– Είδες, είδες, τι λέγαμε για την βία κατά των γυναικών;
– Τι λέγαμε;
– Να είσαι νηφάλιος με τη γυναίκα σου, να την κοιτάς στα μάτια, να την προσέχεις, δεν θα της αντιμιλάς, θα της κάνεις όλα τα χατίρια, θα είσαι συνέχεια με το σεις και με το σας.
– Για στάσου ρε φίλε, τι είναι αυτά που λες; Σαν να μην στέκουν και πολύ. Είναι δυνατόν; Εντάξει είπαμε, αλλά όχι κι έτσι
– Ρε, άκουσέ με και δεν θα βγεις χαμένος!
– Κοίτα να σου πω, όλα καλά και όλα ωραία, αλλά υπάρχει και ένα όριο! Είπαμε! Να μας καβαλήσουν μετά και άντε τρέχα γύρευε! Τότε να δεις, οι παντόφλες που θα εξακοντίζονται στον αέρα, θα πας να σκύψεις θα βρεθεί μπροστά κανένα ανοιχτό παράθυρο και θα βρεθεί σε κανένα άσχετο καημενούλη που θα περνά εκείνη τη στιγμή στο δρόμο. Και μετά; Τρέχα γύρευε. Να μπλέξουμε με δικηγόρους και αστυνομίες;
– Λογική η σκέψη σου, αλλά άκου τι θα σου πω, πως την πάτησε κάποιος που είχε κάνει παλιότερα ληστεία πριν από εννιά χρόνια…
– Εννιά χρόνια;
– Ναι, τόσο για να δεις ότι πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!
– Για λέγε, για λέγε.
– Αυτός ο περί ου ο λόγος μαζί με άλλους δυο μπούκαραν σε ένα σπίτι ηλικιωμένων και τους άρπαξαν τριάντα χιλιάδες ευρώ αν θυμάμαι καλά αφού τους φίμωσαν και τους έδεσαν στις καρέκλες.
– Είχαμε και απώλειες ζωής;
– Όχι ευτυχώς!
– Ωραία!
– Τώρα να δεις! Αυτός ο μπάρμπας που λες ήταν πολύ σαματατζής στο σπίτι του, άμα λάχει έριχνε και κάνα δυο σβουριχτές στη γυναίκα του.
– Μόνο δυο; Έτσι όπως το λες θα γινόταν ο μεγάλος χαμός!
– Έτσι ακριβώς!
– Οπότε οι γείτονες κάλεσαν το εκατό και συνελήφθη ο δικός σου!
– Τώρα τι σχέση μπορεί να έχει το ένα με το άλλο, δεν μπορώ να καταλάβω!
– Είναι απλό! Τον πήγαν στο Τμήμα, του πήραν δακτυλικά αποτυπώματα και άρχισε να χτυπάει το καμπανάκι!
– Τι καμπανάκι ρε;
– Θα σου πω!
– Τα δακτυλικά αποτυπώματα ταιριάζανε με άλλα …αγνώστου πατρός που παρέμεναν στα αρχεία της αστυνομίας και είχαν βρεθεί στην έρευνα του διαμερίσματος όπου είχε γίνει η διάρρηξη.
– Αμάν βρε!
– Είδες λοιπόν; Τις γυναίκες και τα μάτια μας!