5 Μαρτίου 2025
Ο ουρανός ήταν γαλάζιος και ο άνεμος είχε διπλώσει τα φτερά του και επικρατούσε νηνεμία. Ο ήλιος έλαμπε και ο καιρός γλυκός και σχεδόν ζεστός ήταν μια παρένθεση άνοιξης μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Ίσως να είχαν παραταθεί, εκείνη τη χρονιά, οι αλκυονίδες ημέρες, πέρα από το πρώτο δεκαπενθήμερο του Γενάρη που ήταν συνήθως. Γράφει […]
23 Φεβρουαρίου 2025
Στο σημερινό μου άρθρο φιλες και φιλοι της στηλης μας θα σας μιλήσω για το κάψιμο της «Τζαγκάλας» ενος ιδιαιτερου αποκριάτικου εθιματος που γινετε καθε χρονο στην Σκοτινα Πιεριας, μιας και το τριήμερο της Αποκριάς είναι το ερχόμενο σαββατοκύριακο. Γράφει ο Θεοχάρης Στύλος Η νύχτα της Αποκριάς στην Σκοτίνα έχει τη δύναμη της φωτιάς, όπως θέλει […]
16 Φεβρουαρίου 2025
Χιόνια στα ορεινά και στα ημιορεινά και βροχές στα παράλια. Περπατώντας στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου, τα καφέ είναι για πρώτη φορά άδεια, όπως και το πάρκο της πόλης μας, που τις ηλιόλουστες μέρες πλημμυρίζει με παιδάκια που έρχονται με δασκάλους τους σε σχολικές εκδρομές. Γράφει ο Θεοχάρης Στύλος Τα πουλιά, κούρνιασαν κι αυτά στα δέντρα […]
9 Φεβρουαρίου 2025
Τότε λέμε πως η χρονιά είναι δίσεκτη. Το δίσεκτο έτος, θεωρείται από το λαό μας κακότυχο, γι’ αυτό δεν πρέπει να φυτεύουν αμπέλια οι γεωργοί ούτε να γίνονται γάμοι ούτε να χτίζονται σπίτια. Γράφει ο Θεοχάρης Στύλος Οι πρόγονοι μας στην Σκοτίνα λέγανε για τον μήνα Φεβρουάριο: Του Φλιβάρ δε παντραίβουνταν οι κουπέλις γιατί αυτός […]
2 Φεβρουαρίου 2025
Ανέκαθεν οι άνθρωποι έγραφαν, από γεννήσεως κόσμου! Γιατί βλέπουν, βιώνουν και περπατούν με μάτια ορθάνοιχτα και αναγνωρίζουν κοσμογονικές αλήθειες και το μάταιο της ανθρώπινης φιλοδοξίας. Γράφουν για να αποφύγουν ή να επαινέσουν πολέμους, για να επουλώσουν πυώδη τραύματα και ανοιχτές πληγές, για να ενθυμίζουν και να ξυπνούν κεκοιμημένες αξίες. Γράφει ο Θεοχάρης Στύλος Οι πλείστοι, […]
27 Ιανουαρίου 2025
Αράζω αναπαυτικά στη βιεννέζικη κουνιστή πολυθρόνα της γιαγιάς Μαρίας και αναπαύομαι. Είναι από τις σπάνιες στιγμές που δεν ακούω μουσική, αφού καθισμένος δίπλα από το τζάκι ακούω τη «συμφωνία της φωτιάς» που τυλίγει και καίει τα ξύλα. Γράφει ο Θεοχάρης Στύλος Το καθένα έχει τη δική του φωνή και αλλιώτικο ήχο την ώρα που το […]
19 Ιανουαρίου 2025
Ήταν κάποτε μια αμυγδαλιά, η πρώτη που άνθιζε μες στη βαρυχειμωνιά, Ιανουάριο μήνα. Από τα σπίτια μας βλέπαμε τέτοιαν εποχή την κορφή του Ολύμπου ολόλευκη, ευχόμενοι να ξυπνήσουμε έστω και μια φορά με νιφάδες χιονιού που θα έπεφταν απάνω από το χωριό μας. γράφει ο Θεοχάρης Στύλος Και πράγματι πολλές φορές η προσευχή μας έπιανε […]
13 Ιανουαρίου 2025
Περνούσα σχεδόν καθημερινά από το σπίτι του Εισπράκτορα, καθοδόν προς το πατρικό μου, χωρίς ποτέ να σκεφτώ αυτόν ή τη γυναίκα του. Γράφει ο Θεοχάρης Στύλος Είχαν στοιβαχτεί εξάλλου αρκετά χρόνια που με χώριζαν από τα παιδικά και τα εφηβικά μου χρόνια. Το σπίτι παρέμενε εκεί με τα γαλάζια παραθυρόφυλλα που με τα χρόνια ξεθώριασαν, […]
1 Σεπτεμβρίου 2024
Φορτηγά και αυτοκίνητα σταθμεύουν όπως-όπως, οι οδηγοί κατεβαίνουν βιαστικοί για να πάρουν ένα κρύο καφέ, ένα σάντουιτς ή μια τυρόπιττα, επιστρέφοντας στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους. Ένα φορτηγό με γιγάντιες μπάλες από στάχια, μόλις έκλεισε τη θέα προς τον χώρο στάθμευσης και τον δρόμο. Οι θημωνιές που βλέπουμε να χάσκουν στα χωράφια […]
