Δευτέρα, σήμερα, αναγνώστες μου, καλή βδομάδα(!), που προ(σ)καλεί τον εμπειροτέχνη πολιτικό αναλυτή, θείο Αφεντούλη, να μεταδώσει καινούργια πονήματα – των γεγονότων δημιουργήματα ή αχαλίνωτης φαντασίας αποκυήματα, δεν παίρνουμε όρκο.
Δευτέρα, σήμερα, αναγνώστες μου, καλή βδομάδα(!), που προ(σ)καλεί τον εμπειροτέχνη πολιτικό αναλυτή, θείο Αφεντούλη, να μεταδώσει καινούργια πονήματα – των γεγονότων δημιουργήματα ή αχαλίνωτης φαντασίας αποκυήματα, δεν παίρνουμε όρκο.
Ωστόσο, με τον Αύγουστο να πνέει τα λοίσθια, κλείνοντας το μάτι στο φθινόπωρο των δυσβάσταχτων φορολογικών ή άλλων υποχρεώσεων, για να μην ξεχνιόμαστε, και το φτωχό μυαλό μας ξεκούραστο, κατόπιν διακοπών, είμαστε βέβαιοι πως ο τίτλος προαναγγέλλει μεγάλες εκπλήξεις.
Αμφιβάλλει κανείς; Δεν νομίζω(!), όταν ο μικροσυνταξιούχος, «Μήτσος», καχύποπτος, με τις επί εξαετία υποσχέσεις των πολιτικών μας για το «καλύτερο αύριο» που δεν φάνηκε εισέτι προς δικαίωσή μας, δυστυχώς, παράφρασε Λευτέρη Παπαδόπουλο, άδοντας ως άλλος Καζαντζίδης:
Σαν ψηφοφόρος αφελής.
Το μερτικό μου απ’ τη χαρά
μου τ’ άρπαξαν στην κάλπη,
τα «τιμημένα γηρατειά»
ουδείς τα περιθάλπει.
Σαν εκλογέας αφελής,
σαν εξαπατημένος,
έπεσα θύμα τής ζωής
να φύγω χρεωμένος.
Θεέ μου, τη δεύτερη φορά,
που θα ‘ρθω για να ζήσω,
όσο στον νου κι αν δεν χωρά,
τους πάντες θα «μαυρίσω».
Ναι, για(!), αλλά κάλλιο να διακόψει την «εκτέλεση», καθόσον «μας έκανε την καρδιά περιβόλι», ο φάλτσος, και μάλιστα πουρνό – πουρνό, αφενός.
Αφετέρου, ο όλος πεσιμισμός μοιραία προκάλεσε την εύλογη απάντηση της φιλελεύθερης συζύγου, άδουσας σε παράφραση «σερ Μπιθί», προς έμμετρη απάντηση του παρασυρμένου και αμέτρητη οδύνη όλων ημών των, «ωχ τ’ αυτάκια μου», υπολοίπων:
Κλαυθμοί, κατόπιν συμφοράς.
Γεννήθηκες για την καταστροφή
και θέλησες να κάνεις τη στροφή,
όταν τους ψήφιζες ζωή ν’ αλλάξεις
δεν συλλογίστηκες τι πας να πράξεις;
Με το ΕΚΑΣ τη βγάζαμε κι οι δυο,
μα τώρα το ‘χουν κάνει ρημαδιό,
τι το «πετσόκοψαν» χωρίς αιτία,
να βγουν οι γέροντες στην επαιτεία.
«Πατίνι» μου ‘χες κάνει τη ζωή,
να απευθύνεις μου την προτροπή:
Ψήφο να δώσουμε στον Τσίπρα,
αρκεί του Σαμαρά η πίκρα.
Και τώρα τα χαράτσια δεν αντέχεις,
παρότι την «πατρότητα» κατέχεις;
«Μα ποιος είμαι; Ο Βαρουφάκης είμαι;» αναφώνησε, αίφνης, ο «Μήτσος», διακόπτοντας το ερωτηματικό ρεφρέν, και με το δίκιο του, βεβαίως – βεβαίως, όταν την Τρίτη, 26 του περασμένου μήνα, το κανάλι της Βουλής, μετέδωσε συζήτηση επί της προτάσεως της ΝΔ για «σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής διερεύνησης των αιτιών επιβολής τραπεζικής αργίας και κεφαλαιακών ελέγχων, υπογραφής 3ου Μνημονίου και ανάγκης νέας ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών» που ενημέρωνε, κατά διαστήματα, και το σχετικό μήνυμα στο κάτω μέρος της οθόνης.
Το θυμάστε; Αν όχι, η εισήγηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να μην έτυχε αποδοχής, ελλείψει του αναγκαίου αριθμού ψήφων, αλλά τα με απόφαση Γιάνη «capital controls» πυροδότησαν νέο γύρο επιτιμίων τής μανδάμ για τα «ολισθήματα» (σ.σ. πολιτικά, ε!) του προκομμένου της.
Τσίριξε, λοιπόν: «Αν βάλθηκες να γίνεις φίρμα, αγωνιζόμενος στη διά πένας Γκαλμπρέιθ “Μαρτυρική Αρένα” που γνωρίσαμε από “σφηνών” την προπερασμένη Παρασκευή, ξέχνα το. Διότι, έχω “ψήσει” τον αναλυτή να γράψει το αριστούργημα, “Μήτσαινα: Το “πρώτη φορά αριστερά” μαρτύριο μιας πτωχευμένης”, που θα “σπάσει ταμεία”, αμ πώς!» κι όσο για τις πολιτικές αλληλοκατηγορίες, αναγνώστες μου;
Επειδή, όλα δείχνουν πως θα συνεχιστούν για πολλές κοινοβουλευτικές θητείες, υπομονή! Ο καιρός θα δείξει…
-Ω-