Γράφει η Δέσποινα Χ. Ποικιλίδου
Όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τηλεοπτικός και ημερήσιος τύπος, ολημερίς κι ολονυκτίς, βροντοφωνάζουν και διατρανώνουν το καθένα τις όποιες απόψεις τους, πλην όμως εις ώτα μη ακουόντων. Ο καθένας και η κάθε μια, ζει στον δικό του κόσμο, και ασχολείται με το δικό του μετερίζι.
Όμως εντός και εκτός των συνόρων τα γεγονότα τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, κι εγώ μέσα στην τόση απορία μου τι πρέπει και τι μπορώ να κάνω, άδραξα την πέννα μου, για να ενώσω ακόμα μια φωνή στις τόσες άλλες εκεί έξω, ίσως ακουστεί πιο δυνατά, για να επαναληφθεί το σλόγκαν: Είμαστε δυό, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς, καθώς και το : εν τη ενότητι ισχύς, «και το τριπλούν σχοινίον ταχέως δεν κόπτεται».
Εξ άλλου η Ελλάδα όσες φορές ήταν ενωμένη, μεγαλούργησε. Αυτό είναι τοις πάσι γνωστό.
Έλα όμως, φίλε μου, μαζί ας ανατρέξουμε και ας ξεσκονίσουμε κάποιες σελίδες της ιστορίας και ας μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος να γίνουμε πιο σοφοί και πιο προσεκτικοί, διότι ο εχθρός παραμένει πάντα προ των πυλών, «ως λέων ωρυόμενος, ζητών τίνα να καταπίη».
Στην προκειμένη περίπτωση είναι ο «άσπονδος φίλος» μας ο Ερτογάν.
Αυτός ο «καλός» μας γείτονας, που μας έλαχε, σ' αυτό τον πρόσκαιρο πλανήτη γη.
Αυτός ο ανθέλληνας Λαζός.
Αυτός που επιθυμεί και ονειρεύεται να αναστήσει την Οθωμανική αυτοκρατορία, ως Μωάμεθ ο Β!.
Αυτός που μπήκε μέσα του ο διάβολος, όπως πάλαι ποτέ «εις τον Ιούδα τον επονομαζόμενων Ισκαριώτη» ή όπως τον Αδάμ, σαν πονηρός όφις, που του είπε πως θα γίνει θεός, αν παραβεί την εντολή του Θεού και φάει τον απαγορευμένο καρπό.
Έτσι κι αυτός τώρα θέλει να αναστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, σαν Μωάμεθ η οποία από τον 14ο αιώνα μέχρι το 1913, κατείχε όλη τη Βαλκανική χερσόνησο, καθώς και την Ουγγαρία, Κριμαία, Αρμενία, μέχρι την Κασπία, την Συρία, το Ιράκ, την Παλαιστίνη, την Αραβία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη.
Όλοι αυτοί οι λαοί υπέφεραν τα πάνδεινα από τον Τούρκο δυνάστη για 6 περίπου αιώνες.
Τότε όλοι αυτοί οι λαοί ήταν άοπλοι και ευάλωτοι σε κάθε εχθρική επιβουλή. Τώρα τον περιμένουν να τον κάνουν θερμή υποδοχή, για να του ανταποδώσουν τις αξέχαστες αναμνήσεις που έζησαν κάτω από τον αβάσταχτο ζυγό των Τούρκων κατακτητών.
Σ' εμένα όμως, φίλε μου, προκύπτει η εύλογη απορία, γιατί όλ' αυτά τα χρόνια, μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και την ήττα της Αυστρο-Ουγγαρίας, καθώς και της συμμάχου Τουρκίας, από τις δυνάμεις της Αντάντ (Γαλλίας – Αυστρίας κλπ), στις οποίες ανήκε και η Ελλάδα, στις περισσότερες περιπτώσεις και τότε και τώρα, η Τουρκία πάντα βρίσκει κάποιους συμμάχους, οι οποίοι την συμπαρίστανται και την σώζουν.
Πάντα παραβαίνει τις όποιες συνθήκες υπογράφει, της Λωζάννης ή των Σεβρών και πάντα όλοι την ανέχονται.
Έχει συμμάχους τους Ρώσους, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και όλα τ' άλλα χριστιανικά κράτη που σε όποιον πόλεμο ή διένεξη προκύπτει μ' αυτήν την ύπουλη, ατίθαση και επιθετική αλλόθρησκη γείτονα, όλοι «οι σύμμαχοί μας» παίρνουν το μέρος της, αγνοώντας εμάς τους ομόθρησκους και πειθήνιους εταίρους τους.
Αυτό, φίλε μου, δεν είναι απορίας άξιον;
‘Η μήπως ο πιο καλός της σύμμαχος είναι ο ίδιος ο Σατανάς;…
Αναπολεί και διατυπώνει ευθαρσώς, πως τα σύνορα της καρδιάς του, είναι δέκα οχτώ νησιά του Αιγαίου μέχρι και τη Θεσσαλονίκη, και δεν βρίσκεται κανένας από τους δικούς μας προέδρους να του πούνε πως τα δικά μας σύνορα της καρδιάς μας είναι όλη η Τουρκία, που από την Κωνσταντινούπολη με την Αγία Σοφία, όπου και αν σκάψεις σε όλη την Τουρκία, θα βρεις αρχαία ελληνικά μνημεία με ψηφιδωτά και γλυπτά.
Ολόκληρη η Τουρκία, είναι τα σύνορα της καρδιάς μας, ενώ τα δικά της σύνορα θα έπρεπε να είναι εκεί πέρα στη … Μογγολία.
Και όταν ο Ερτογάν θέλει να γίνει Μωάμεθ Β΄, για να αναστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, για να καταδυναστεύει τους λαούς, γιατί δεν του απαντούν οι δικοί μας κυβερνήτες, πως πριν από τον Μωάμεθ εμείς είχαμε τον Μέγα Αλέξανδρο, που δίδαξε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και τη γλώσσα, στον τότε γνωστό κόσμο, που ακόμα και τώρα όλοι εκείνοι οι λαοί τον θυμούνται και τιμούν την μνήμη του.
Ενώ αυτός ο επίδοξος Μωάμεθ Β΄, απειλεί, και παραβιάζει διεθνείς συμφωνίες, συνάπτει παράνομες συμμαχίες, είναι γενικά ένας ταραξίας της περιοχής και όχι μόνο, και απολαμβάνει παραδόξως πως, διεθνούς ασυλίας…
Δεν είναι απορίας άξιον;
Όσο για τα σύνορα της καρδιάς του που είναι η μισή Ελλάδα, ξέχασε πως οι Έλληνες το '21 έχυσαν το αίμα τους, για να την ελευθερώσουν, και αυτοί τώρα μας απειλούν πως θα μας ρίξουν στη θάλασσα, όπως έκαναν εκεί στον Πόντο και στη Μικρά Ασία τους άοπλους παππούδες μας…
Αιδώς Αργείοι!
Αλλά αφού έχουμε ακόμα κάποιους… εφιάλτες όπως ο Φίλης και η Ρεπούση, βρίσκουν και τα λένε. Μολών λαβέ λοιπόν…
Σε τι κόσμο ζούμε, φίλε μου!!!
Έρχου Κύριε, κι φέρε την δική σου ειρήνη, την βασιλεία και δικαιοσύνη σου.
Μη βραδύνει…
Δέσποινα Χ. Ποικιλίδου
Ζωγράφος – Λογοτέχνης