– Στ’ άρματα, στ’ άρματα!
– Αμάν βρε, πολύ άγριο σε βλέπω, αλλά νιώθω και το σαρδόνιο χαμόγελό σου!
– Ρε, αυτή η χώρα υπάρχει για να τη ζήσεις κάθε δευτερόλεπτο, μη χάνοντας στιγμή και να νιώσεις ότι αποφορτίζεσαι από την πλήξη και την ανία που έρχεται να σε πλακώσει.
Κάντε διαφημίσεις, κάντε ρεπορτάζ, διαδώστε το παντού. Η Ελλάδα είναι η χώρα των απανταχού μακαρίων! Πως λέμε ετήσια συνάντηση των απανταχού βλάχων, κάτι τέτοιο! Να φορέσουμε τις στολές μας, να φορτωθούμε με τα πιστόλια μας και να σύρουμε τον χορό που μας καλεί σήμερα η χώρα! Άιντε, να ρίξουμε καμιά γυροβολιά!
– Το διασκεδάζεις βλέπω!
– Και το απολαμβάνω! Και όχι τίποτα άλλο, δεν τα προλαβαίνω κιόλας. Ρε, κάθε μέρα όλο και κάτι αναστατώνει την ήρεμη μου ζωή, – εδώ γελάνε, αλλά με μέτρο παρακαλώ – από τη μια ανεβαίνουν τα κρούσματα, πεθαίνει ο κόσμος, σου λένε αν είχαν εμβολιαστεί θα τους είχαμε σώσει, τρέξτε να εμβολιαστείτε, όχι φοβόμαστε ανακράζουν, όχι δεν θα σκύψουμε το κεφάλι, θα κάνουμε εμείς ό,τι αποφασίσουμε εμείς, και τρέχει η δημοκρατία να κρυφτεί μπας και την πάρει κανένα βόλι, να σου ξάφνου ο φασισμός, άφαντος κι αυτός τρέχει να κρυφτεί, κανείς δεν ξέρει τι επικρατεί, ανάστατα τα κανάλια, ρεζίλι των σκυλιώνε γενήκαμε και κάτσε αραχτός στο παραθύρι σου, φέρε και φραπέ να απολαύουμε το θέαμα!
– Τρέχω, τρέχω!
– Φωνές ακούγονται, από παντού, παιδιά ο εχτρός είναι μέσα στην πόλη, φυλαχτείτε, θα μας μπήξουν τα βόλια στην καρδιά, θα γίνουμε μάρτυρες της ελευθερίας, πάνω τους, γιούρια στα παλιούρια, δεν θέλουμε την υγεία μας χωρίς την ελευθερία μας! Ψηλά το κεφάλι χωριανοί ο φασισμός δεν θα περάσει, μην ακούτε τα κανάλια, να προσέχετε, δεν ξέρουμε ποιοι είναι βαλτοί και ακολουθούν οδηγίες για να γίνουμε σκλάβοι και να πουληθούμε στα σκλαβοπάζαρα του Παρισιού του Βερολίνου και ακόμη παραπέρα!
– Καλά ρε, είσαι σοβαρός; Αφού τα ξεπουλήσαμε όλα έτσι κι αλλιώς.
– Έμειναν πολλά ακόμη! Εμπρός, υπέρ πάντων ο αγών για την πατρίδα!
– Ρε, τι ακούνε τα αυτάκια μου, έλεος, λίγο βουλοκέρι, δεν αντέχω τόση μεγάλη δόση σωτηρίας! Όχι πάλι!