ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ – κατασκήνωση με μάσκες
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Από Αύγουστο χειμώνα, λέει μια παροιμία. Και μια άλλη λέει, από Απρίλη καλοκαίρι. Πράγματι, μέχρι πριν μερικές μέρες ανάβαμε καλοριφέρ και τώρα που έπιασαν ξαφνικά οι ζέστες σκεφτόμαστε τη δροσιά και το κλιματιστικό. Μέχρι πρόσφατα μας απασχολούσε το επίδομα θέρμανσης και τώρα που έπιασαν οι ζέστες σκεφτόμαστε πού θα κάνουμε διακοπές και παραθέριση.
Όπου να ΄ναι τελειώνει και η σχολική χρονιά, έρχεται το καλοκαίρι και επιτέλους οι γονείς θα ησυχάσουν από το καθημερινό άγχος και την υπερένταση με τα κλεισμένα μέσα στο σπίτι παιδιά λόγω καραντίνας. Πολλοί μάλιστα θα έχουν τη δυνατότητα είτε να πάνε στο εξοχικό είτε να τα στείλουν στην κατασκήνωση.
Πάντως, οι οδηγίες και οι συστάσεις είναι πολύ αυστηρές: Να φοράνε μάσκες σχεδόν συνεχώς και να κρατιούνται σε απόσταση τουλάχιστον ενός μέτρου σε όλες τις κατασκηνωτικές δραστηριότητες, την ώρα του φαγητού κλπ. Θα βγάζουν τη μάσκα μόνο όταν κολυμπούν, όταν κοιμούνται και την ώρα του φαγητού.
Επίσης γίνεται σύσταση να υπάρχουν περισσότερες υπαίθριες δραστηριότητες στην κατασκήνωση, καθώς ο κίνδυνος είναι πολύ μικρότερος από το να συνωστίζονται τα παιδιά σε κάποιο κλειστό χώρο.
Όταν κάποια δραστηριότητα στην κατασκήνωση πρέπει να γίνεται μέσα, ο χώρος πρέπει να αερίζεται καλά και όλα τα παράθυρα να μένουν ανοικτά.
Επίσης εάν κάνουν κάποια εκδρομή, τα παράθυρα των λεωφορείων πρέπει να είναι συνέχεια ανοικτά.
Τα παιδιά πρέπει να αποφεύγουν να μοιράζονται παιγνίδια και βιβλία. Κάθε παιδί πρέπει να έχει το δικό του ατομικό ντουλαπάκι για τα προσωπικά είδη του, όπως και το δικό του στρώμα ύπνου (που πρέπει να απολυμαίνεται πριν και μετά τη χρήση), ενώ ορισμένες δραστηριότητες πρέπει να αποφεύγονται τελείως, όπως τα αθλήματα σε κλειστό χώρο.
Όλες οι ομαδικές κατασκηνωτικές συγκεντρώσεις, συνελεύσεις, χορωδίες και παιγνίδια πρέπει να γίνονται σε ανοικτούς χώρους.
Όλα αυτά ισχύουν και για το προσωπικό, που πρέπει οπωσδήποτε να είναι εμβολιασμένο και με τις δύο δόσεις και να φοράει πάντοτε μάσκα.
Να και ένα κλασικό κατασκηνωτικό τραγουδάκι:
«Τον αρχηγό μας, τον αγαπάμε, γιατί είναι λεβεντιά.
Ομαδάρχες κι ομαδάρχισσες γίνονται με μας παιδιά.
Και όλα πάν ωραία όλα παν καλά, ζήτω η κατασκήνωση παιδιά!».