– Δεν μ’ αρέσω καθόλου!
– Τι είναι πάλι αυτό; Τι δηλώσεις είναι αυτές; Γιατί δεν σ’ αρέσεις;
– Διότι είμαι ένα μάτσο χάλια!
– Εσύ, εγώ, αυτός, εκείνος κι ο άλλος! Όλος ο καλός ο κόσμος!
– Διότι βλέπεις τι γίνεται!
– Δεν βλέπω καθόλου! Αυτό που βλέπω είναι αυτό που βλέπω ή είναι κάτι που δεν βλέπω;
– Δεν μ’ αρέσω καθόλου!
– Τι είναι πάλι αυτό; Τι δηλώσεις είναι αυτές; Γιατί δεν σ’ αρέσεις;
– Διότι είμαι ένα μάτσο χάλια!
– Εσύ, εγώ, αυτός, εκείνος κι ο άλλος! Όλος ο καλός ο κόσμος!
– Διότι βλέπεις τι γίνεται!
– Δεν βλέπω καθόλου! Αυτό που βλέπω είναι αυτό που βλέπω ή είναι κάτι που δεν βλέπω;
– Εγώ πάντως νομίζω ότι αυτό που βλέπουμε είναι κάτι που δεν βλέπουμε!
– Άρα είναι κι άλλο που δεν υπάρχει;
– Λάθος! Υπάρχει, αλλά είναι από πίσω! Πως λέμε ότι υπάρχει κι άλλο κείμενο κάτω από το κείμενο; Ότι πρέπει να σηκώσουμε το πρώτο κείμενο για να διαβάσουμε και το άλλο; Διότι πόσο πια να μπορώ να διακρίνω τι και ποιος κρύβεται πίσω από τις λέξεις; Σου λέει θέλει η υπουργός της Γερμανίας να πάει στη Μυτιλήνη και νάσου …πετιέται ο άλλος και σου λέει, α παπα, όχι δεν γίνεται. Τα νησιά είναι ειδική κατηγορία, δεν μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε.
– Δηλαδή έχουμε κεχαγιά στο κεφάλι μας!
– Αργά το κατάλαβες! Πάντα επιδιώκαμε να έχουμε κι ένα κεχαγιά στο κεφάλι μας!
– Γιατί; Μόνοι μας δεν μπορούμε; Θέλουμε να έχουμε κι αφεντικά;
– Πώς να κάνουμε διαφορετικά; Πώς να μπορούμε να αντιδράσουμε αν δεν έχουμε κάποιον πάνω από το κεφάλι μας;
– Δεν σε καταλαβαίνω!
– Ρε, όλες οι αντιδράσεις θέλουν κάποιο λόγο για να λάβουν χώρα!
– Ποια χώρα; Αλλού γίνονται;
– Δεν συνεννοούμαστε!
– Πώς να συνεννοηθούμε;
– Έχουμε κι από αυτό! Και μετά έρχονται οι …ενάρετοι και μας βάζουν σε μια σειρά. Και για το κόπο τους να μην πάρουν και μια αμοιβή; Έτσι, βρε παιδί μου, τιμής ένεκεν, όχι πολλά πράγματα! Κάτι ψιλά!
– Σαν να έχεις δίκιο!
– Πάντα έχω δίκιο! Και μετά θα δεις ότι πάντα θα φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από μας!
– Α! Μου το χαλάς τώρα! Πάλι εγώ θα φταίω;
– Δεν θα είναι η πρώτη φορά! Το αντίθετο θα ήταν περίεργο!