Στο μήνυμα του Αρχιστρατήγου Αλεξάντερ προς τον αξιωματικό του Ναυτικού Κουτσογιαννόπουλο (Προμηθέα ΙΙ) και στο ερώτημα που του έθετε για το αν κάποια από τις ανταρτικές ομάδες, με τις οποίες βρισκόταν σε επαφή, θα μπορούσε να ανατινάξει μια από τις μεγάλες γέφυρες στην ηπειρωτική Ελλάδα ώστε να αχρηστευθεί για διάστημα τουλάχιστον έξι εβδομάδων, ο «Προμηθέας» απάντησε στις 21 Σεπτεμβρίου 1942 λέγοντας ότι αυτό ήταν εφικτό αλλά υπό την προϋπόθεση ότι θα έφθαναν ειδικοί αλεξιπτωτιστές-κομμάντος, με τις αναγκαίες ποσότητες εκρηκτικών και τεχνογνωσία στις ανατινάξεις γεφυρών. Η προσεδάφιση έπρεπε να γίνει την νύκτα μεταξύ 28 Σεπτεμβρίου και 3 Οκτωβρίου. Θα τους περίμεναν μερικοί πατριώτες υπό τον δικηγόρο Σεφεριάδη, στενό φίλο του Ευρ. Μπακιρτζή, τον γνωστό και ως «κόκκινο Συνταγματάρχη».
Αντώνη Ι. Ζαρκανέλα
π. Γενικού Διευθυντή Ανάπτυξης
της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης.
Στο μήνυμα του Αρχιστρατήγου Αλεξάντερ προς τον αξιωματικό του Ναυτικού Κουτσογιαννόπουλο (Προμηθέα ΙΙ) και στο ερώτημα που του έθετε για το αν κάποια από τις ανταρτικές ομάδες, με τις οποίες βρισκόταν σε επαφή, θα μπορούσε να ανατινάξει μια από τις μεγάλες γέφυρες στην ηπειρωτική Ελλάδα ώστε να αχρηστευθεί για διάστημα τουλάχιστον έξι εβδομάδων, ο «Προμηθέας» απάντησε στις 21 Σεπτεμβρίου 1942 λέγοντας ότι αυτό ήταν εφικτό αλλά υπό την προϋπόθεση ότι θα έφθαναν ειδικοί αλεξιπτωτιστές-κομμάντος, με τις αναγκαίες ποσότητες εκρηκτικών και τεχνογνωσία στις ανατινάξεις γεφυρών. Η προσεδάφιση έπρεπε να γίνει την νύκτα μεταξύ 28 Σεπτεμβρίου και 3 Οκτωβρίου. Θα τους περίμεναν μερικοί πατριώτες υπό τον δικηγόρο Σεφεριάδη, στενό φίλο του Ευρ. Μπακιρτζή, τον γνωστό και ως «κόκκινο Συνταγματάρχη». Οι πατριώτες, όλες αυτές τις ημέρες, θα άναβαν φωτιές στην Γκιώνα για να γίνουν οι ρίψεις. Τα εφόδια των επτά-οκτώ ρίψεων που προηγήθηκαν, τα είχε συλλέξει ο Σεφεριάδης ο οποίος ως μυημένος στο ΕΑΜ τα έστελνε στις πρωτοεμφανισθείσες τότε ομάδες του ΕΛΑΣ στην Γκιώνα (ΜΑΡΙΝΟΣ, 1994, σελ. 32). Επίσης, ο «Προμηθέας» ζητούσε να υπάρξει σύνδεση με μία άλλη ανταρτική οργάνωση που είχε αρχηγό τον Συνταγματάρχη Ναπολέοντα Ζέρβα που δρούσε στην περιοχή του Βάλτου στη Δυτική Ελλάδα.
