(ΠΟΙΟΣ ΠΟΝΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;)
(ΠΟΙΟΣ ΠΟΝΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;)
Η περιοχή μας σε όλη τη διαχρονία της υπήρξε εμπορευματικός σταθμός διακίνησης προϊόντων και ανθρώπων.
Αρχίζοντας από το λιμάνι της Πύδνας που είχε αποκτήσει κατά καιρούς ξεχωριστή δύναμη και ιδιαίτερα την εποχή του Φιλίππου του Β’ και είχε τονιστεί πολλές φορές απ’ το Δημοσθένη, το μεγάλο ρήτορα των αιώνων, η ζωτικότητά της και η μεγάλη σημασία της, σ’ ότι αφορούσε την ισορροπία των δυνάμεων στον τότε Ελλαδικό και στο Μεσογειακό γενικότερα χώρο.
Κι όλη αυτή η διάκριση και η σπουδαιότητα της Πύδνας οφείλονταν στον πλούτο της, στη γεωγραφική της θέση και περισσότερο στο ζωτικής σημασίας λιμάνι της.
Πραγματικά, το λιμάνι της Πύδνας ήταν ο κυριότερος ναυτικός σταθμός και ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στη Νότια Ελλάδα και στα λιμάνια της Μ. Ασίας και του Εύξεινου Πόντου. Εδώ, οι θαλασσοπόροι της Αθήνας και των άλλων ναυτικών πόλεων, που ταξίδευαν στο Βόρειο Αιγαίο, έβρισκαν καταφύγιο και ξεκούραση. Εδώ πάλι, ανεφοδιάζονταν ή επισκεύαζαν τα πλοία τους οι θαλασσινοί των θρακικών ακτών, των λιμανιών του Βυζαντίου και των πιο πέρα ακόμα περιοχών της Μαύρης Θάλασσας, που αρμένιζαν προς τις παραλίες και τα ναυτικά κέντρα της Νότιας Ελλάδας.
Το λιμάνι του Λιτοχώρου
Σε μια άλλη χρονική περίοδο λίγο πριν το 1821 ένα άλλο λιμάνι στη Νότια Πιερία παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας της ναυτικής παράδοσης των λιμανιών της Πιερίας.
«Πριν το 1821 πολλοί ναυτικοί πήγαν στη Νότια Ελλάδα και επάνδρωσαν ως “γεμιτζήδες” τα πλοία του Αγώνα. Το Λιτόχωρο διέθετε εκατό ιστιοφόρα πλοία που ταξίδευαν από την μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη. Ενδεικτικό της τεράστιας ναυτικής παράδοσης της
κωμόπολης είναι ότι το 1908 ιδρύθηκε σωματείο με την ονομασία “Ο Όλυμπος” που τελούσε υπό την προεδρία του “Αγίου Κίτρους Παρθενίου”. Αργότερα ιδρύθηκε από τους Λιτοχωρίτες ναυτικούς η Ένωση συνταξιούχων ναυτικών Λιτοχώρου “Άγιος Νικόλαος” που υπάρχει μέχρι και σήμερα. Μετά την επανάσταση του 1878 (Επανάσταση του Ολύμπου) αρκετοί Λιτοχωρίτες κατέφυγαν στη Θεσσαλονίκη όπου δημιούργησαν μία παροικία και ασχολήθηκαν με ναυτιλιακές εργασίες. Ένα πολύ μεγάλο μέρος της ναυτικής παράδοσης της Θεσσαλονίκης ανήκει στους Λιτοχωρίτες που χρησιμοποίησαν την πόλη ως αφετηρία των δραστηριοτήτων τους. Γύρω στο 1950 η ναυτιλία του Λιτοχώρου περνάει περίοδο κρίσης. Αρκετοί ναυτικοί μπαρκάρουν στα πλοία και γίνονται καπετάνιοι. Το μεγάλο “μπουμ” όπως ονομάζεται τη δεκαετία του 1960 κάνει πολλούς ανθρώπους ανεξαρτήτου επαγγέλματος να επενδύσουν σε πλοία και σε καράβια. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται ως “Χρυσή εποχή” για την Λιτοχωρίτικη ναυτιλία που θα κρατήσει μια εικοσαετία. Η Θεσσαλονίκη μετατρέπεται σε τόπος εγκατάστασης πολλών ναυτικών αλλά και καπετάνιων (Μασταγκάς, 2009:227).
Και μετά όλα αυτά ξεχάστηκαν. Για να επανέλθουμε στο σήμερα που πιεστικά μας οδηγεί σε επαναξιολόγηση των αναπτυξιακών μας δράσεων ως τόπο.
Η αξιοποίηση των λιμανιών της περιοχής περνάει στα ψιλά γράμματα των αναπτυξιακών προτάσεων και πολλές φορές αντιμετωπίζεται ως γραφικότητα.
Πολλές εξαγγελίες καμία υλοποίηση.
Η περίοδος προσφέρεται για καινοτόμα άλματα και η αξιοποίηση των λιμανιών της Πιερίας είναι ένα πολύ καλό όχημα για περαιτέρω ανάπτυξη, τόσο των εμπορευματικών μεταφορών, όσο και για την τουριστική ανέλιξη. Χρήματα σε επενδυτές θα δοθούν. Μένει να δημιουργηθούν οι συνθήκες στον τόπο μας.
Αυτό το όραμα όμως ανήκει στη διοίκηση του τόπου. Που για να είμαστε ειλικρινείς διακατέχεται από το σύνδρομο της επαρχίας.
Όταν είσαι η πίσω αυλή της Θεσσαλονίκης, που έλεγε ένας παλιός δήμαρχος, που ζει μονίμως πλέον εκτός Πιερίας, δεν έχεις και πολλές ελπίδες.
Το πρώτα η Θεσσαλονίκη είναι μία πραγματικότητα αξεπέραστη.
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές αποτελεί η είδηση ότι από 6 Μαρτίου και μέχρι τις 5 Ιουνίου η Θεσσαλονίκη θα συνδέεται ακτοπλοϊκά με τα νησιά του βορειανατολικού Αιγαίου και όχι μόνο, καθώς το δρομολόγιο θα αναχωρεί κάθε Σάββατο στις 9 μ.μ. για Λήμνο, Μυτιλήνη, Χίο, Σάμο, Φούρνους, Ικαρία, Μύκονο, Σύρο και τελικό προορισμό τον Πειραιά.
Σύμφωνα με το ναυτικό πράκτορα Γιάννη Δημητριάδη , το εναρκτήριο δρομολόγιο θα κάνει το Blue star Myconos, το οποίο θα ξαναμπεί στην εν λόγω γραμμή στις 11 Σεπτεμβρίου και μέχρι το τέλος της δρομολογιακής περιόδου που ορίζεται στις 31/10.
. Η σύνδεση με τις Βόρειες Σποράδες από το λιμάνι του Πλαταμώνα είχε ακουστεί κάποτε, δεν γνωρίζουμε σε ποια βάση και αν αυτή τη χρονιά με όλα τα προβλήματα που δημιούργησε η πανδημία θα επαναληφθεί.
Για μας το μόνο σίγουρο είναι ότι και φέτος θα δούμε κάτι μικρά πλεούμενα αρχαίας τεχνολογίας να περιδιαβαίνουν τη θάλασσά μας με τη μουσική στη διαπασών για να μας θυμίζουν περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις…
Μ.Κ.
photo: Google Maps
