– Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί γίνονται πόλεμοι;
– Γιατί εμείς οι άνθρωποι είμαστε ηλίθιοι!
– Ενήμερο σε βλέπω!
– Ε, όσο να πεις κάτι καταλαβαίνουμε κι εμείς!
– Και τι λες;
– Και τι να πω; Από τότε που εμφανίστηκε ο άνθρωπος πάνω σε αυτόν τον πλανήτη οι πόλεμοι πάνε κι έρχονται, κόσμος και κοσμάκης πάει χαμένος, περιουσίες εξαφανίστηκαν, οι ζωές έγιναν δυστυχισμένες, μια ζωή, άσε μη πω και θα χάσω το επίπεδό μου!
– Και μυαλό ακόμη δεν βάλαμε! Συνεχίζουμε εκεί!
– Κοίτα, το παρατραβάς, εμείς έχουμε μυαλό, αυτοί δεν έχουν.
– Όλοι στο ίδιο καζάνι είμαστε, απλώς δεν μας έτυχαν οι συνθήκες για να μας μπει το μικρόβιο του πολέμου.
– Τι θες να πεις;
– Η εξουσία τον αλλάζει τον άνθρωπο.
– Δηλαδή;
– Τον αλλάζει ρε, πόσο πιο απλά να στο πω; Έχοντας εξουσία νομίζει ότι έχει γίνει ένας μικρός Θεός που μπορεί να κάνει ό,τι του κατέβει, ό,τι αυτός νομίζει και αδιαφορεί παντελώς για τους υπηκόους του που δυστυχώς αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι χαμένοι. Άσε που γίνονται πόλεμοι για τα συμφέροντα, πόλεμοι επί τούτου έτσι γιατί κάτι πρέπει να γίνει μέσα σε τόση πλήξη που νιώθουμε…
– Ας παίξουν κανένα επιτραπέζιο κανένα ηλεκτρονικό κι εκεί έχει πολέμους!
– Δεν είναι το ίδιο, άμα δεν τρέξει αληθινό αίμα, άμα δεν έχει φαγητό να φάει ο κόσμος χάνεται όλη η αίγλη ενός πραγματικού πολέμου! Ο πόλεμος είναι άλλο πράγμα! Φουντώνει η αδρεναλίνη, χαίρονται τα παιδάκια και όλα καλά! Κατά τα άλλα εμφανίζονται σιγά σιγά και σταθερά τα προβλήματα επιβίωσης των πληβείων αλλά ποιο αυτάκι να ιδρώσει!
– Ρε, έμαθα ότι ο άλλος μεγάλος έστειλε κάτι δις για ενίσχυση.
– Τι σου λέω; Όλα ένα παιχνίδι αγνώστων συναισθημάτων, αγνώστων επιπτώσεων, όλα ελαφρά τη καρδία. Εδώ στην Ευρώπη γίνεται ένας χαμούλης, άντε να συνεννοηθείς και τελικά μου φαίνεται ότι η Ευρώπη σαν Ευρώπη δεν έχει το ύψος που θέλει και πιστεύει ότι έχει!
– Ένα γαϊτανάκι απόψεων, γνωμών και ο καιρός περνά και τρέχει ο κόσμος να μαζέψει προμήθειες διότι ξέρεις τι γίνεται, δεν ξέρεις;
– Αχ! Πάλι θα αδειάσουν τα σούπερ μάρκετ από χαρτί τουαλέτας!