του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Ο μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός ήταν υποτακτικός του μεγάλου αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστή. Ήταν από τους ελάχιστους Γέροντες που είχα την τύχη να γνωρίσω. Μου έκαμνε εντύπωση το πόσο λογικά σκεφτόταν και πόσο πολύ είχε εμβαθύνει στην φιλοσοφία. Τα βιβλία που έγραψε αυτός ο απόφοιτος του Δημοτικού έχουν τόσο βαθιά νοήματα που εγώ ο απόφοιτος του Πανεπιστημίου δυσκολευόμουν να καταλάβω.
Ο Γέροντας Ιωσήφ σε μια συνέντευξη το 1992 σε κανάλι της Κύπρου (υπάρχει στο διαδίκτυο) ανάμεσα στα άλλα που είπε παρουσίασε την ψυχολογία των νέων : « … Ο εμβλέψας εμπαθώς κατακρίνεται επειδή απέδειξε με την προαίρεσή του ότι παραχάραξε τους κανόνες της ηθικής που εκεί χαρακτηρίζεται η προσωπικότητα. Σήμερα δεν φταίνε οι νέοι οι οποίοι εγκαταλείφτηκαν μόνοι τους και άγονται από τις ορμές. Φταίνε οι παιδαγωγοί, διότι η νεολαία, να με συγχωρέσει η αγαπητή νεολαία που μιλώ έτσι, αλλά εγώ εξασκώ πρακτικά την ψυχολογία εδώ και 55 χρόνια, η νεολαία υστερείται λογικής. Ο άνθρωπος που υστερείται λογικής δεν είναι ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Γι’ αυτό λοιπόν στην νεολαία επιβάλλεται η κηδεμονία, για να συμπληρώνει η κηδεμονία τις ελλείψεις της λογικής, που λείπουν από τα νιάτα, που δεν ωρίμασαν ακόμα.
Η νεολαία σε ένα μεγάλο μέρος της ή μικρότερο, άγεται από τους όρους και τους νόμους της ορμής. Αυτή είναι κτηνώδης κατάσταση. Η ζωώδης κατάσταση είναι αυτή δηλαδή το ζώο μη έχοντας λογική, έχει ελατήριο των κινήσεών του μόνο τις ορμές, οιστρηλατούμενο από τις ορμές της πείνας, της δίψας, του κρύου, του κόπου. Κινείται βάσει αυτών να ικανοποιήσει αυτές τις ανάγκες. Και κατ’ αυτό τον τρόπο χωρίς λογική, κινδυνεύει και καταστρέφεται. Η νεολαία η οποία υστερείται λογικής δεν απέχει πολύ από την ζωώδη κατάσταση και γι’ αυτό επιβάλλεται η κηδεμονία. Και κοίταξε τι ωραία που λέει η Γραφή «όστις φείδεται της εαυτού ράβδου, μισεί τον εαυτού υιό». Και αυτό ειπώθηκε πριν χιλιάδες χρόνια. Και μας έδειξαν οι πρόγονοί μας, οι οποίοι αγωνίστηκαν χωρίς την Χάρη, την παιδαγωγία των νέων. Και καταδίκασαν σε θάνατο τον φιλοσοφικότερο άντρα που γεννήθηκε, τον Σωκράτη, διότι δήθεν έφθειρε την νεολαία εισάγοντας καινά δαιμόνια.
Άρα η νεολαία χρειάζεται κηδεμονία για να μην αφίεται να άγεται από τις ορμές, διότι οι ορμές είναι κτηνώδεις. Οι ορμές κινούνται μέσα στους χώρους της επιθυμίας και όχι της χρείας (προηγουμένως είχε αναλύσει ο Γέροντας ότι οι σοβαροί άνθρωποι κινούνται στον χώρο της χρείας, ενώ οι επιπόλαιοι στον χώρο της επιθυμίας). Έρχονται ας πούμε οι ορμές που τις λέτε σαρκικές, σεξουαλικές. Ποια υπόσταση έχουν αυτές μέσα στην ανθρώπινη ζωή ; Δεν θα ακούσουμε τι λένε οι διεφθαρμένοι σεξολόγοι. Διότι θα τους ελέγξει η ζωή των μοναχών, που ζουν με εγκράτεια και είναι υγιέστεροι και ευτυχέστεροι (δεν είμαι σίγουρος για την λέξη).
