Σφήνες του Αφεντούλη
Ποια παιδεία, ποια παιδιά, ποια σχολεία;
Το από αγόρευση νεαρής βουλευτίνας στη 19η Σύνοδο τής Βουλής των Εφήβων προερχόμενο ερώτημα είχε απασχολήσει τη στήλη προ τριετίας (18/7/2014), το θυμάστε αναγνώστες μου;
Αν όχι, φέτος, που ως ο τίτλος δηλοί, η πρωτοπορία πάει σύννεφο, μάρτυς μας και το «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα» του υπουργού Παιδείας, Κωνσταντίνου Γαβρόγλου, ικανό να αντιμετωπίσει την έξωθεν εγκληματικότητα στους πανεπιστημιακούς χώρους, άμα ή όταν κομματικός πατερναλισμός και χαλαρές επιδράσεις της διαδικτυακής εικόνας επιτρέψουν να φανεί αγωνιστικό σφρίγος, θα προσέθετε η πένα μας, ώστε να μην ξυλοκοπούνται φύλακες, όπως συνέβη στο Αριστοτέλειο, τις προάλλες, αξίζει να προσέξουμε τη συνέχεια τού ερωτήματος της αγορήτριας (σ.σ. ελεύθερη απόδοση): «Σκεφτήκατε ποτέ ότι τα καλύτερα σχολεία είναι τα λιγότερο μισητά από τους μαθητές;».
Έλα μου, ντε! Δύσκολες οι όποιες απαντήσεις, αναγνώστες μου, κι αντί άλλης αποδείξεως ακούμε τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης», Ανδρέα Λοβέρδο.
Που ως αρμόδιος υπουργός, μπορεί να απάντησε τότε: «Εάν, συνάδελφε, δεχόμουν ότι οι μεγαλύτεροι, όλοι εμείς, μισούμε τα παιδιά και στόχο μας έχουμε αυτόν το στόχο που λέτε, δεν θα καθόμουν εδώ, ούτε θα ερχόμουν σήμερα εδώ σε εσάς. Δεν μπορώ να το δεχθώ αυτό![…]» αλλά αν δεν κατάπιε και κατάπιαμε πειραματισμούς τα επόμενα χρόνια.
Άλλοι προς επαναφορά του ασύλου στην προ νόμου Διαμαντοπούλου κατάσταση λέτε και στους χαλεπούς καιρούς μας που οι πραγματικοί ιδεολόγοι αποτελούν είδος υπό εξαφάνιση θα υπάρξει διώκτης της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, άλλοι έχοντες σχέση με την είσοδο των αποφοίτων λυκείων σε πανεπιστήμια και τεχνολογικά ιδρύματα κι άλλοι, οι πιο επίκαιροι λόγω πρόσφατης ολοκλήρωσης της διαδικασίας, για την επιλογή διευθυντών στα σχολεία.
Αποτέλεσμα; Η μετατροπή τής «πρώτη φορά αριστερά» ανάδειξης προϊσταμένων ελέω υφισταμένων κι άρα αντισυνταγματική κατά το Συμβούλιο της Επικρατείας, για να μην ξεχνιόμαστε, σε έριδες προοιωνιζόμενη, ένεκα η φυσιολογική εκ της όποιας αρνητικής βαθμολόγησης ανθρώπινη απαρέσκεια, αξιολόγηση από τους συλλόγους διδασκόντων των επιθυμούντων θέση ευθύνης ήταν αδύνατο να διαλάθει της προσοχής του εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, οπότε ελάτε να απευθύνουμε σε όσους έκριναν τους αυριανούς κριτές τους κάποιες πρώτες:
Παρατηρήσεις στις αξιολογήσεις.
Διδάσκαλε που «σταύρωσες» μπροστάρη της καρδιάς σου,
έχε υπόψη προσεχώς έρχεται η σειρά σου,
του φύλλου του ανώνυμου με τις βαθμολογήσεις
να δεις επώνυμη εκδοχή μ’ άνωθεν εκτιμήσεις.
Δηλαδή και εν ολίγοις χωρίς λόγια μασημένα,
ίσως η επιλογή σου ν’ αξιολογεί εσένα,
αν προσέρχεσαι εγκαίρως και το πρόγραμμα τηρείς
για να κριθείς εργατικός και να μου προαχθείς.
Αλλιώς «κλαύ’ τα Χαράλαμπε» που λέει κι η παροιμία
θα είσαι ακατάλληλος ν’ ασκείς διδασκαλία
που πάει να πει, εκλέκτορα, μετάταξη μυρίζει,
ρόδα η αξιολόγηση και ο τροχός γυρίζει.
Εάν, λοιπόν, «εκτόξευσες» τα «ιοβόλα βέλη»
να πλήξεις υποψήφιο λέγοντας τι με μέλει,
θεώρηση του άσυλου είν’ η ανωνυμία,
ενδεχομένως προσεχώς να άδεις «Mamma mia»,
κι όχι Σκοπέλου μας το φιλμ που πήγε Κροατία
μα η θλιμμένη ιαχή απ’ τη λαοκρατία.
Ναι, για(!), κι οι πολιτικοί μας ελπίζουμε να ανθίστηκαν πως οι δημοκρατικές διαδικασίες δεν αποδίδουν μόνο με καινοτομίες.
Η αξιοκρατία τις καθιστά λυσιτελείς κι αντιρρήσεις επ’ αυτού δεν δεχόμαστε, τους πάσης φύσεως λαϊκισμούς μέσα!…
-Ω-