Ρομπότ που διπλώνει τα ρούχα

Μια συσκευή που διευκολύνει το δίπλωμα των ρούχων σκέφτηκαν να δημιουργήσουν, με εξοπλισμό ρομποτικής, τέσσερις μαθήτριες της Α' και Β' Γυμνασίου από τη Νάουσα καθώς, κατά τη διάρκεια της καραντίνας διαπίστωσαν ότι οι μητέρες τους είχαν πάρα πολλές δουλειές και με τον τρόπο αυτό θα μπορούσαν να τις διευκολύνουν. Στην αρχή αναζήτησαν υλικό στο διαδίκτυο και βρήκαν βίντεο με παρόμοιες συσκευές, ωστόσο δεν υπήρχαν οδηγίες για την κατασκευή τους. Χρησιμοποιώντας τη φαντασία τους, τις γνώσεις τους στην πληροφορική και τον εξοπλισμό της εκπαιδευτικού τους, κατάφεραν να φτιάξουν το ρομπότ.

«Πάνω στη συσκευή τοποθετείται ένα μπλουζάκι και οι βραχίονες διπλώνουν πρώτα τη μία πλευρά, μετά την άλλη και στο τέλος διπλώνουν το μπλουζάκι στη μέση», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η εκπαιδευτικός Βασιλική Λαζάρου που υποστήριξε την προσπάθεια της Αντωνίας Ίντου, της Βάλιας Καρυπίδου, της Μαριλένας Πάζη και της Μαρίας Χατζηιωαννίδου από το Γυμνάσιο Κοπανού και το 2ο Γυμνάσιο Νάουσας.

Η κατασκευή αυτή παρουσιάζεται, μεταξύ άλλων, στο 13ο Μαθητικό Συνέδριο Πληροφορικής που πραγματοποιείται από σήμερα ως τις 23 Απριλίου διαδικτυακά. Το συνέδριο διοργανώνουν η Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας, το Ίδρυμα Νόησις- Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας (ΚΔΕΜΤ), το σωματείο Φίλοι του Ιδρύματος ΚΔΕΜΤ και οι Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου κλάδου πληροφορικής.

«Η κατασκευή που είδαμε εμείς χρησιμοποιούσε πάρα πολλά υλικά από δύο σετ ρομποτικής, ενώ εμείς έχουμε ένα σετ που είναι το βασικό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χρειαστεί να κάνουμε πολλές αλλαγές σε αυτό που είδαμε, να το προσαρμόσουμε, δηλαδή, στα δικά μας υλικά που ήταν λιγοστά. Στο τέλος, η συσκευή που δημιουργήθηκε είχε αρκετές διαφορές σε σχέση με αυτό που είχαμε βάλει ως στόχο στην αρχή, αλλά τα κορίτσια κατάφεραν να λύσουν αυτά τα προβλήματα και να κάνουν κάτι παρόμοιο», σημειώνει η κ. Λαζάρου.

Τα κορίτσια κατάφεραν να ξεπεράσουν ακόμη και τις δυσκολίες που υπήρχαν λόγω της καραντίνας και της τηλεκπαίδευσης, δούλεψαν εξ αποστάσεως ενώ μοίρασαν τη δουλειά ώστε τα δύο να αναλάβουν τον προγραμματισμό και τα άλλα δύο την κατασκευή. Το αποτέλεσμα δικαίωσε την προσπάθεια και η ικανοποίηση ήταν μεγάλη, όταν διαπιστώθηκε ότι το ρομπότ είναι λειτουργικό.

Στο ερώτημα αν η ομάδα των κοριτσιών προχωρήσει στο επόμενο βήμα της κατασκευής του ρομπότ σε μεγαλύτερη κλίμακα, η εκπαιδευτικός τους απαντά ότι θα ήταν πολύ πρακτικό να κατασκευαστεί και προσθέτει: «Ακόμη δεν το έχουμε σκεφτεί και τώρα, λόγω της κατάστασης, είναι δύσκολο να κάνουμε κάποιες κινήσεις. Ίσως αργότερα αν έχουμε την ευκαιρία να το κάνουμε».

Σε κάθε περίπτωση, η κ. Λαζάρου υπογραμμίζει ότι στα χρόνια που διδάσκει η ίδια την πληροφορική στο σχολείο, όλο και περισσότερα κορίτσια ασχολούνται με τον προγραμματισμό. «Τα κορίτσια είναι πολύ καλά στον προγραμματισμό, είναι εύστροφα, δείχνουν ότι το αντικείμενο αυτό τους αρέσει πολύ και βλέπω ότι και αργότερα, στο Λύκειο επιλέγουν αυτή την κατεύθυνση σπουδών», αναφέρει. Σχολιάζει, παράλληλα, ότι όταν η ίδια ξεκίνησε τις σπουδές της στην πληροφορική, οι γυναίκες ήταν ελάχιστες. Παρ' όλα αυτά, οι περισσότερες απ' αυτές έχουν διακριθεί στον χώρο και έχουν κάνει κάτι αξιοσημείωτο στην πορεία.

Σε ό,τι αφορά, τέλος, την επάρκεια των σχολείων σε εξοπλισμό ρομποτικής, αναφέρει ότι «τα σχολεία δεν έχουν εξοπλισμό και επαφίεται στη δραστηριοποίηση των καθηγητών να αναζητήσουν τα σχετικά κιτ, τις περισσότερες φορές μέσω δωρεών». Στο πλαίσιο αυτό τονίζει ότι θα ήταν πολύ χρήσιμη η υποστήριξη του κράτους στο συγκεκριμένο εκπαιδευτικό αντικείμενο με την προμήθεια εξοπλισμού.