Η αποστολή θα ήταν δωδεκαμελής. Η όλη επιχείρηση ανατέθηκε στον Μάγιερς με υποδιοικητή τον Κρις Γούντχαουζ. Τρίτος στην ιεραρχία ήταν ο Τζων Κουκ. Όλοι ήταν Βρετανοί υπήκοοι, πλην ενός που ήταν Έλληνας. Η ομάδα περιελάμβανε τρεις μηχανικούς, δύο Νεοζηλανδούς, τους Τομ Μπαρνς και Άρθουρ Έντμοντς καθώς και έναν Ινδό, τον Ιντελ Τζιλ, που ήταν πολιτικοί μηχανικοί, ειδικοί στις ανατινάξεις γεφυρών. Περιελάμβανε επίσης δύο Βρετανούς εφέδρους αξιωματικούς, τους Ντένις Χάμσον και Νατ Μπάρκερ, που ήταν ειδικοί στα εκρηκτικά και γνώριζαν καλά Ελληνικά, καθώς και τρεις ασυρματιστές. Σε αυτούς περιλαμβάνονταν και ένας Έλληνας έφεδρος αξιωματικός, ο Μαρίνος Θεμιστοκλής (Θέμης), ο οποίος τότε μόλις είχε αποφοιτήσει από τη Σχολή Ειδικών Αποστολών του ΣΜΑ και μετά από άδεια της Ελληνικής υπηρεσίας δέχτηκε να συμμετάσχει στην αποστολή HARLING.
ΠΩΣ, από ΠΟΙΟΝ οργανώθηκε και ΠΩΣ μεταφέρθηκε η Αποστολή στην Ελλάδα;
Την αποστολή ανέλαβε και οργάνωσε κατά βάση ο Ταξίαρχος Μάγιερς, με την βοήθεια του υποδιοικητή του Κρις Γούντχαουζ. Με βάση τα παραπάνω δεδομένα ο Μάγιερς κατ΄αρχήν μελέτησε τα σχέδια και όλα τα στοιχεία που υπήρχαν για τις τρεις γέφυρες: Της Παπαδιάς, του Ασωπού και του Γοργοποτάμου. Κατέστρωσε τα σχέδια για την καταστροφή κάθε γέφυρας, υπολόγισε τα εκρηκτικά και όλα τα άλλα υλικά και αφού τα συζήτησε στο τμήμα Μηχανικού του Στρατηγείου παρέδωσε τον κατάλογο για να ετοιμαστούν. Επέβλεψε μάλιστα και το πρόγραμμα ασκήσεων όλης της ομάδας (στο αλεξίπτωτο, στη τοποθέτηση των εκρηκτικών, επιθεώρησε τα αλεξίπτωτα, ήλεγξε όλα τα εφόδια – τρόφιμα, οπλισμό, ρουχισμό, ασυρμάτους με τις μπαταρίες και τα απαραίτητα ανταλλακτικά κλπ). Αποφασίστηκε να συγκροτηθούν τρεις ομάδες, που κάθε μία με τα απαραίτητα εφόδια θα επέβαιναν ενός αεροσκάφους LIBERATOR και θα έπεφταν οι δύο στην περιοχή της Γκιώνας, που θα τους περίμενε ο Σεφεριάδης, ενώ η τρίτη θα έπεφτε στην περιοχή του Ζέρβα. Την τελευταία ημέρα αναχώρησης, 28 Σεπτεμβρίου 1942, έγινε η κατανομή των μελών με τέτοιο τρόπο ώστε σε κάθε αποστολή ομάδας να υπάρχει ένας τουλάχιστον που να ξέρει ελληνικά αλλά και ένας ασυρματιστής.
Αποτυχημένη η πρώτη πτήση, μερική επιτυχία της δεύτερης. Πτώση στη Γκιώνα. Συγκέντρωση των Βρετανών κομμάντος. Προετοιμασίες.
Τα τρία αεροσκάφη απογειώθηκαν στις 28 Σεπτεμβρίου αμέσως μετά τις οκτώ το βράδυ. Άφιξη στον προορισμό τους περίπου στη μια μετά τα μεσάνυκτα. Από τα τρία αεροπλάνα, τα δύο με τους Μάγιερς και Κουκ κατευθύνθηκαν προς την Γκιώνα, στο σημείο που είχε προσυμφωνηθεί ότι ο Σεφεριάδης θα άναβε φωτιές εντοπισμού με μορφή σταυρού. Έκαναν κύκλους πάνω από την Γκιώνα, κινήθηκαν δυτικά προς Τυμφρηστό, πήγαν προς τις δυτικές ακτές αλλά …τίποτα. Φωτιές με μορφή σταυρού δεν υπήρχαν πουθενά. Επέστρεψαν στην Γκιώνα, έκαναν μερικούς ακόμη κύκλους έως ότου ο κυβερνήτης του αεροσκάφους τους ενημέρωσε ότι θα επιστρέφανε στο Κάιρο. Όταν έφθασαν στο Κάιρο, ενημερώθηκαν ότι είχε επιστρέψει πριν από λίγες ώρες και το άλλο αεροσκάφος (MYERS, 1975, σελ. 25).
(Συνεχίζεται)