Ο  Αγρός του Κεραμέως

Κύριε!  Πότε θα επιστρέψουμε

κι εμείς τα τριάκοντα αργύρια

την  τιμήν του τετιμημένου;

Ο κόσμος  σε προδίδει κάθε μέρα

στους ισχυρούς   της γης

αδίστακτα, σε μια στιγμή,

χωρίς  πια έλεγχο, χωρίς αναστολή

για  τριάκοντα αργύρια.

Και αυτά μπαίνουν στις τράπεζες

στις  ανελέητες τις ξένες τράπεζες

χωρίς τύψεις, χωρίς πόνο, χωρίς σκοπό

χωρίς μετάνοια, χωρίς ντροπή.

Ίσως αν τα γυρίζαμε ξανά

θ’ αγόραζαν  και αυτοί με αυτά

τον αγρόν του Κεραμέως

προς  ταφήν τοις ξένοις

που  χάνονται  τόσο συχνά

και νύχτα και ημέρα

στ’  αγριεμένα τα νερά

των θαλασσών

και στων νησιών

τα βράχια και τις ξέρες

άνδρες,  γυναίκες και παιδιά

ανήμπορες μητέρες

με  βρέφη  μες στην αγκαλιά

σαν  βάρη μέσα στον βυθό.

Χωρίς  βοήθεια αληθινή

Χωρίς συμπόνια ειλικρινή,

χωρίς  ταφή, χωρίς ευχή

Ανώνυμα, χωρίς γραφή

Προσφέροντας μας μια ζωή

για  μια τιμή και λίγη ελπίδα.

Θεσσαλονίκη 10.4.2015 Μ. Παρασκευή