Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Διάβασα τις προάλλες τη συνέντευξη του Σόιμπλε!
– Και;
– Λες να άλλαξα γνώμη;
– Για τον Σόιμπλε;
– Εμ, για ποιον άλλον;
– Τι μου λες;
– Πρέπει να το έχεις σπουδάσει καλά το όλο θέμα! Εμ, δεν γίνεσαι στα καλά καθούμενα πολιτικός! Το έχεις εντρυφήσει το θέμα και μπορείς να δημιουργείς την εικόνα σου όπως θες!
– Έτσι είναι! Δεν βλέπεις; Άλλη ερώτηση κάνει ο δημοσιογράφος και άλλα απαντάει ο πολιτικός! Τα έχουμε ζήσει!
– Δεν είναι το ίδιο! Εδώ αυτός απαντούσε σε ό,τι τον ρωτούσε ο δημοσιογράφος, καθαρός και άνετος. Αυτά είναι και άμα σας αρέσουν!
– Και τι μας είπε; Και τι ρωτούσε ο δημοσιογράφος;
– Τον ρώτησε αρκετά. Δεν τον χάιδευε!
– Τι μου λες! Τον ρώτησε γιατί δεν γίνεται διαγραφή χρέους όπως έγινε το πάλαι ποτέ σε αυτούς μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο;
– Ναι…, αλλά ο φίλος μας αντέδρασε λέγοντας ότι δεν είναι όμοια πράγματα. Δεν μπορεί να συγκριθούν η μια περίπτωση με την άλλη! Είναι διαφορετικά πράγματα!
– Α! Τέτοια συνέντευξη έδωσε!
– Α! Και ότι αφορά τους εφοπλιστές δεν είναι δικό του. Ήταν λέει προεκλογικό ότι θα καταργούσε τα προνόμια των εφοπλιστών και μετά όμως έπεσαν αλλού τα βάρη!
– Τι μου λες! Αυτό δεν το θυμάμαι!
– Και το άλλο που το πας! Πριν από τις εκλογές, λέει, είπε στον Αλέξη εύχομαι να μην κερδίσεις τις εκλογές διότι αυτά που υπόσχεσαι δεν πρόκειται να γίνουν με τίποτα! Χρειάζεται πρόγραμμα! Και το πρόγραμμα μέτρα!
– Περσινά ξινά σταφύλια!
– Ο καθένας λέει τα δικά του! Όλοι έχουν το δίκιο με το μέρος τους!
– Και εμείς έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, αλλά που θα το βρούμε;
– Όποιος κρατάει το μαχαίρι τρώει και το καρπούζι! Εμείς τι έχουμε;
– Καλά… Εμείς ούτε μαχαίρι, ούτε καρπούζι! Πάλι νηστικοί!
