμένο του ΟΗΕ στη Μέση Ανατολή, Καθολικός, ευγενέστατος, μιλούσε άπταιστα αγγλικά, ισπανικά και γαλλικά και έφτασε κάποια στιγμή μαζί μου στο Ιερό και μου λέει: «Μπορώ να μπω;» και του λέω: «Όχι δεν μπορείτε να μπείτε», γιατί ήταν Καθολικός. Κάποιος άλλον θα τον έβαζε μέσα, εγώ δεν τον έβαλα.
Δηλαδή, ο Άγιος Σάββας είναι μια παράδοση που αναφέρεται στο παρελθόν όπου τεχνικά δεν ήταν εύκολο κάποιος να πάει μέχρι εκεί και να μη διανυκτερεύσει και ο Θεός έχει δείξει ότι αυτή η παράδοση είναι καλό να παραμείνει. Βέβαια, οι γυναίκες πήγαιναν στον Άγιο Σάββα, και κατεξοχήν στον αριθμό των προσκυνητών οι γυναίκες πάντοτε είναι περισσότερες και τα Μοναστήρια οικονομικοσυντηρούνται από οβολούς γυναικών παρά από οβολούς ανδρών.
Να σας ρωτήσω για την καταγωγή σας. Έχετε κάποια σχέση με την Πιερία, η μητέρας σας είναι από τον Κολινδρό, ποια η σχέση σας με την πατρώα γη;
Ο πατέρας μου είναι από τη Νάουσα, η μητέρα μου από τον Κολινδρό Πιερίας. Ο παππούς μου ήταν ο Αχιλλέας ο Σιούμης, από τον οποίο πήρα και το όνομά του. Ο πατέρας μου ήθελε να γίνει Ιερέας αλλά η γνωριμία του με τον πατέρα Χαρίτωνα και η γνωριμία του με τον Κωνσταντίνο Πλατή, που ήταν ο Δεσπότης της Πάτρας, υπήρξε πρωτοσύγκελος στην Κοζάνη έγινε αιτία και ο Κωνσταντίνος Μακρής τον κάλεσε στην Πάτρα και τον έκανε Ιερέα. Ο πατέρας χειροτονήθηκε στην Πάτρα και έκανε μια οικογένεια 9 παιδιών. Εγώ είμαι το 2ο από τα 9 παιδιά και πήρα το όνομα του παππού μου του Αχιλλέα του Κολινρινού. Επειδή μου άρεσε το όνομα Αχιλλέας και η γιορτή του Αγίου Αχιλλείου, γιατί ως Αχιλλέας γιόρταζα του Αγίου Αχιλλείου, ζήτησα προσωπικά να καρώ μοναχός με το όνομα Αχίλλειος διατηρώντας τον Άγιο Αχίλλειο (αυτός ήταν ο λόγος) αλλά εμμέσως διατηρώντας και το παλιό μου όνομα και το όνομα του μακαρίτη του παππού μου, γιατί και ο παππούς μου γιόρταζε του Αγίου Αχιλλείου.
Τι έχετε να ευχηθείτε για τον τόπο μας που έχει πληρώσει βαρύ φόρο για την πανδημία του κορονοϊού;
Έχω να ευχηθώ ο Θεός να πάρει την πανδημία του κορονοϊού, να μπει ο τόπος στην κανονικότητά. Έχω να ευχηθώ οι νέοι να έχουν περισσότερη δραστηριότητα γιατί αυτοί θα αντικαταστήσουν τους παλιούς, με περισσότερη υπευθυνότητα και να πάρουν την τύχη της οικονομίας στα χέρια τους. Να ξαναγυρίσουν κάποιοι στη γη, κάποιοι στην κτηνοτροφία και ο κόσμος να ξαναμπεί στην κανονικότητά του.
Μαρία Κορομήλη