Αυτοί οι υπέροχοι στίχοι, ντυμένοι με μια υπέροχη μουσική, ερμηνεύτηκαν από την κρυστάλλινη φωνή και την αξιοπρεπέστατη εμφάνιση της Κλαυδίας μας στον διαγωνισμό της Eurovision, προχθές Σάββατο 17 του Μάη..
Γλυκιά μου μάνα μην μου κλαις,
μαύρα και αν σου φορούνε.
Το ξέθωρο το σώμα μου
φλόγες δεν το νικούνε.
Τα χελιδόνια της φωτιάς
θάλασσες και αν περνούνε,
του ριζωμού τα χώματα
ποτέ δεν λησμονούνε.
Αστερομάτα μου μικρή,
γύρε να σε φιλήσω.
Στα άγια σου τα δάκρυα
τα χείλη μου να σβήσω.
Αστερομάτα μου μικρή,
γύρε μου να σε πιάσω.
Τα ξεχασμένα μου φτερά
στερνά να ξαποστάσω,
Αχ αστέρι μου, τζιβαέρι μου
Γλυκιά μου μάνα μην μου κλαις,
καράβι είναι η ζωή μου,
που ψάχνει για τον γυρισμό
αγέρα το πανί μου.
Αστερομάτα μου μικρή,
γύρε μου να σε πιάσω,
τα ξεχασμένα μου φτερά
στερνά να ξαποστάσω
Αχ αστέρι μου, τζιβαέρι μου
Το τραγούδι ως στιχουργία, παράθεση νοημάτων, εξακτίνωση μηνυμάτων, μουσική ενορχήστρωση και σκηνοθετική παρουσία δεν ήταν τραγούδι της φτιασίδικης εικόνας, του εφήμερου εντυπωσιασμού, του ξεπεσμού, της ευτέλειας και προπαντός της εμπορικής σκοπιμότητας. Ήταν εκκλησιαστικό κοντάκιο, Δαυίδειος Ψαλμός, Ρωμάνεια της Εκκλησίας μας μελωδία, Κάλβεια Ωδή, προσφυγικός της Σμύρνης, του Πόντου και της Καππαδοκίας γόος, κραυγή και Υμνολογία, ως έκφραση του πόνου, του καημού του ξεριζωμού από τις πατρογονικές εστίες και της θλιβερής μνήμης της Τοπαλοσμανικής και Κεμαλικής γενοκτονίας.
Λαμβάνοντας υπόψη και την επικαιρότητα, ήταν τριαδική η εικόνα των συμβολισμών με πηγές α) την Ιστορία (19η Μαϊου , ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων), β) την Πολιτική (Συζήτηση στο Ευροκοινοβούλιο για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων και γ) την Τέχνη, τον Πολιτισμό στο βαθμό που καθένας εκτιμά (Eurovision).
Πρόκειται για ιστόρηση και διδακτισμό παγκόσμιας εμβέλειας του μύχιου πόθου και της αγωνιώδους ευχής του κάθε ανθρώπου να μην επαναληφθούν στην ανθρωπότητα γεγονότα που αμαυρώνουν την ιστορία της, που προσβάλλουν τον πολιτισμό της, γεγονότα γενοκτονίας.
Του Γιάννη Β. Ευσταθιάδη
πρ. Σχολικού Συμβούλου
Α/θμιας Εκ/σης
