Ξεκίνησε αθόρυβα από την Κατερίνη και βρέθηκε στη δίνη της Αθήνας εν μέσω οικονομικής κρίσης.
Νέος, άπειρος, αλλά τολμηρός άρχισε από ένα χώρο που γνώριζε καλά, τους ποντιακούς Συλλόγους και αυτοί είναι πολλοί στην Αθήνα. Εκεί βρήκε και τους πρώτους φίλους. Η κοινή καταγωγή και η αγάπη για την ποντιακή μουσική αποτέλεσε μια καλή μαγιά για να προχωρήσει. Η καλή γνώση της λύρας, ήταν ένα καλό εφόδιο.
Σπούδασε μουσική στο Μουσική Σχολή Τσαχαλίνα και πήρε τα εφόδια που χρειαζόταν για τον τομέα της μουσικής.
Έκανε σπουδές θεάτρου στη Σχολή ΡΟΝΤIΔΗ στη Θεσσαλονίκη και αγάπησε την κωμωδία, είδος που πιστεύει ότι του ταιριάζει ως ηθοποιού και ως ιδιοσυγκρασία.
Πρόκειται για το Στέφανο Καλλιανίδη, έναν μουσικό και ανερχόμενο ηθοποιό, που από το 2016 ζει και δραστηριοποιείται στην πρωτεύουσα.
Τα πέντε αυτά χρόνια ήταν καλά για ένα επαρχιωτόπουλο από την Κατερίνη, αφού και στο θέατρο έπαιξε, και στην τηλεόραση έκανε τις πρώτες του εμφανίσεις έγραψε τρία ποντιακά τραγούδια, και ένα έντεχνο τραγούδι με τον πολλά υποσχόμενο τραγουδιστή από τον τόπο μας, τον Γιώργο Χριστοδούλου από τον Καταχά.
Μιλήσαμε μαζί του για μια πορεία με πολλές δυσκολίες, αλλά ανοδική.
Τις πρώτες εμφανίσεις του στην πόλη μας έκανε από την εφηβεία του ακόμη σε γάμους και πανηγύρια με την πατροπαράδοτη λύρα που με δεξιοτεχνία χειριζόταν.
Η ενασχόληση αυτή έδινε χαρά στην οικογένεια, αφού η λύρα αποτελούσε οικογενειακή παράδοση.
Στη Σχολή Ροντίδη στη Θεσσαλονίκη ήλθε σε επαφή με τη γαλλική κωμωδία και συγκεκριμένα με το Μολιέρο όπου πρωταγωνίστησε στον «Απατημένο σύζυγο» στο ρόλο του Ζωρζ Ναντέν (του συζύγου) και καταλαβαίνει ότι του ταιριάζει η κωμωδία σε όλες της τις εκδοχές.
Είναι η εποχή που παίρνει τις μεγάλες αποφάσεις για τη ζωή του. Η πόλη μας έχει περιορισμένες καλλιτεχνικές διεξόδους. Χρειάζεται μια καλύτερη προοπτική και αυτή μπορεί να είναι η Αθήνα.
Αρχίζει τις θεατρικές οντισιόν. Πρώτος σταθμός το θέατρο Αθηνά, και η παιδική παράσταση Μολυβένιος Στρατιώτης του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν σε σκηνοθεσία του Ηλία Παπακωνσταντίνου και της Κατερίνα Σασλή.
Στο θέατρο Δανδουλάκη, δοκιμάζεται και πάλι σε έργο του Μολιέρου, το Φιλάργυρο και κερδίζει έναν ρόλο, του νεαρού Βαλέριου.
Όλο αυτό το διάστημα δεν ξεχνάει τη μεγάλη του αγάπη τη μουσική. Γράφει τρία ποντιακά τραγούδια το «Αχ μάνα», το «Έφυες»(Εφυγες), και το «Ερρώσθεσα ασή σεβτάς» (Αρρώστησα από τον έρωτά σου).
Κάνει μια στροφή στο έντεχνο γράφοντας τη μουσική στο «Μόνος προχωρώ» σε στοίχους Βαγγέλη Δουκουτσέλη που τραγουδά ο Γιώργος Χριστοδούλου με καταγωγή από την Πιερία, συγκεκριμένα από τον Καταχά, σε ενορχήστρωση του Μόσιου Αποστόλη.
Το τραγούδι είναι εντελώς νέο, κυκλοφόρησε πριν από 1,5 μήνες μπορεί κανείς να το ακούσει ιντερνετικά στο Youtube .
Η περίοδος της πανδημίας τον βρίσκει και πάλι στην Αθήνα, σε εντελώς νέες συνθήκες. Τα θέατρα είναι κλειστά, οι Σύλλογοι επίσης, οι δουλειές είναι περιορισμένες. Κάνει μια έξυπνη κίνηση. Απευθύνεται σε τηλεοπτικά κανάλια και κάνει οντισιόν για ρόλους καρατερίστα.
Η τύχη βοηθά τους τολμηρούς. Κερδίζει μικρούς ρόλους σε γνωστά σίριαλ. Αρχικά στον ΑΛΦΑ στις «Οικογενειακές ιστορίες», στη συνέχεια στον ΑΝΤΕΝΑ στις «Άγριες Μέλισσες».
Η βεντάλια των ρόλων ανοίγει και εμφανίζεται στην ΕΡΤ1 στο «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο» στον ρόλο ενός υγειονομικού που εμπλέκεται στη διαμάχη των δύο χωριών.
Στο σίριαλ «Ήλιος» κρατά το ρόλο ενός επιχειρηματία νυκτερινού κέντρου.
Ο φετινός χειμώνας, αν όλα εξελιχθούν ομαλά θα βρίσκεται δίπλα στην Ελένη Γερασιμίδου σε παραστάσεις που θα γίνονται στην Αθήνα αλλά και επιλεγμένες πόλεις με τρία ποντιακά μονόπρακτα αξιώσεων.
Έχει διανύσει τη δύσκολη επαγγελματική 5ετία της ζωής του. Στο χρόνο αυτό απέκτησε εμπειρία, αυτογνωσία, ωριμότητα. Κατάφερε αρκετά σε ένα χώρο πολύ απαιτητικό. Μένει να αποδείξει ότι έχει τα κότσια, τις αντοχές, το κουράγιο να συνεχίσει.
Η τύχη μέχρι τώρα τον ευνόησε. Ποιος ξέρει μπορεί να του επιφυλάσσει και εκπλήξεις…