– Κάποια στιγμή έπεσε το μάτι μου…
– Δεν πιστεύω να το πάτησες!
– Ρε, αγύρτη, το χιούμορ σου πια! Και τι να δω; Χριστούγεννα χωρίς λαχανοντολμάδες δεν υπάρχουν!
– Λαχανοντολμάδες;
– Ναι, ρε, ή αλλιώς γιαπράκια ή σαρμάδες!
– Με πας βουρ στη ελληνική κουζίνα!
– Και καλά κάνω! Διότι αλλιώς τα Χριστούγεννα τότε, αλλιώς τώρα. Μη σου πω τώρα όλα αγορασμένα απέξω, ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει, και που είναι τα Χριστούγεννα που ζούσαμε παλιά; Δεν υπάρχουν πια, οι νοικοκυρές που ήταν στο σπίτι έμειναν λιγοστές, έκανε την εμφάνιση του ο φεμινισμός και έβγαλε την γυναίκα από την κουζίνα και την έριξε στην αγορά!
– Εγώ πιστεύω ότι ο φεμινισμός έβαλε μεγαλύτερους μπελάδες στην γυναίκα, διότι και η κουζίνα κουζίνα, και η δουλειά δουλειά, και τα παιδιά παιδιά! Υπάρχουν πάμπολλες εξαιρέσεις πανταχόθεν, δεν είναι απόλυτα έτσι, αλλά το ποσοστό δεν είναι και τεράστιο!
– Λείπει εκείνο το άρωμα των Χριστουγέννων, θα μου πεις ποιος το θυμάται πια; Σε ποιον να το πεις όταν μόνο αυτοί που το έχουν ζήσει μπορούν να έχουν αναμνήσεις από τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά μιας άλλης εποχής, οι μισοφαγωμένοι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα κάτω από το δέντρο για τον καημενούλη τον Άη Βασίλης που κουρασμένος γαρ, ήθελε κάτι να τσιμπήσει, κάτι να πιεί. Και ω ξαφνικά πρωί πρωί, το ποτήρι με νερό ήταν μισό, τα γλυκά πειραγμένα, είχε περάσει ο Άη Βασίλης! Τι ζεστοί καιροί! Και ας ήταν ψέματα, δεν το ξέραμε τότε, το ζούσαμε και μας άρεσε. Τώρα τα περισσότερα πιτσιρίκια άμα τους πεις για τον Άη Βασίλης θα σε κοιτάξουν παράξενα με μια ξινή ματιά, τι λες μωρέ μπάρμπα!
– Εγώ πάντως θέλω και τώρα να πιστεύω ότι έρχεται ο Άη Βασίλης!
– Γειά σου ρε φίλε! Κόλλα το! Κι εγώ! Είναι ωραίο να ζεις το παραμύθι σου, να το σκέφτεσαι, να το ζεις, να το περιμένεις, να το βλέπεις και δεν βαριέσαι αν στο βάθος βάθος ξέρεις την πραγματικότητα! Είναι αλλιώς όταν περιμένεις τον Άη Βασίλη! Αν τον περιμένεις πραγματικά θα έρθει, δεν θα σε ξεχάσει!
– Ναι ρε φίλε, έτσι είναι, ο Άη Βασίλης ζει και θα ζει πάντα μαζί μας και μια φορά το χρόνο θα μας επισκέπτεται!