ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΛΩΤΑΣ:
Ο άνθρωπος που δάμασε τον Όλυμπο δεν είναι πια ανάμεσά μας
O άνθρωπος που δάμασε τον Όλυμπο δεν είναι πια ανάμεσά μας. Έγειρε στην αγκαλιά του και κοιμήθηκε, έγραψε κάποιος ευφυώς.
Ο αιώνιος έφηβος του Λιτοχώρου έφυγε από τη ζωή στα 87 του χρόνια.
Το 1995 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών μετά την 100η διάσωση ορειβάτη.
Διέθετε τη θέληση, την αυτοπειθαρχία και την πίστη, χαρακτηριστικά απαραίτητα για τη ζωή του ορειβάτη. Και μ' αυτά πορεύτηκε. Δοκίμασε στη νιότη του να φύγει μακριά από το βουνό του αλλά δεν άντεξε.
Ο Κωνσταντίνος Ζολώτας, ο σύγχρονος «Δίας» του Ολύμπου έζησε για πάνω από 50 χρόνια σε υψόμετρο 2100 μέτρα, μαζί με ανθρώπους από όλη τη γη. Πάνω από 70 εθνότητες έχουν περάσει από το καταφύγιο που αγάπησε.
Η χθεσινή μέρα ήταν η τελευταία. Η πεζοπορία του από τον Αγιάννη, όπου βρίσκεται το σπίτι του μέχρι τον Αη- Λια όπου πεζοπορούσε κόπηκε ξαφνικά. Η αργοπορία του ανησύχησε την οικογένειά του. Αστυνομία και πυροσβεστική που κινήθηκαν αμέσως εντόπισαν τον Κώστα Ζολώτα νεκρό. Η αυλαία μιας ζωής που άρχισε το 1952 έπεσε.
Σε μια συνομιλία μας το 2009 μας περιέγραψε την απαρχή της πορείας του:
«Το 1952 με μια παρέα φίλων ανεβήκαμε για πρώτη φορά στον Όλυμπο. Ήμασταν 18χρονα παιδιά. Το καταφύγιο ήταν γεμάτο καθώς με τη λήξη του εμφυλίου οι ορειβάτες ξαναγύριζαν στο βουνό. Κοιμηθήκαμε στην ύπαιθρο και με πρωτόγνωρες συνθήκες… Το 1954 ιδρύσαμε την ορειβατική ομάδα στο Λιτόχωρο και στη συνέχεια το ορειβατικό τμήμα Λιτοχωρίτη.
Ζητήσαμε τότε από το θρυλικό ορειβάτη να μας περιγράψει με ένα δημοτικό τραγούδι την αγάπη του για τον Όλυμπο και μας είπε:
«Δεν ήμαν νιός καμιά φορά, δεν ήμαν παλικάρι που περπατούσα στα βουνά, στον κάμπο τριγυρνούσα; Και τώρα ο δόλιος γέρασα μ' ασπρίσαν τα μαλλιά μου, τα ποδαράκια με πονούν, τα γόνατα με σφάζουν.»
Δεν ήταν όμως ποτέ απόμαχος. Έζησε όπως διάλεξε. Αγωνίστηκε γι αυτό που θεωρούσε το ωραιότερο. Έφυγε όπως ήθελε όρθιος.
Σε ένα φίλο
Μαρία Κορομήλη