Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Ακούμε συχνά τη λέξη, αλλά πολλοί δεν ξέρουν να πουν τι ακριβώς είναι η παγκοσμιοποίηση. Άλλοι πάλι λένε ότι είναι κάτι συνωμοτικό, με καταχθόνιους οικονομικούς εγκεφάλους και ανομολόγητα συμφέροντα.
Στην Βικιπαίδεια γράφει ότι είναι «αυτονόμηση παραμέτρων που είχαν σύνορα μέσα σ’ ένα κράτος-προστάτη, νέου τύπου καθολική ηγεμονία με αλληλεξάρτηση και ανάδυση παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών αγορών» κλπ. κλπ.
Πολύ ακαταλαβίστικα μου φαίνονται όλα αυτά.
Με απλά λόγια, εγώ νομίζω ότι παγκοσμιοποίηση είναι:
Όταν το χειμώνα βλέπεις στα μαγαζιά καρπούζια και φράουλες εισαγωγής από τη Χιλή και το καλοκαίρι λάχανα Βρυξελλών.
Όταν καταγγέλλουμε τον Ερντογάν ότι τα αλιευτικά του σκάφη ψαρεύουν παράνομα τα ψάρια μας σε ελληνικά ύδατα και ταυτόχρονα κάνουμε εισαγωγή τα ψάρια και άλλα προϊόντα από την Τουρκία.
Όταν περπατάς στο δρόμο και αντί για ελληνικά ακούς Σομαλέζικα, Αφγανικά και άλλες άγνωστες γλώσσες.
Όταν στις ειδήσεις, αντί να πουν για τις κατασχέσεις, για το πόσο ακρίβαιναν το ρεύμα, τα διόδια, τα τρόφιμα κλπ. λένε άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, δηλαδή τι φόρεμα θα φορέσει του χρόνου στη Γιουροβίζιον η εκπρόσωπος της Ελλάδας, πώς άναψαν τα φώτα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο σε ένα χωριό στην άλλη άκρη του κόσμου στη Νέα Ζηλανδία, πώς προετοιμάζεται ο Άγιος Βασίλης με τον τάρανδο στον βόρειο Πόλο στο Ροβανιάεμι της Φιλανδίας κλπ κλπ.
