Β΄ «Ο λύκος στην αντάρα χαίρεται»
Εκτός από το θέμα της αναθεώρησης του Συντάγματος – το οποίο η κυβερνητική εκπρόσωπος συνέδεσε ευθέως και με τη διενέργεια δημοψηφίσματος προκαλώντας έτσι αντιδράσεις όχι μόνο από τα κόμματα αλλά και από την Προεδρία της Δημοκρατίας – η κυβερνητική ηγεσία έθεσε και θέμα εκλογικού νόμου. Επείγεται μάλιστα αυτό το τελευταίο να το «περάσει από την παρούσα Βουλή, πριν αυτή διακόψει τις εργασίες της το μεθεπόμενο μήνα.
Σοβαρότατα ασφαλώς και τα δύο θέματα. Όμως δημιουργούν ορισμένα σοβαρά επίσης ερωτηματικά. 1. Γιατί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τα φέρνει τώρα και με λίστα τον εκλογικό νόμο με το χαρακτήρα του επείγοντος; Γιατί βιάζεται. Αν πράγματι πιστεύει ότι θα εξαντλήσει την τετραετία – ο κ. Ν. Παππάς θεωρεί όπως δήλωσε, δεδομένη την … οκταετία συνεχούς διακυβέρνησης της χώρας από τους 153 των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – έχει χρόνο μπροστά της να φέρει και υατά τα δύο θέματα και πολλά άλλα.
Μια απάντηση στο δεύτερο ερώτημα θα ήταν ενδεχομένως: το επιβάλλουν επειγόντως μάλιστα οι συνθήκες που επικρατούν στη χώρα. Οι συνθήκες είναι πράγματι δύσκολες και απαιτητικές αλλά όχι για νέο εκλογικό νόμο που θα εφαρμοσθεί το 2019 ή το 2013. Η χώρα χρειάζεται ομαλότητα, επενδύσεις, αναπτυξιακό σχέδιο, ανακούφιση των αναξιοπαθούντων (θυμάτων της κρίσης και της αλλοπρόσαλλης κυβερνητικής πολιτικής). Αυτά και πολλά άλλα ζητήματα είναι όντως άμεσης προτεραιότητας και επείγοντος χαρακτήρα.
Και δεν μπορεί κανείς να υποστηρίζει πειστικά ότι ο εκλογικός νόμος που θα ισχύσει τις μεθεπόμενες ή έστω τις επόμενες εκλογές συμβάλλει με οποιονδήποτε τρόπο στην αντιμετώπιση των βασανιστικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει και βιώνει το μεγαλύτερο τμήμα του λαού μας. Ευφυολογώντας κανείς θα μπορούσε να πει: βιάζεται η κυβέρνηση να ψηφίσει νέο εκλογικό νόμο μέσα στον Ιούλιο, να προκηρύξει εκλογές το Σεπτέμβριο, να τις χάσει και να παραδώσει σε άλλη κυβέρνηση ικανότερη να βοηθήσει αποτελεσματικότερα τον τόπο και το λαό!
Ως χωρατό στέκεται. Ως επιχείρημα όμως πάσχει. Γιατί στον ως τώρα (μικρότερο των 16 μηνών) κυβερνητικό της βίο η «πρώτη φορά» ( ή μήπως δεύτερη) Αριστεροδεξιά Κυβέρνηση μας απέδειξε περίτρανα με τις υποσχέσεις της που πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων, τις κωλοτούμπες της, τα ψέματα και τις αυταπάτες της ότι αν κάτι την απασχολεί πρωτευόντως – και συνεπώς καθορίζει τα βήματά της – δεν είναι το πώς θα φύγει από την εξουσία αλλά ακριβώς το αντίθετο: το πώς θα κρατήσει την εξουσία για όσο περισσότερο χρόνο γίνεται. Μ’ αυτό το πνεύμα ο κ. Παππάς ονειρεύεται οκταετίες μπορεί και 12ετίες, Τότε;
Η μόνη λογική απάντηση που μπορεί κανείς να δώσει είναι ότι η κυβέρνηση «ρίχνοντας στο τραπέζι» σοβαρά θέματα επιδιώκει από τη μια να δείξει στο λαό ότι κυβερνάει, αφού στην ουσία δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να εφαρμόζει τις προβλέψεις του σκληρού , σκληρότατου μνημονίου που η ίδια συνομολόγησε με τους δανειστές κι από την άλλη να διασπάσει, να διαιρέσει το μέτωπο της αντιπολίτευσης εναντίον της. Η τακτική του «διαίρει και βασίλευε» είναι γνωστή και συνήθως αποδοτική. Και βέβαια να κερδίσει χρόνο αλλά κυρίως να αποπροσανατολίσει τον κοσμάκη από τα τραγικά του προβλήματα που καθημερινά βιώνει. Δηλαδή πρόκειται για κινήσεις αντιπερισπασμού.
Η συνταγματική αναθεώρηση – που είναι αυστηρά προκαθορισμένη από το ίδιο το Σύνταγμα και συνεπώς δεν σηκώνει παιχνίδια τύπου δημοψηφίσματος αφού απαιτούνται δύο διαφορετικές Βουλής στη μία των οποία να ψηφίσουν υπέρ των αναθεωρήσεων ή αναθεωρηθέντων άρθρων 180 τουλάχιστον βουλευτές. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν συνεχή κατάρρευσης της δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Συνεπώς δύσκολο να πιστέψουν ότι στη δεύτερη από τις δύο Βουλές θα έχουν την πλειοψηφία των 151. Πόσο μάλλον των 180. Επομένως τζερτζελές να γίνεται για να ξεχνιέται ο κοσμάκης που πληρώνει τώρα πλέον τα «σπασμένα» της σημερινής κυβέρνησης.
Ο εκλογικός νόμος πάλι μπορεί μεν να περάσει από τη Βουλή και με 151 ψήφους. Όμως, κατά το Σύνταγμα, θα ισχύει για τις μεθεπόμενες εκλογές ( ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι). Εκτός εάν ψηφιστεί από 200 τουλάχιστον βουλευτές οπότε και θα εφαρμοστεί από τις επόμενες. Κάτι εξαιρετικά δύσκολο, όχι πάντως ακατόρθωτο.
Αλλά αν, όπως φαίνεται, ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει δεύτερος τι τον ενδιαφέρει αν το πριμ που θα πάρει το πρώτο κόμμα είναι 50 ή 25 βουλευτές;
Προφανώς να μην σχηματίσει κυβέρνηση η ΝΔ. Αλλά αυτό τι ανθρώπους χαρακτηρίζει;
Συνεχίζεται