Σφήνες του Αφεντούλη
Καλά διάβασες, αναγνώστη μου. Στα ανησυχητικά γεγονότα τού ενεστώτα που για πρώτη φορά απειλούν να τινάξουν στον αέρα τη μετά τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο διεθνή ηρεμία δεκαετιών αναφέρεται ο τίτλος και τυχόν περί των φιλειρηνικών διαπιστώσεών μας απορίες να λείπουν.
Εντάξει, δεν λέμε. Όλα αυτά τα χρόνια οι εκάστοτε ισχυροί όπου λόγω πολιτικής αστάθειας εύρισκαν «εύφλεκτο» έδαφος έβαζαν τα «φιτίλια» τους για να «μη μείνει ρέστο από κερδοφορία το κεφάλαιο», που θα ‘λεγε το «τιμημένο», κι όσο για το αποτέλεσμα;
Ρώτημα θέλει, αναγνώστη μου, όταν από αρχαιοτάτων ετών κάποιες ολιγαρχίες ξέρουν να τα οικονομάνε, πουλώντας όπλα που προκαλούν καταστροφές, ώστε να βγάλουν το κατιτίς, λέμε τώρα, πολλά τα λεφτά γαρ, και από την επακόλουθη ανοικοδόμηση αλλά να με το συμπάθιο για την αγένεια κιόλας.
Όσα ζούμε εσχάτως, λίγα χρόνια πριν δεν θα περνούσαν ούτε από τον πιο ευφάνταστο νου, όπως ο πολυσχιδής, καλό, ε(!), του χαμηλοσυνταξιούχου, «Μήτσου», φέρ’ ειπείν.
Που, προς απόδειξη των γραφομένων μας, επιχειρεί αναδρομή στη Δευτέρα, 19 του Δεκέμβρη, όταν η μετά βδελυγμίας καταδικαστέα επίθεση των μισαλλόδοξων με το φορτηγό στο χριστουγεννιάτικο παζάρι του Βερολίνου αναμόχλευσε τα από περσινού Ιουλίου πάθη της γαλλικής Νίκαιας, Θεός σχωρέσ’ τις δώδεκα αδικοχαμένες ψυχές!
Κι όλα αυτά στο καπάκι τής άνανδρης δολοφονίας του Ρώσου πρέσβη στην Τουρκία, Αντρέι Καρλόφ, καθώς απηύθυνε από μικροφώνου χαιρετισμό σε Έκθεση του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης της Άγκυρας, που έδωσε λαβή στον πολυσχιδή, να θέσει το εύλογο ερώτημα:
Λύκοι κι οι σκύλοι;
Ναι, για! Βλέπετε, κάτι σκαμπάζουμε από Κωστή Παλαμά, ώστε να στηλιτεύσουμε με τον δικό του τρόπο την από τηλεοράσεως αποτρόπαιη ενέργεια τού επίορκου αστυνομικού, περιστασιακού φρουρού του προέδρου, Ταγίπ Ερντογάν, αν δεν απατόμαστε, δράστη που πυροβόλησε τον αείμνηστο διπλωμάτη, απειλώντας να μετατρέψει την Ευρώπη σε απέραντο Χαλέπι, χτύπα ξύλο(!), μέχρι να πέσει νεκρός από τα πυρά ορκισμένων φυλάκων τής τάξης.
Συμπέρασμα: Στην Τουρκία, το εξ αφορμής του πραξικοπήματος πογκρόμ διώξεων των αντιφρονούντων έχει αποσυντονίσει τον κρατικό μηχανισμό, οπότε ιδού «σουλτάνος» να δίνει παραστάσεις επιδείξεως ισχύος, αμφισβητώντας διεθνείς συνθήκες κ.λπ. κ.λπ., με τον ευφάνταστο να παραφράζει Στράτο Διονυσίου, για να επισημάνει τους κινδύνους από τα:
Λάθη που κάνει ο Ταγίπ.
Θέλω να πω, θέλω να πω στον διπλανό μου
τα τόσα λάθη που έχει κάνει ο Ταγίπ,
κι αφού λανθάνει να μην πάει το μυαλό μου
πως βάλθηκε να μας ξεκάνει ντιπ;
Λάθη που κάνει ο Ταγίπ και δε ρωτά,
αν τα αντέχει ο καθένας στην καρδιά του,
κι εφόσον βγαίνει κάθε τόσο ν’ αλυχτά
ποιος θα φρενάρει την αυθάδειά του;
Θέλω να πω, να πω και στην Ευρώπη
τόσα παράπονα που έχω στη καρδιά,
τι πιλαλούσαν στου «σουλτάνου» το κατόπι,
πότε θα δράσουν να του φύγει η μαγκιά;
Έλα μου ντε! Δύσκολο το ερώτημα για εμάς τους υποδεχόμενους την προσφυγιά, αναγνώστη μου, όταν μάλιστα αρκετοί ευρωπαίοι αξιωματούχοι, βλέποντας την εσωστρεφή Τουρκία ασταθή εντός, διαβλέπουν το σημείο «no return (σ.σ. επιστροφή γιοκ!)» στις σχετικές διαβουλεύσεις.
Υπομονή, όμως, καθόσον εδώ το χαρτί τέλειωσε, κι έτσι διπλωματικές πρωτοβουλίες διόρθωσης των λαθών θα αναλάβουμε από αυριανών «σφηνών», τις εξαλλοσύνες μέσα!…