– Πόσα ξέρεις και δεν ξέρεις;
– Όσα ξέρω τα ξεχνώ, όσα δεν θυμάμαι… κακό του κεφαλιού μου!
– Πάλι αρρώστησες και θα φωνάξω το γιατρό!
– Α πα πα! Ποιον γιατρό;
– Ξέρεις εσύ! Τον γνωστό!
– Όχι, όχι με τίποτα! Αυτόν που δίνει συνταγές σε μια κόλα χαρτί, χειρόγραφα;
– Γιατί σε πειράζουν οι χειρόγραφες συνταγές;
– Κοίτα να σου πω, τις χειρόγραφες για τις σοβαρές περιπτώσεις ξέχνα τες, μόνο για καμιά βιταμίνη, για καμιά αλοιφή, τίποτα κινίνα!
– Πω ρε , που με πήγες; Που τα θυμήθηκες τα κινίνα! Το πάλαι ποτέ!
– Έτσι για ακριβώς τέτοιες περιπτώσεις, κατάλαβες; Όχι για σοβαρά πράγματα όπως ο κορονοϊός. Εδώ ο άλλος δίνει αντιβίωση, βιταμίνες C και ασπιρίνες και σου λέει θα γίνεις καλά.
– Ε, αυτά για δήθεν γιατρούς!
– Τι δήθεν ρε; Μιλάμε για κανονικό γιατρό!
– Κανονικό γιατρό;
– Ναι, ρε! Αλλά καθότι ανεμβολίαστος δεν μπορεί να εργάζεται, οπότε βρήκε άλλο τρόπο να βγάλει το ψωμάκι του! Και τι ψωμάκι δηλαδή, ψωμάρες! Και επί πλέον τους λέει μην τυχόν πάτε στα νοσοκομεία, με τη δική μου φαρμακευτική αγωγή θα γίνετε καλά, στα νοσοκομεία θα σας πεθάνουν!
– Έλα, δεν το πιστεύω!
– Να το πιστέψεις, να το πιστέψεις! Αφού κατάφερε και πλησίασε κόσμο και κοσμάκη που τον πίστεψαν καθότι τους …απαγορεύει το εμβόλιο και διαφημίζει την δική του θεραπεία.
– Θυμάσαι κάποτε το νερό, πως το λένε μωρέ… α ναι το νερό του Καματερού που έγινε χαμός, χαμός αν θυμάσαι, έτρεχε ο κόσμος να πιει από το θαυματουργό νεράκι και να σωθεί από τον καρκίνο. Να δεις φωτογραφίες της εποχής να χαζέψεις! Να δεις τα πρόσωπά τους γεμάτα ελπίδα να πιστεύουν ένα αγύρτη που πέθανε κόσμο και κοσμάκη που απαρνήθηκε την επιστήμη και ακολούθησε το μεσαιωνικό νερό ενός δικηγόρου! Γιατροδικηγόρος, δηλαδή, από τότε τα νέα επαγγέλματα, οι νέες επιστήμες! Χαμός σου λέω, θα τα θυμάσαι!
– Ναι, ρε, τι ήταν και τούτο! Πω πω! Θυμάμαι, πως δεν θυμάμαι!
– Μια από τα ίδια έχουμε και πάλι;