Άρα η κακή χρήση αυτών ουδέποτε συνευδοκεί ή συμπράττει με τους φυσικούς κανόνες. Αυτό είναι μεταπτωτικό κακό το οποίο επέτρεψε ο Θεός να γίνεται η αναπαραγωγή της φυλής, μέσω του γάμου. Επομένως ο γάμος έχει έναν όρο. Όταν ωριμάζει ένας νέος να μπαίνει μέσα στον γάμο οπότε βρίσκει και την λύση αυτής της ορμής, και προσφέρει και τους κανόνες της αναπαραγωγής όπως αυτός γεννήθηκε να παράγει κι αυτός άλλους.
Αν μου πει κάποιος ο γάμος είναι μόνο για παιδοποιία, όχι βέβαια. Αλλά μέσω του γάμου επιτρέπεται και η ελευθερία της χρήσης αυτού του τρόπου, διότι δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που είναι στον γάμο κι έχει αποκτήσει 3 παιδιά, ότι μόνο 3 φορές έχει συνέλθει με την σύζυγό του. Του επιτρέπεται όμως μέσω της νομίμου συζύγου που είναι το δεύτερο πρόσωπο που ολοκληρώνει την προσωπικότητά του, να εκφράζει την αγάπη του πρακτικά και απόλυτα. Κι έτσι εκεί να ικανοποιείται μέσα στα λογικά περιθώρια. Όταν όμως αυτό το καταχράται, τότε βγαίνει τελείως από τους φυσικούς κανόνες. Αυτό δεν υπάρχει στην ζωώδη κατάσταση. Γιατί τα ζώα βλέπετε παρ’ όλο που είναι ελεύθερα δεν κάνουν χρήση πριν να έλθει η κανονική τους ώρα. Ο άνθρωπος τα ξεπέρασε αυτά.
Θέλω να πω ότι δεν γίνεται να αγόμαστε από τις ορμές. Όταν αγόμαστε από τις ορμές παύομε να έχουμε προσωπικότητα. Δεν είμαστε λοιπόν άνθρωποι. Ο άνθρωπος πρέπει να κινείται μέσα στους κανόνες της λογικής και της φιλοσοφίας. Αν βγει από εκεί παύει να έχει προσωπικότητα. Βλέπετε ακόμα και στους καταχραστές των ηθικών κανόνων υπάρχουν αρχές. Για παράδειγμα, φυλάσσουν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους μέσα στους κανόνες της υγείας, αν γνωρίζουν ότι ένα τρόφιμο τους αρέσει αλλά είναι ανθυγιεινό δεν το τρώνε. Να υποβάλλονται έτσι και στους κανόνες της ηθικής, του συγκρατημού. Κι αυτοί ακόμα οι διεφθαρμένοι έχουν κανόνες ηθικολογίας. Η ανθρώπινη προσωπικότητα μετά την πτώση αν δεν ρυμουλκείται από τους ηθικούς κανόνες δεν μπορεί να σταθεί. Γι’ αυτό και δόθηκαν από τον Θεό από την αρχή οι εντολές …».
Δυστυχώς τα στελέχη του Υπουργείου Παιδείας όπως και πολλοί κηδεμόνες μαθητών και πολλοί δημοσιογράφοι των ΜΜΕ είναι μακριά από την 55 χρόνων πρακτική ψυχολογία του μακαριστού Γέροντος. Και βιάζονται στην παραμικρή προστριβή καθηγητών – μαθητών που θα συμβεί στο σχολείο να πάρουν το μέρος των υστερημένων λογικής και αγομένων από τις ορμές μαθητών. Δεν γνωρίζουν όμως, ή προσποιούνται ότι δεν γνωρίζουν, ότι επεισόδια σαν αυτό του καθηγητή που κτύπησε την μαθήτρια και το Υπουργείο Παιδείας τον απέλυσε αμέσως, δεν είναι και τόσο σπάνια.
Απλώς οι περισσότεροι καθηγητές κάμνουμε υπομονή σε μαθητές κακομαθημένους, από τους «κηδεμόνες» τους και από τα λαϊκίστικα Υπουργεία Παιδείας που τους έχουν γεμίσει με δικαιώματα, όσο και να προκαλούν την αντίδρασή μας, κάτι που δεν πρόσεξε ο συγκεκριμένος συνάδελφος. Για να θυμηθούμε τον μεγάλο σοφό πρόγονό μας Πλάτωνα «η κοινωνία που δεν λέει την αλήθεια στους νέους της είτε για να τους κολακέψει είτε επειδή τους φοβάται, είναι κοινωνία παρακμής».
Ακολουθήστε το 
