ΣΤΟ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟ
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και φέτος απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο ποίησης στον συμπολίτη μας Δικηγόρο, Γιάννη Σιδηρόπουλο, στον 10ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης, μεταξύ 280 συμμετεχόντων, Διαγωνισμό τον οποίο διοργάνωσε ο πολιτιστικός φορέας με Διεθνή ακτινοβολία, ΑΜΦΙΚΤΥΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, με θέμα, για φέτος, τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 με τίτλο ποιήματος «ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ», έκτασης 40 στίχων σε δεκαπεντασύλλαβο ιαμβικό ομοιοκατάληκτο. Η σπουδαία αυτή, διάκριση τιμάει βέβαια τον ίδιο, όμως, παράλληλα και ταυτόχρονα, τιμάει την πόλη της Κατερίνης και συγγενείς εμάς τους συμπολίτες του και μας κάνει υπερήφανους.
Θερμά συγχαρητήρια και εις ανώτερα…!
ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΕΛΛΑΔΑ, ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ
Εσύ κρατάς στα χέρια σου του πνεύματος τη δάδα!
Εγέννησες το Δίκαιο και τη Δημοκρατία,
το θέατρο, την ποίηση και τη φιλοσοφία
και δίδαξες τον Άνθρωπο, πατρίδα μου Ελλάδα.
Αθήνα, Σπάρτη, ξακουστές και η Μακεδονία
με Λεωνίδα, Περικλή, κι Αλέξανδρο το Μέγα,
στη Σαλαμίνα, με Θεμιστοκλή, έγραψες ιστορία,
στις Θερμοπύλες και στις Πλαταιές ενίκησες το Μήδα.
Στο Γρανικό και στην Ισσό, νικούν οι Μακεδόνες
με στρατηλάτη που θα ζει για πάντα στους αιώνες.
Κι Ελληνικό πολιτισμό, χάρισαν στην Ασία
που ζει έως τις μέρες μας, με Δόξα και Αξία.
Εγέννησες και ποιητές, τον Όμηρο, τον πρώτο!
Ησίοδο και Πλούταρχο και τραγικούς Μεγάλους,
Αισχύλο μα και Σοφοκλή, μαζί και Ευριπίδη
που γράψανε αθάνατες, σπουδαίες τραγωδίες.
Αγώνες καθιέρωσες πρώτη εσύ στον κόσμο,
της άμιλλας της ευγενούς, στο στίβο και στην πάλη,
Αγώνες Ολυμπιακούς, κάθε τετραετία,
που έως σήμερα τελούν όλης της γης τα κράτη.
Εγέννησες και ρήτορες, του λόγου τους τεχνίτες,
Γοργία, Πρωταγόρα, Λυσία, Δημοσθένη.
Ικτίνο, Καλλικράτη, του Παρθενώνα οι χτίστες.
Φειδία, Πραξιτέλη, του μάρμαρου τεχνίτες.
Μα ήρθαν βάρβαροι Λαοί, κατακτητές Μογγόλοι,
γιατί στα τείχη ανοιχτή εξέχασες μια πύλη,
κι η Πόλη, κι η Αγιά Σοφιά, ο Βόσπορος κι η Σμύρνη,
χαθήκανε παντοτινά κι εμείνανε στη μνήμη.
Χωρίς πατρίδα ζούσαμε οι Έλληνες, σα σκλάβοι
προσμένοντας το Βασιλιά να σηκωθεί και πάλι
με το κοντάρι, το σπαθί και στέμμα στο κεφάλι
στην Άγια Λαύρα σήκωσες της Λευτεριάς Σημαία.
Κι ο Διάκος, με τον Σαμουήλ, ο Παπαφλέσσας, κι άλλοι,
στην Αλαμάνα πέσανε, στο Κούγκι, στο Μανιάκι
και το Αιγαίο έγινε ζεστό δικό σου σπίτι
να λούζεται στα κύματα ξανά η Αφροδίτη.
Διακόσια χρόνια πέρασαν από τη μέρα εκείνη!
Γιορτάζεις φέτος με χαρά την Ανεξαρτησία,
μα πρόσεχε Πατρίδα μου, στα τείχη σου μια Πύλη
αν μείνει ανοιχτή, θα επαναληφθεί, ξανά η ιστορία!