Του Κώστα Δαλακιουρίδη
…τον αφήνω, δεν μ’ αφήνει! Αυτό έπαθε ο Αλέξης μες τον περιώνυμο «Μπούλη» ο οποίος μπορεί ενίοτε να φέρεται σαν μπούλης αλλά αυτή είναι η καλύπτρα του. Τις λαχτάρες που έχει προξενήσει στην πρώτη φορά αριστερά δεν λέγονται. Και τώρα έχει στη διάθεσή του ουκ ολίγο καιρό να τσιγαρίσει μερικούς που τον περιφρονούσαν σαν αστό και σαν αρχηγό μικρού κόμματος.
Θα τρίζουν τα κόκαλα του Λένιν με αυτά που τραβούν επαναστάτες άνθρωποι, από τα καπρίτσια ενός και μόνο ατόμου και μάλιστα αστού! Τρίζουν τα δόντια από αγανάκτηση τα συντρόφια και περιμένουν. Διαγκωνίζονται στη σειρά ποιος θα τον πρωτοβρίσει όταν καταστεί ακίνδυνος. Καθότι «Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται».
Βέβαια ο Πάνος μόνο αφελής δεν είναι. Το πρώτο πράγμα που φρόντισε να κάνει είναι να τα βρει με τους Αμερικάνους. Το δεύτερο, να κάνει μια ατομική υπηρεσία πληροφοριών για φίλους και αντιπάλους όπως κάνει (έστω ερασιτεχνικά) κάθε πολιτικός που σέβεται τον εαυτό του.
Έτσι δεν του διέφυγε η προσπάθεια που κάνει ο Σύριζα να βρει αλλού στηρίγματα κι επειδή η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, ψάχνει μέσα στους …Ανέλ! Έτσι κινδυνεύει ο Πάνος να μείνει με την φιάλη στο χέρι, δηλαδή, μόνος κι έρημος αφού οι υπουργοί του θα τον έχουν εγκαταλείψει. Αυτή θα είναι η έσχατη κατάντια που ονειρεύονται ουκ ολίγο και όχι μόνο στον Σύριζα.
Φαίνεται όμως ότι η υπηρεσία πληροφοριών, που πρέπει να έχει, δεν είναι μπάχαλο σαν δημόσια υπηρεσία. Πρέπει να διαθέτει τζιμάνια και σύγχρονα πρακτορικά μαραφέτια. Γιατί όταν ανοίγει το στόμα του όλοι τρέχουν να κρυφτούν.
Προσωπικά όταν μάθαμε ότι τα έβαλε με τον κ. Κοτζιά περιμέναμε να τον πετάξουν από την κυβέρνηση με τις κλωτσιές κι αυτόν και το κόμμα του. Περιέργως αυτός που έφαγε πόρτα ήταν ο υπουργός εξωτερικών που δεν είναι χθεσινό παιδάκι στις πολιτικές ίντριγκες. Το ότι ολόκληρο επαναστατικό κόμμα κοιτούσε αποσβολωμένο τα τεκταινόμενα χωρίς να ξεσηκωθούν κι οι πέτρες σημαίνει ότι η εν λόγω υπηρεσία κάνει πολύ καλά τη δουλειά της. Με άλλα λόγια όπως δείχνουν τα πράγματα πρέπει να τους κρατάει γερά.
Αυτά όμως είναι παραπολιτικά τερτίπια κι εμείς θέλουμε μια κυβέρνηση να κάνει τη δουλειά της κι όχι να ασχολείται με τα καμώματα του Πάνου: τώρα θα μας ρίξει, αύριο θα μας ρίξει… Φαίνεται όμως ότι η σοβαρότητα δεν κατοικοεδρεύει στην πολιτική ελληνική σκηνή.
Και με την ευκαιρία: ας σταματήσει η αντιπολίτευσης να ζητάει κάθε μέρα εκλογές αφού δεν είναι στο χέρι της. Εξάλλου τώρα δεν τις θέλει. Παρεκτός κι αν το κάνει ακριβώς για να μην εισακουστεί και φορτωθεί ένα σακί καυτές πατάτες, κατά πως λέει και ο κ. Λεβέντης.
Κώστας Δαλακιουρίδης