– Αρχίσανε τα όργανα…
– Όπα της, τι έμαθες τώρα; Θα έχουμε πετρέλαιο; Αέριο; Θα ξανακάνουμε εμβόλιο; Θα έχουμε βαρύ χειμώνα φέτος; Θα τελειώσει ο πόλεμος Ρωσίας Ουκρανίας;
– Πολλά ρωτάς… μαζεμένα… Με περικύκλωσες, με έπνιξες ρε… και στο κάτω κάτω τι είμαι εγώ; Πυθία, για να σου απαντήσω σε όλα αυτά; Κύριος οίδε τι μέλλει γενέσθαι… Θα δείξει, και άμα δεν δείξει δεν θα δείξει, και τέλος καλό όλα καλά!
– Πολύ αισιόδοξο σε βλέπω…
– Εγώ; Λάθος φίλε! Βλέπω μπροστά και βλέπω θολά…
– Θα γίνεις Πυθία τώρα; Άλλα μας έλεγες πριν…
– Άσε τα λόγια ρε, αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννούν οι κότες…
– Τι θες να πεις;
– Ρε, εδώ έχουμε άλλα σοβαρότερα θέματα.
– Δηλαδή; Τόσα προβλήματα μας έχουν περικυκλώσει και υπάρχουν κι άλλα σοβαρότερα; Και πως δεν πήραμε χαμπάρι; Θα πνιγούμε ωρέ!
– Είναι σοβαρό το θέμα!
– Ποιο; Πες μου τέλος πάντων!
– Ο Κάρολος!
– Ε; Ποιος; Ο γνωστός; Ο πρίγκηπας; Συγγνώμη, ο Βασιλέας;
– Ναι, αυτός!
– Τι έγινε;
– Θέλουν να τον ρίξουν!
– Να τον ρίξουν; Από πού ρε;
– Εσύ τι λες;
– Ξέρω εγώ… από κανένα παράθυρο; Κοίτα εγώ δεν είπα θα τον εκπαραθυρώσουν, θα τον ρίξουν!
– Σιγά, το ίδιο είναι! Το αποτέλεσμα το ίδιο δεν είναι; Ρίξιμο το ένα, ρίξιμο και το άλλο!
– Να τον ρίξουν από τον θρόνο ντε!
– Έλα δεν σε πιστεύω! Είναι δυνατόν; Και τι; Θα φύγει; Και η Καμίλλα;
– Ε, τι;
– Κι αυτή;
– Μια πιστή σύζυγος ακολουθεί τον συμβίον της με πίστη και αφοσίωση!
– Δεν το πιστεύω!
– Κοίτα, θα σου πω κάτι αλλά μην το μεταφέρεις παραέξω, δεν θα ‘θελα, ξέρεις τώρα, κουτσομπολιά και τρέχα γύρευε.
– Τάφος ρε!
– Υπάρχει λέει ένα εξώγαμο που διεκδικεί την θέση…
– Περίμενε ρε, αυτό δεν είναι ρίξιμο του από το θρόνο. Αυτός μάλλον χτυπιέται για την θέση του διαδόχου. Άφτερ Κάρολος!
– Ναι, ναι, καλά λες, ρε!
– Και από που βγήκε όλη αυτή φήμη και τίνος είναι το παιδί;
– Του Κάρολου δεν είπαμε;
– Ναι, αλλά ποια είναι η μήτηρ του εγκαταλειμμένου τέκνου;
– Κάθεσαι;
– Ε, δεν βλέπεις; Κάθομαι!
– Κάτσε καλά! Μη σε μαζεύουμε με το κουταλάκι!
– Λέγε ρε!
– Η Καμίλλα!
– Η γνωστή;
– Γιατί υπάρχει κι άλλη;
– Και;
-Τι και;
– Πότε; Που; Πως;
– Εκτός γάμου, στο βάθος του χρόνου… Το πώς… το ξέρεις!
– Και τώρα;
– Τώρα θα δούμε αν θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι!