Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Ήρθε στο γραφείο έτοιμος για καυγά:
– Σε θεωρούσα διεθνιστή και σε βρίσκω σωβινιστή.
– Θα σε παρακαλούσα να χρησιμοποιείς ελληνικούς όρους που χρησιμοποιεί και η ίδια η αριστερά εδώ και μερικά χρόνια. Και τι θα πεις σωβινιστής;
– Φανατικός εθνικιστής!
– Ε λοιπόν είμαι όντως διεθνιστής αλλά θεωρητικά!
– Δηλαδή;
– Να όταν τεθεί θέμα να καταργηθούν τα σύνορα να γίνει η ανθρωπότητα ένα εγώ θα βοηθήσω με την συγκατάθεσή μου!
– Μεγάλη η χάρης σου, αλλά πότε προβλέπεται να γίνει κάτι τέτοιο;
– Όταν συμφωνήσουν οι μεγάλες δυνάμεις!
– Δηλαδή «ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι». Με άλλα λόγια ποτέ. Τότε κι εγώ θα σου πω ότι θεωρητικά είμαι κομουνιστής!
– Δηλαδή;
– Να, δέχομαι να μοιράσω την περιουσία μου με τον Βαρδινογιάννη, την Αγγελοπούλου και τον Λάτση!
– Αυτοί όμως δέχονται;
– Πάντως εγώ είμαι διαθέσιμος και να το θέσεις υπ’ όψη του Αλέξη!
– Καλά με αυτούς, αλλά με τον Αντώνη τον άνεργο, τον Θωμά τον μπατίρη και τον Στέλιο τον άστεγο σε τρώει η ίδια λαχτάρα;
– Λέει τέτοιο πράγμα ο Μαρξ;
– Το εννοεί. Όταν λέει καταργείται η ατομική περιουσία τι εννοεί;
– Μα των πλουσίων, τι άλλο;
– Όλων! Φυσικά όσοι δεν έχουν τίποτε, δεν θα χάσουν και τίποτε· οι έχοντες όμως…
– Και ποιοι θα κερδίσουν.
– Ανάλογα με το επίπεδο διαβίωσης. Θεωρητικά όλοι αφού όλοι θα είναι ίσοι. Στην πραγματικότητα όμως αυτοί που θα είναι πιο …ίσοι!
– Τότε κάνω κολοτούμπα και δηλώνω ότι θεωρητικά είμαι σοσιαλιστής!
– Πάλι θεωρητικά;
– Φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά. Εννοώ τον σοσιαλισμό προς τα πάνω όχι προς τα κάτω!
– Και ποιος θα δουλέψει για να πάει προς τα πάνω;
– Αχ μωρέ, όλο μου τα χαλάς και δεν με αφήνεις να χαρώ ούτε …θεωρητικά!
– Αλλά φίλε μου στην Ελλάδα μας τρώει η πολλή θεωρία. Όταν έρχεται η ώρα της πράξης αντιδρούμε σαν συντηρητικοί της οπισθοδρόμησης.
– Πάντως εγώ για το καλύτερο είμαι διαθέσιμος!
– Ξέρεις τι μου θυμίζεις; Τον φίλο μου τον Κώστα που έλεγε «πιστεύουμε κομουνιστικά, ψηφίζουμε σοσιαλιστικά και ζούμε καπιταλιστικά!
– Να μου το συστήσεις. Ταιριάζουμε!
Κώστας Δαλακιουρίδης