– Διάβασα κάτι και δεν μου άρεσε καθόλου!
– Ας μη το διάβαζες!
– Δεν ήξερα ότι θα απογοητευόμουν. Πώς να το ήξερα; Έπρεπε να το διαβάσω πρώτα για να το χαρακτηρίσω. Και, εξάλλου δεν διαβάζουμε μόνο αυτά που μας αρέσουν. Και πάλι πως ξέρουμε ότι θα μας αρέσει κάτι που δεν το έχουμε διαβάσει. Έτσι πάει φυσιολογικά!
– Και τι διάβασες;
– Μια συνέντευξη μιας ιστορικού που δεν βγαίνει συχνά στην τηλεόραση δεν είναι γνωστή σε πολλούς.
– Και τι σημαίνει αυτό; Ότι ό,τι πει είναι σωστά;
– Κοίτα να σου πω, δεν θα παίξουμε τώρα το …περνά περνά η μέλισσα! Ο καθένας και η ιδιότητα του, δεν θα τους απορρίψουμε όλους. Γίναμε γιατροί, γίναμε δικαστές, και τι δεν γίναμε, ας μην γίνουμε και ιστορικοί τώρα! Νισάφι πια!
– Για λέγε!
– Τι να πρωτοπώ; Η κατάσταση είναι απελπιστική! Τι να πω; Όλα είναι ένα κι ένα! Αλλά θα σταθώ σε αυτό. Οι μαθητές Δημοτικού πριν σαράντα χρόνια ήξεραν περισσότερα από τους αποφοίτους Λυκείου σήμερα!
– Αυτό στο επιβεβαιώνω κι εγώ. Έτσι είναι! Δίκιο έχει! Τώρα που το σκέφτομαι έχει απόλυτο δίκιο. Έτσι κι αλλιώς η χρονική περίοδος που αναφέρει είναι τότε…
– Πόσο τότε;
– Γιατί ρε; Κρύβεις τα χρόνια σου; Σιγά το τζόβενο! Και κάτω να χτυπιέσαι είσαι μέσα σε αυτούς, άντε μην βάλω κι ακόμη μια δεκαετία και ακόμη λίγο… άντε σου κρύβω χρόνια!
– Άλλες εποχές τότε!
– Αυτό δεν είναι δικαιολογία! Αντίθετα, σήμερα έπρεπε να ήταν διαφορετικά, θετικά όμως! Βάλε τώρα και την πανδημία, χαμένα χρόνια κι αυτά, οπότε όσο πάμε, πάμε κατά διαόλου! Άλλα μας ενδιαφέρουν, συνεχίζοντας το ταξίδι μέσα στην …ευερέθιστη παιδεία μας!
– Επί πλέον, πάντα φταίνε οι άλλοι για την ατυχία μας, την κακοδαιμονία μας, τη φτώχεια μας, την αδειοκεφαλοσύνη (sic!) μας, τη δυστυχία μας, για όλα, μα όλα τα υπόλοιπα που κακοδαιμονίζουν τη φάρα μας, το σόι μας, το έθνος μας, τη χώρα μας! Εμείς δε φταίμε καθόλου. Πάντα οι άλλοι! Οπότε κοιμόμαστε ήσυχα το βράδυ, ευτυχισμένοι θα έλεγα που ξεδιαλύναμε όλο αυτό το μυστήριο που ταλανίζει την όμορφη μας χώρα! Ε, άει και ..στα κομμάτια πια!
– Άλλο ήθελες να πεις!
– Ναι, άλλο ήθελα να πω, αλλά δεν το είπα, και για όλα …φταίει η αξιοπρέπειά μου!